عنوان :

تحقیق اصحاب کهف

تعداد صفحات : ۳۹

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

در قصص‌ قرآنى‌ نام‌ گروهى‌ از مؤمنان‌ که‌ از ستم‌ پادشاهى‌ مشرک‌ به‌ غاری‌ پناه‌ بردند و سالیانى‌ دراز به‌ خوابى‌ عمیق‌ درافتادند. بر پایه روایات‌، این‌ پادشاه‌ مشرک‌، دقیانوس‌، و محل‌ واقعه‌ اِفِسوس‌ دانسته‌ شده‌ است‌.

داستان‌ این‌ گروه‌، با اشاراتى‌ کوتاه‌ در اوایل‌ سوره مکى‌ کهف‌ مسطور است‌ که‌ در آن‌ سخن‌ از یکتاپرستانى‌ است‌ که‌ برای‌ گریز از پرستش‌ خدایان‌ دروغین‌ به‌ غاری‌ پناه‌ بردند تا از گزند ستمکاران‌ بت‌پرست‌ برهند. خوابى‌ که‌ آنان‌ را در غار درربود، به‌ فرمان‌ پروردگار سالیانى‌ به‌ طول‌ انجامید و در این‌ مدت‌، چنان‌ هیبتى‌ داشتند که‌ کس‌ را یارای‌ نزدیک‌ شدن‌ به‌ آنان‌ نبود و نگرنده‌ آنان‌ را بیدار مى‌پنداشت‌. این‌ خفتگان‌ سالیانى‌ چند (بر پایه آیات‌ قرآنى‌: ۳۰۹ سال‌) را در همان‌ حال‌ گذراندند و چون‌ به‌ خواست‌ الهى‌ از خواب‌ برخاستند، چنان‌ گمان‌ بردند که‌ تنها روزی‌ یا کمى‌ بیشتر از روز در خواب‌ بوده‌اند. چون‌ یکى‌ از ایشان‌ برای‌ فراهم‌ آوردن‌ غذا به‌ شهر درآمد، مردم‌ از حال‌ شگفت‌انگیزشان‌ آگاهى‌ یافتند و برآن‌ شدند تا بر در غار آنان‌ مسجدی‌ به‌ پا سازند. در این‌ آیات‌ به‌ سگى‌ همراه‌ اصحاب‌ کهف‌ اشاره‌ شده‌ است‌ که‌ بر در غار، خفته‌، و با هیبتى‌ شگفت‌، دو دست‌ خود بر زمین‌ گسترانیده‌ بود .

واژه های کلیدی: اصحاب کهف، قرآن، غار، غیر مسلمانان

فهرست مطالب

اصحاب کهف    ۱
داستان اصحاب کهف از نظر قرآن و تاریخ    ۶
داستان از نظر غیر مسلمانان    ۱۱
غار اصحاب کهف کجاست ؟    ۱۲
اَصْحاب‌ِ کَهْف‌    ۱۸
منابع:    ۳۴

منابع:

ابن‌اثیر، الکامل‌؛ ابن‌بابویه‌، محمد، من‌ لایحضره‌ الفقیه‌، به‌ کوشش‌ حسن‌ موسوی‌ خرسان‌، نجف‌، ۱۳۷۶ق‌؛ ابن‌خردادبه‌، عبیدالله‌، المسالک‌ و الممالک‌، به‌ کوشش‌ دخویه‌، لیدن‌، ۱۸۸۹م‌؛ ابن‌درید، محمد، جمهره اللغه، حیدرآباد دکن‌، ۱۳۴۵ق‌؛ ابن‌عبری‌، غریغوریوس‌، تاریخ‌ مختصر الدول‌، بیروت‌، ۱۹۵۸م‌؛ ابن‌قتیبه‌، عبدالله‌، المعارف‌، به‌ کوشش‌ ثروت‌ عکاشه‌، قاهره‌، ۱۹۶۰م‌؛ ابن‌کثیر، اسماعیل‌، تفسیر القرآن‌ العظیم‌، بیروت‌، ۱۳۸۹ق‌/۱۹۷۰م‌؛ ابن‌منظور، لسان‌؛ ابن‌هشام‌، عبدالملک‌، السیره النبویه، به‌ کوشش‌ مصطفى‌ سقا و دیگران‌، قاهره‌، ۱۳۵۵ق‌/۱۹۳۶م‌؛ ابوعبدالرحمان‌ زیدی‌، عبدالله‌، غرائب‌ القرا¸ن‌، به‌ کوشش‌ محمد سلیم‌ حاج‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/ ۱۹۸۵م‌؛ ابوعبیده‌، معمر، مجاز القرآن‌، به‌ کوشش‌ محمد فؤاد سزگین‌، بیروت‌، ۱۴۰۱ق‌/۱۹۸۱م‌؛ الاختصاص‌، منسوب‌ به‌ شیخ‌ مفید، به‌ کوشش‌ على‌اکبر غفاری‌، قم‌، جماعه المدرسین‌؛ ادریسى‌، محمد، نزهه المشتاق‌، پورت‌ سعید، مکتبه الثقافه الدینیه‌؛ بخاری‌، محمد، صحیح‌، استانبول‌، ۱۳۱۵ق‌؛ بغوی‌، حسین‌، معالم‌ التنزیل‌، بیروت‌، ۱۴۰۵ق‌/۱۹۸۵م‌؛ بیرونى‌، ابوریحان‌، الا¸ثار الباقیه، به‌ کوشش‌ ادوارد زاخاو، لایپزیگ‌، ۱۹۲۳م‌؛ ثعلبى‌، احمد، قصص‌ الانبیاء، بیروت‌، دار الرائد العربى‌؛ دمیری‌، محمد، حیاه الحیوان‌ الکبری‌، قاهره‌، مکتبه مصطفى‌ البابى‌ الحلبى‌؛ راوندی‌، سعید، الخرائج‌ و الجرائح‌، قم‌، ۱۴۰۹ق‌؛ زمخشری‌، محمود، الکشاف‌، قاهره‌، ۱۳۶۶ق‌/ ۱۹۴۷م‌؛ سورآبادی‌، ابوبکر، قصص‌ قرآن‌ مجید، تهران‌، ۱۳۴۷ش‌؛ شریف‌ رضى‌، تلخیص‌ البیان‌، بیروت‌، ۱۴۰۶ق‌/۱۹۸۶م‌؛ ضحاک‌ بن‌ مزاحم‌، «متنى‌ در باره داستان‌ اصحاب‌ کهف‌» (نک: مل ، واثکث‌)؛ طبرسى‌، فضل‌، مجمع‌ البیان‌، به‌ کوشش‌ هاشم‌ رسولى‌ محلاتى‌ و فضل‌الله‌ یزدی‌ طباطبایى‌، بیروت‌، ۱۴۰۸ق‌/۱۹۸۸م‌؛ طبری‌، تاریخ‌، به‌ کوشش‌ دخویه‌، لیدن‌، ۱۸۷۹-۱۸۸۱م‌؛ همو، تفسیر؛ طوسى‌، محمد بن‌ حسن‌، امالى‌، به‌ کوشش‌ محمد صادق‌ بحرالعلوم‌، بیروت‌، ۱۴۰۱ق‌/۱۹۸۱م‌؛ همو، التبیان‌، به‌ کوشش‌ احمد حبیب‌ قصیر عاملى‌، بیروت‌، دار احیاء التراث‌ العربى‌؛ طوسى‌، محمد بن‌ محمود، عجائب‌ المخلوقات‌، به‌ کوشش‌ منوچهر ستوده‌، تهران‌، ۱۳۴۵ش‌؛ عیاشى‌، محمد، التفسیر، به‌ کوشش‌ هاشم‌ رسولى‌ محلاتى‌، تهران‌، ۱۳۸۰ق‌؛ فخرالدین‌ رازی‌، محمد، التفسیر الکبیر، قاهره‌، المطبعه البهیه‌؛ قرآن‌ کریم‌؛ قرطبى‌، محمد، الجامع‌ لاحکام‌ القران‌، بیروت‌، ۱۳۷۲ق‌؛ قزوینى‌، زکریا، آثار البلاد، بیروت‌، ۱۴۰۴ق‌/۱۹۸۴م‌؛ همو، عجائب‌ المخلوقات‌، به‌ کوشش‌ ووستنفلد، ویسبادن‌، ۱۸۴۸م‌؛ قشیری‌، عبدالکریم‌، رساله قشیریه‌، ترجمه کهن‌ فارسى‌، به‌ کوشش‌ بدیع‌الزمان‌ فروزانفر، تهران‌،۱۳۶۱ش‌؛ قلقشندی‌، احمد، صبح‌ الاعشى‌، قاهره‌، وزاره الثقافه و الارشاد القومى‌؛ قمى‌، على‌، تفسیر، به‌ کوشش‌ طیب‌ موسوی‌ جزایری‌، نجف‌، ۱۳۸۷ق‌؛ کلینى‌، محمد، الکافى‌، به‌ کوشش‌ على‌ اکبر غفاری‌، تهران‌، ۱۳۸۸ق‌؛ مجلسى‌، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت‌، ۱۴۰۳ق‌/۱۹۸۳م‌؛ مسعودی‌، على‌، التنبیه‌ و الاشراف‌، لیدن‌، ۱۸۹۳م‌؛ همو، مروج‌ الذهب‌، به‌ کوشش‌ محمد محیى‌الدین‌ عبدالحمید، قاهره‌، ۱۳۸۴ق‌/ ۱۹۶۴م‌؛ مقدسى‌، محمد، احسن‌ التقاسیم‌، به‌ کوشش‌ دخویه‌، لیدن‌، ۱۹۰۶م‌؛ مقدسى‌، مطهر، البدء و التاریخ‌، به‌ کوشش‌ کلمان‌ هوار، پاریس‌، ۱۹۰۳م‌؛ نیشابوری‌، ابراهیم‌، قصص‌ الانبیاء، به‌ کوشش‌ حبیب‌ یغمایى‌، تهران‌، ۱۳۵۹ش‌؛ یاحقى‌، محمد جعفر، فرهنگ‌ اساطیر، تهران‌، ۱۳۶۹ش‌؛ یاقوت‌، بلدان‌؛ یعقوبى‌، احمد، تاریخ‌، بیروت‌، ۱۳۷۹ق‌/۱۹۶۰م‌؛ نیز

اصحاب کهف

آنچه از قرآن کریم در خصوص این داستان استفاده مى شود این است که پیامبر گرامى خود را مخاطب مى سازد که ((با مردم درباره این داستان مجادله مکن مگر مجادله اى ظاهرى و یا روشن )) و از احدى از ایشان حقیقت مطلب را مپرس . اصحاب کهف و رقیم جوانمردانى بودند که در جامعه اى مشرک که جز بتها را نمى پرستیدند، نشو و نما نمودند. چیزى نمى گذرد که دین توحید محرمانه در آن جامعه راه پیدا مى کند، و این جوانمردان بدان ایمان مى آورند. مردم آنها را به باد انکار و اعتراض ‍ مى گیرند، و در مقام تشدید و تضییق بر ایشان و فتنه و عذاب آنان بر مى آیند، و بر عبادت بتها و ترک دین توحید مجبورشان مى کنند. و هر که به ملت آنان مى گروید از او دست بر مى داشتند و هر که بر دین توحید و مخالفت کیش ایشان اصرار مى ورزید او را به بدترین وجهى به قتل مى رساندند. …

 أَمْ حَسِبْت أَنَّ أَصحَب الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کانُوا مِنْ ءَایَتِنَا عجَباً(۹)

إِذْ أَوَى الْفِتْیَهُ إِلى الْکَهْفِ فَقَالُوا رَبَّنَا ءَاتِنَا مِن لَّدُنک رَحْمَهً وَ هَیىْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشداً(۱۰)

فَضرَبْنَا عَلى ءَاذَانِهِمْ فى الْکَهْفِ سِنِینَ عَدَداً(۱۱)

ثُمَّ بَعَثْنَهُمْ لِنَعْلَمَ أَى الحِْزْبَینِ أَحْصى لِمَا لَبِثُوا أَمَداً(۱۲)

نحْنُ نَقُص عَلَیْک نَبَأَهُم بِالْحَقِّ إِنهُمْ فِتْیَهٌ ءَامَنُوا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْنَهُمْ هُدًى (۱۳)

وَ رَبَطنَا عَلى قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُوا فَقَالُوا رَبُّنَا رَب السمَوَتِ وَ الاَرْضِ لَن نَّدْعُوَا مِن دُونِهِ إِلَهاً لَّقَدْ قُلْنَا إِذاً شططاً(۱۴)

هَؤُلاءِ قَوْمُنَا اتخَذُوا مِن دُونِهِ ءَالِهَهً لَّوْ لا یَأْتُونَ عَلَیْهِم بِسلْطنِ بَینٍ فَمَنْ أَظلَمُ مِمَّنِ افْترَى عَلى اللَّهِ کَذِباً(۱۵)

وَ إِذِ اعْتزَلْتُمُوهُمْ وَ مَا یَعْبُدُونَ إِلا اللَّهَ فَأْوُا إِلى الْکَهْفِ یَنشرْ لَکمْ رَبُّکُم مِّن رَّحْمَتِهِ وَ یُهَیىْ لَکم مِّنْ أَمْرِکم مِّرْفَقاً(۱۶)

وَ تَرَى الشمْس إِذَا طلَعَت تَّزَوَرُ عَن کَهْفِهِمْ ذَات الْیَمِینِ وَ إِذَا غَرَبَت تَّقْرِضهُمْ ذَات الشمَالِ وَ هُمْ فى فَجْوَهٍ مِّنْهُ ذَلِک مِنْ ءَایَتِ اللَّهِ مَن یهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَ مَن یُضلِلْ فَلَن تجِدَ لَهُ وَلِیًّا مُّرْشِداً(۱۷)

وَ تحْسبهُمْ أَیْقَاظاً وَ هُمْ رُقُودٌ وَ نُقَلِّبُهُمْ ذَات الْیَمِینِ وَ ذَات الشمَالِ وَ کلْبُهُم بَسِطٌ ذِرَاعَیْهِ بِالْوَصِیدِ لَوِ اطلَعْت عَلَیهِمْ لَوَلَّیْت مِنْهُمْ فِرَاراً وَ لَمُلِئْت مِنهُمْ رُعْباً(۱۸)

وَ کذَلِک بَعَثْنَهُمْ لِیَتَساءَلُوا بَیْنهُمْ قَالَ قَائلٌ مِّنهُمْ کمْ لَبِثْتُمْ قَالُوا لَبِثْنَا یَوْماً أَوْ بَعْض یَوْمٍ قَالُوا رَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثْتُمْ فَابْعَثُوا أَحَدَکم بِوَرِقِکُمْ هَذِهِ إِلى الْمَدِینَهِ فَلْیَنظرْ أَیهَا أَزْکى طعَاماً فَلْیَأْتِکم بِرِزْقٍ مِّنْهُ وَ لْیَتَلَطف وَ لا یُشعِرَنَّ بِکمْ أَحَداً(۱۹)

إِنهُمْ إِن یَظهَرُوا عَلَیْکمْ یَرْجُمُوکمْ أَوْ یُعِیدُوکمْ فى مِلَّتِهِمْ وَ لَن تُفْلِحُوا إِذاً أَبَداً(۲۰)

وَ کذَلِک أَعْثرْنَا عَلَیهِمْ لِیَعْلَمُوا أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقُّ وَ أَنَّ الساعَهَ لا رَیْب فِیهَا إِذْ یَتَنَزَعُونَ بَیْنهُمْ أَمْرَهُمْ فَقَالُوا ابْنُوا عَلَیهِم بُنْیَناً رَّبُّهُمْ أَعْلَمُ بِهِمْ قَالَ الَّذِینَ غَلَبُوا عَلى أَمْرِهِمْ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَیهِم مَّسجِداً(۲۱)

سیَقُولُونَ ثَلَثَهٌ رَّابِعُهُمْ کلْبُهُمْ وَ یَقُولُونَ خَمْسهٌ سادِسهُمْ کلْبهُمْ رَجْمَا بِالْغَیْبِ وَ یَقُولُونَ سبْعَهٌ وَ ثَامِنهُمْ کلْبهُمْ قُل رَّبى أَعْلَمُ بِعِدَّتهِم مَّا یَعْلَمُهُمْ إِلا قَلِیلٌ فَلا تُمَارِ فِیهِمْ إِلا مِرَاءً ظهِراً وَ لا تَستَفْتِ فِیهِم مِّنْهُمْ أَحَداً(۲۲)

وَ لا تَقُولَنَّ لِشاى ءٍ إِنى فَاعِلٌ ذَلِک غَداً(۲۳)

إِلا أَن یَشاءَ اللَّهُ وَ اذْکُر رَّبَّک إِذَا نَسِیت وَ قُلْ عَسى أَن یهْدِیَنِ رَبى لاَقْرَب مِنْ هَذَا رَشداً(۲۴)

وَ لَبِثُوا فى کَهْفِهِمْ ثَلَث مِائَهٍ سِنِینَ وَ ازْدَادُوا تِسعاً(۲۵)

قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا لَبِثُوا لَهُ غَیْب السمَوَتِ وَ الاَرْضِ أَبْصِرْ بِهِ وَ أَسمِعْ مَا لَهُم مِّن دُونِهِ مِن وَلىٍّ وَ لا یُشرِک فى حُکْمِهِ أَحَداً(۲۶)

۹٫ مگر پنداشته اى از میان آیه هاى ما اهل کهف و رقیم شگفت انگیز بوده اند؟

۱۰٫ وقتى آن جوانان به غار رفتند و گفتند: پروردگارا، ما را از نزد خویش رحمتى عطا کن و براى ما در کارمان صوابى مهیا فرما.

۱۱٫ پس در آن غار سالهاى معدود به خوابشان بردیم .

۱۲٫ آنگاه بیدارشان کردیم تا بدانیم کدام یک از دو دسته مدتى را که درنگ کرده اند، بهتر مى شمارند.

۱۳٫ ما داستانشان را براى تو حق مى خوانیم . ایشان جوانانى بودند که به پروردگارشان ایمان داشتند و ما بر هدایتشان افزودیم .

۱۴٫ و دلهایشان را قوى کرده بودیم که به پا خاستند و گفتند: پروردگار ما پروردگار آسمانها و زمین است و ما هرگز جز او پروردگارى نمى خوانیم ، و گرنه باطلى گفته باشیم .

۱۵٫ اینان ، قوم ما، که غیر خدا خدایان گرفته اند، چرا در مورد آنها دلیلى روشنى نمى آورند؟ راستى ستمگرتر از آن کس که دروغى درباره خدا ساخته باشد، کیست ؟

۱۶٫ اگر از آنها و از آن خدایان غیر خدا را که مى پرستند گوشه گیرى و دورى مى کنید، پس سوى غار بروید تا پروردگارتان رحمت خویش را بر شما بگسترد و براى شما در کارتان گشایشى فراهم کند.

۱۷٫ و خورشید را بینى که چون برآید، از غارشان به طرف راست مایل شود و چون فرو رود، به جانب چپ بگردد. و ایشان در فراخنا و قسمت بلندى غارند. این از آیه هاى خداست . هر که را خدا هدایت کند، او هدایت یافته است و هر که را خدا گمراه کند، دیگر دوستدار و دلسوز و رهبرى برایش نخواهى یافت .

۱۸٫ چنان بودند که بیدارشان پنداشتى ولى خفتگان بودند. به پهلوى چپ و راستشان همى گرداندیم ، و سگشان بر آستانه دستهاى خویش را گشوده بود. اگر ایشان را مى دیدى ، به فرار از آنها روى مى گرداندى و از ترسشان آکنده مى شدى .

۱۹٫ چنین بود که بیدارشان کردیم تا از همدیگر پرسش کنند. یکى از آنها گفت : چقدر خوابیدید؟ گفتند: روزى یا قسمتى از روز خوابیده ایم . گفتند: پروردگارتان بهتر داند که چه مدت خواب بوده اید. یکیتان را با این پولتان به شهر بفرستید تا بنگرد طعام کدام یکیشان پاکیزه تر است و خوردنیى از آنجا براى شما بیاورد، و باید سخت دقت کند که کسى از کار شما آگاه نشود.

۲۰٫ زیرا محققا اگر بر شما آگهى و ظفر یابند، شما را یا سنگسار خواهند کرد و یا به آیین خودشان بر مى گردانند، و هرگز روى رستگارى نخواهند دید.

۲۱٫ بدین سان کسانى را از آنها مطلع کردیم تا بدانند که وعده خدا حق است و در رستاخیز تردیدى نیست . وقتى که میان خویش در کار آنها مناقشه مى کردند، گفتند: بر غار آنها بنایى بسازید – پروردگار به کارشان داناتر است – و کسانى که در مورد ایشان غلبه یافته بودند، گفتند: بر غار آنها عبادتگاهى خواهیم ساخت .

۲۲٫ خواهند گفت : سه تن بودند، چهارمیشان سگشان بود. و گویند پنج تن بودند، ششم آنها سگشان بوده . اما بدون دلیل و در مثل رجم به غیب مى کنند. و گویند هفت تن بودند، هشتمى آنها سگشان بوده . بگو پروردگارم شمارشان را بهتر مى داند و جز اندکى شماره ایشان را ندانند. در مورد آنها مجادله مکن مگر مجادله اى بظاهر، و درباره ایشان از هیچ یک از اهل کتاب نظر مخواه .

۲۳٫ درباره هیچ چیز مگو که فردا چنین کنم ،

۲۴٫ مگر آنکه خدا بخواهد. و چون دچار فراموشى شدى ، پروردگارت را یاد کن و بگو شاید پروردگارم مرا به چیزى که به صواب نزدیک تر از این باشد، هدایت کند.

۲۵٫ و در غارشان سیصد سال بسر بردند و نه سال بر آن افزودند.

۲۶٫ بگو خدا بهتر داند چه مدت بسر بردند. دانستن غیب آسمانها و زمین خاص ‍ اوست ؛ چه ، او بینا و شنواست . جز او دوستى ندارند و هیچ کس را در فرمان دادن خود شریک نمى کند.

(از سوره مبارکه کهف )

داستان اصحاب کهف از نظر قرآن و تاریخ

آنچه از قرآن کریم در خصوص این داستان استفاده مى شود این است که پیامبر گرامى خود را مخاطب مى سازد که ((با مردم درباره این داستان مجادله مکن مگر مجادله اى ظاهرى و یا روشن )) و از احدى از ایشان حقیقت مطلب را مپرس . اصحاب کهف و رقیم جوانمردانى بودند که در جامعه اى مشرک که جز بتها را نمى پرستیدند، نشو و نما نمودند. چیزى نمى گذرد که دین توحید محرمانه در آن جامعه راه پیدا مى کند، و این جوانمردان بدان ایمان مى آورند. مردم آنها را به باد انکار و اعتراض ‍ مى گیرند، و در مقام تشدید و تضییق بر ایشان و فتنه و عذاب آنان بر مى آیند، و بر عبادت بتها و ترک دین توحید مجبورشان مى کنند. و هر که به ملت آنان مى گروید از او دست بر مى داشتند و هر که بر دین توحید و مخالفت کیش ایشان اصرار مى ورزید او را به بدترین وجهى به قتل مى رساندند.

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .