عنوان :

تحقیق تاریخ هنر فرش ایران از آغاز تا کنون (دوران معاصر)

تعداد صفحات : ۵۹

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

قالی بافی یکی از بهترین و برجسته ترین هنرهای ایران زمین است. قدمت این هنر به عصر مفرغ می رسد. قالی بافی، در آغاز، در میان قبایل چادرنشین و صحراگرد بوده است که عمده ترین کارشان گله داری بوده است. آنها از پوست گوسفند به جای زیرانداز استفاده می کردند برای راحتی و گرما و یا به روش درهم تندین الیاف گیاهی و پوست درختان و شاخ و برگ درختان و بوریا زیرانداز تهیه می کردند. (عصر حجر در حدود ۳۰ هزار سال پیش).

در سال معاصر  می توان از سازمان ملی فرش ایران نام برد که مطمئناً در امور هنر و صنعت و حرفه قالیبافی عکس العمل های خوبی خواهد داشت.

بیشترین ویژگی دوران معاصر که مشکل آفرین شده است، وجود مراکز متعدد در امر تصمیم گیری در زمینه های طرح و رنگ و بافت و بازرگانی فرش ایران است.

در این دوره و امروزه فرش های زینتی و ابریشمی بسیاری به بازار عرضه می شود به غیر از اینگونه فرش ها، فرش های دیگری مانند دورو، حجم دار و نقش برجسته و … دیده می شود.

در کل می توان گفت که در دوره معاصر فرش دستباف ایران رشد خوبی داشته است.

فرشهایی مرغوب ابریشمی دارای رجشمارهای بالا بسیار زیاد شده است. طرحها بسیار متنوع شده اند. از طرفی طرحهای کامپیوتری در بازار عرضه می شود.

در این دوره می توان متذکر بود که دانش فرش شناسی و قالیبافی در ایران رشد بسیار خوبی کرده است و هنرمندان و صنعتگران و قالیبافان بیشماری در این رشته هنری فعالیت دارند.

واژه های کلیدی: قالی بافی، ایران، دوره ساسانیان، سلجوقیان، عصر صفویه، سال های معاصر

فهرست مطالب

مقدمه    ۱
(تاریخچه)    ۶
دوره ساسانیان (۲۲۶ م – ۶۵۲ م / ۳۱ هـ)    ۱۰
دوره پس از اسلام «دوره اسلامی»    ۱۳
سلجوقیان:    ۱۸
دروان مغول و تیموری (۷۷۱-۹۱۱ هـ . ق)    ۱۹
عصر صفویه: (۹۰۷ – ۱۱۳۵ هـ . ق)    ۲۳
عصر جدید (افشاریه – زندیه – قاجاریه – پهلوی)    ۲۶
وضعیت قالی بافی در سال های معاصر:    ۳۱
مجموعه ای از    ۳۵
قالیهای قدیمی و موزه ای ایران    ۳۵
«فهرست منابع و مأخذ»    ۵۶

«فهرست منابع و مأخذ»

 ۱-    آموزگار، ژاله، تاریخ اساطیری ایران، سمت، تهران، ۱۳۸۰، چهارم.

۲-    آمیه، پیر، تاریخ عیلام، دانشگاه تهران، تهران، ۱۳۷۲، اول.

۳-    اسدیان خرم آبادی، محمد، باورها و دانسته ها در لرستان و عیلام. وزارت فرهنگ و آموزش عالی مرکز مردم شناسی ایران، تهران، ۱۳۵۸، اول.

۴-    اسماعیل پور، ابوالقاسم، اسطوره بیان نمادین، سروش، تهران، ۱۳۷۷، اول

۵-حریریان، محمود، تاریخ ایران باستان، سمت، تهران، ۱۳۷۷، اول.

مقدمه

می توان ایران و روح ایران را در سه چیز کلی بشناسیم

۱) در هنر Ù قالی بافی

۲) در صنعت Ù کاشی

۳) در شعر Ù رباعی

اما این را هم می دانیم که همیشه و در همه ادوار مختلف ایرانیان ذوق و سلیقه قابل ستایشی را داشته اند که تنها این سه گزینه بلکه بسیاری از هنرهای دیگر معرف این سخن است.

البته آن چیزی که همه ما ایرانیان به آن بالیده و آن را شناسنامه این سرزمین نازنین می دانیم چیزی جز قالی و فرش های ما نمی تواند باشد.

قالی، میراث گرانقدری است که از دیرباز به جا مانده و در شناسنامه ملت ما، مهر تأیید خورده است. از این رو حفظ و بالندگی به این میراث نه یک «تفنن» بلکه یک «وظیفه» است.

ما مردم ایران زمین باید در جهت رشد و ارتقاء این میراث گرانقدر همیشه کوشا باشیم.

یکی از بزرگترین آثار فعالیت بشری، هنر و هنرمند بودن است. هنر و هنرمندان ایران زمین یکی از بزرگترین و شایسته ترین سرمایه ها و افتخارات این کشور بوده اند. زیرا نه فقط ثروت بلکه حیثیت برای آن به وجود آورده و دوستان بسیاری و خواهان زیادی در همه ادوار برای ایرانیان به وجود آورده اند و امروزه همه کشورهای جهان که از تمدن خوبی برخوردارند از مجموعه آثار این مردم هنرمند و کارهای هنری ایران در مجموعه آثار هنری خود استفاده می برند.

قالی بر کف سنگها و مرمرهای تالار کاخها.

قالی بر کف کاهگل کلبه ها و کومه ها.

همه جا به شکل باغی نمایان است که گل ها و درختان و … خود را می آراید و همه دلها و چشم ها را به دنیایی دگر کشانده و به سمت تفرج گاه سوق می دهد.

منظره این تفرج گاه ها که برروی قالی نشسته و نمایان است تا حدی برای مردم این مرز و بوم آشناست. زیرا فرهنگ و تمدن ما ایرانیان با اینگونه طرحها و نقش ها عجین شده است.

هر گلی و هر طرحی از این تفرج گاه، انعکاسی از گل های آن باغی است که در آبادی های سرسبز روئیده اتند.

انعکاس این طرحها تا ژرفای جان آدمی خطور می کند.

از قلب و جان و روح آدمی می گذرد و در بطن و سرشت او می نشیند و جای دل انگیزی باز می کند.

قالی ایران Ù هرگاه از آن سخنی به میان می اید آن طبع لطیف بافنده را بیان می کند، زیرا ساخته و دست پرورده زحمتکش ترین و رنجکش ترین مردم ایران زمین اند. که از دل و جان و سرپنجه های بخشنده بافنده برگرفته و نشإت می گیرد.

در واقع همین دل و جان لطیف و دستهای بخشنده است که چهره افتخار ملت ما ایرانیاین را بر صفحه روزگار حک کرده است. زیرا مشخص ترین چیزی است که معرف فرهنگ و تمدن کهن ایران زمین است. قالی هنری است زنده و گویا، که بیانگر دل و صفای روحانی بافنده را نشان می دهد.

هنری است در حد آدمی که همیشه یکپارچگی و همبستگی خود را حفظ کرده است.

هنری است که از جزء به کل سوق داده می شود.

و گره ها از کنار هم نشستن به یک کلیت زیبا و اصیل می رسند.

هنری است که در خلوت با آدمی صحبت می کند و با آنها زندگی می کند. بعضی از این مردم بر این باورند که قالی از افسانه های گذشتگان تأثیر گرفته است.

قالی را می توان گفت که باغی است البته باغی از رنگها و نگاره ها که بر کف زمین گسترده است.

نه تنها قالی را باید دوست داشت بلکه باید بدان خو گرفت و چشم و دل و جان را باید به گرمای آن سپرد.

نام دیگر قالی را می توان به دست آفریده های پرنقش و نگار ایرانی نام نهاد.

همه این دست آفریده های پرنقش و نگار ایرانی با تلاش و کوشش زنان و مردانی است که با شوریدگی نگاره ها و گرمی رنگ دل های پاک ممزوج شده است.

همه این دست بافته های خلق شده بیانگر مطلبی ارزشمند و والا می باشد و راه و رسم کهن و دیرینه را بیان می دارد. می تواند به نوعی احساسات بافنده را در شرایط مختلف بیان دارد. می تواند بسیاری از سمبل ها و نشانه ها را برای ما روشن سازد.

از طرفی دیگر می تواند بیانگر سنت و تمدن هر قومی باشد. وقتی به درون مایه این دست بافته ها می پردازیم مشاهده می کنیم که بیانگر تاریخ هنر و فرهنگ ایرانی می‌باشد.

این قالی ها مانند آئینه ای جلوه گری می کنند و تمام زوایای زندگی هر قوم را بازگو می کنند.

پس می توان گفت که هنر اصیل قالیبافی ایران با فرهنگ کهنسال این مرز و بوم پیوند ناگسستنی دارد.

هنر قالیبافی را یکی از مردمی ترین هنرهای روی زمین به شمار آورد. که نه تنها یک هنر است بلکه سرمایه عظیم کشورمان نیز محسوب می شود.

در دروه های اولیه مانند عیلام و ماد و سلوکی و اشکانی Ù     در فرش و قالیبافی نمونه اسناد و مدارک و سوابقی در دست نیست.

مثلا ما راجع به قالیبافی در زمان سلوکیان (۱۲۹-۳۱۲ قبل از میلاد) و راجع به قالیبافی در زمان پارتها (۱۷۰ قبل از میلاد تا ۲۲۶ بعد از میلاد) Ù سوابق و مدارکی در دست نداریم. البته با آگاهی داشتن از اینکه فرش در طول زمان و بر اثر آب و هوا و دما و گذشت زمان و گرد و خاک فرسوده می شود و از بین می رود.

 (تاریخچه)

قالی بافی یکی از بهترین و برجسته ترین هنرهای ایران زمین است. قدمت این هنر به عصر مفرغ می رسد. قالی بافی، در آغاز، در میان قبایل چادرنشین و صحراگرد بوده است که عمده ترین کارشان گله داری بوده است. آنها از پوست گوسفند به جای زیرانداز استفاده می کردند برای راحتی و گرما و یا به روش درهم تندین الیاف گیاهی و پوست درختان و شاخ و برگ درختان و بوریا زیرانداز تهیه می کردند. (عصر حجر در حدود ۳۰ هزار سال پیش).

در حفاریهایی که در سال ۱۹۵۰ در غاری نزدیک دریای خزر تکه هایی از پارچه بافته شده از پشم گوسفند و مو بز بدست آمد. (که مربوط به ۶۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح است.) Ùالبته با روش آزمایش کربن ۱۴ به این نتیجه رسیدند.

دوک و خامه هایی در خانه های اولیه فلات ایران در حفریات بدست آمد که تاریخ آن به ۵۰۰۰ سال پیش از مسیح است. Ù   (نوسنگی)

بافندگی پارچه های طرح دار به شکل ۲ پودی در سال ۱۰۰۰ پیش از میلاد مسیح بدست‌امده است. انسان های اولیه وقتی از پوست گوسفند و بوریا استفاده کردند و چون دیدند که زود از بین می رود به فکر افتادند تا چیز بهتری از آن بسازند و مورد مصرف قرار دهند. بعد از گذشت زمان زیادی از پشم گوسفندان ابتدایی ترین بافت را انجام دادند و آن هم به صورت نمد بود.

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .