عنوان :

تحقیق انعطاف پذیری و تمرینات کششی

تعداد صفحات :۸۴

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

انعطاف‌پذیری در آمادگی جسمانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و اهمیت آن در همه فعالیتهای ورزشی، حرکت درمانی و توانبخشی امروز، مورد قبول همه پژوهشگران و دست‌اندرکاران قرار گرفته است. انعطاف‌پذیری از طریق تمرینات روشهای مختلف کششی قابل توسعه می‌باشد. هدف کلی این تمرینات دوباره بدست آوردن یا ایجاد کردن فعالیت بافتهایی است که مفاصل را احاطه کرده‌اند .

هدف تحقیق حاضر، بررسی و مقایسه تأثیر سه دوره زمانی ۵، ۱۰ و ۱۵ ثانیه انقباض ایستا در روش کششی (SRHR-PNF) بر دامنه کشش عضلات همسترینگ پای غیرغالب افراد غیرورزشکار بود. تحقیق از نوع تحقیقات نیمه تجربی است که در آن تأثیر متغیر مستقل (روش کششی SRHR-PNF) بر روی متغیر وابسته (دامنه کشش عضلات همسترینگ) مورد مطالعه قرار گرفته است. ابتدا ۳۰ نفر آزمودنی مرد غیرورزشکار با دامنه سنی (۱۸ تا ۲۴ سال) بصورت تصادفی انتخاب و بصورت تصادفی به سه گروه تجربی تقسیم شدند، گروه اول روش کششی (SRHR-PNF) با ۵ ثانیه انقباض ایستا، گروه دوم روش کششی (SRHR-PNF) با ۱۰ ثانیه انقباض ایستا و گروه سوم روش کششی (SRHR-PNF) با ۱۵ ثانیه انقباض ایستا را انجام دادند. اندازه‌گیری‌های دامنه کشش مفصل لگن در پیشه آزمون و پس‌آزمون، با استفاده از آزمون SLR و بوسیله گونیا متر توسط پژوهشگر و یک فرد کمکی اجرا گردید. برنامه‌های تمرینی شامل ۶ هفته تمرینات کششی (SRHR-PNF) بصورت شدت فزاینده بر روی آزمودنی‌ها اجرا گردید.

نتایج این تحقیق نشان داد که روش کششی بصورت (SRHR-PNF) با سه دوره زمانی انقباض ایستا موجب افزایش معنی‌داری در دامنه کشش مفصل ران افراد غیر ورزشکار شده است.

این افزایش دامنه کشش نشان دهنده این مطلب است که می‌توان از روش کششی PNF بطور مؤثری جهت بهبود و توسعه انعطاف‌پذیری در طی برنامه‌های آمادگی جسمانی استفاده نمود.

واژه های کلیدی: عضلات آگونیست، عضلات آنتاگونیست، بازداری دوسویه، بازداری اتوژنیک، روش کششی PNF، روش Slow-Reversal-Hold-Relax، ـ راحتی عضلانی،

 فهرست مطالب

فصل اول   ۱
مقدمه و معرفی   ۱
۱ـ۱ مقدمه   ۲
۲ـ۱ بیان مسأله   ۳
۳ـ۱ ضرورت و اهمیت تحقیق   ۵
۴ـ۱ اهداف تحقیق   ۷
۵ـ۱ پیش‌فرضهای آزمون   ۸
۶ـ۱ فرضیه‌های تحقیق   ۸
۷ـ۱ محدودیت‌های تحقیق   ۸
۸ـ۱ متغیرهای تحقیق   ۹
۹ـ۱ تعریف عملیاتی واژه‌ها و اصطلاحات   ۹
فصل دوم   ۱۱
ادبیات و پیشنه تحقیق   ۱۱
۱ـ۲ مقدمه   ۱۲
۲ـ۲ انعطاف‌پذیری   ۱۲
۳ـ۲ انواع انعطاف‌پذیری   ۱۲
۴ـ۲ عوامل محدودکننده انعطاف‌پذیری   ۱۴
۵ـ۲ فواید برنامه تمرینی کششی   ۱۷
۶ـ۲ کشش عضلانی و پیشگیری از آسیب   ۱۸
۷ـ۲ رخدادهای هنگام کشش عضلانی   ۲۰
۸ـ۲ چه موقع کشش را انجام دهیم؟   ۲۲
۹ـ۲ مبانی نروفیزیولوژیک کشش   ۲۴
۱ـ۹ـ۲ دوکهای عضلانی   ۲۴
۲ـ۹ـ۲ اندام وتری گلژی   ۲۵
۳ـ۹ـ۲ بازتاب کششی   ۲۶
۴ـ۹ـ۲ مهار خودبخودی (بازتاب کششی معکوس)   ۲۷
۵-۹-۲بازداری دوسویه   ۲۸
۱۰-۲- انواع تکنیکهای کششی   ۲۸
۱-۱۰-۲-کشش بالستیک(پویا)   ۲۹
۲-۱۰-۲-شش ایستا   ۲۹
۳-۱۰-۲- کشش تسهیل عصبی – عضلانی گیرنده‌های عمقی(PNF)   ۳۰
۱۱-۲- کشش به روش SRHR   ۳۵
۱۳-۲-رابطه مدت انقباض ایستا در PNF و افزایش دامنه حرکتی   ۳۷
فصل سوم   ۴۱
روش شناسی تحقیق   ۴۱
۱-۳ جامعه آماری   ۴۲
۲-۳ نمونه و روش نمونه‌گیری   ۴۲
۳-۳ ابزار اندازه‌گیری   ۴۲
۳-۴ طرح تحقیق   ۴۳
۳-۵ مراحل اجرای تحقیق   ۴۴
۴ـ شیوه اجرای یک نوبت(ست) از برنامه تمرین   ۴۷
فصل چهارم   ۴۹
تجزیه و تحلیل آماری   ۴۹
مقدمه   ۵۰
توصیف آماری داده‌ها   ۵۰
جدول (۱-۴) شاخصهای آماری سن آزمودنی‌ها در گروههای تجربی ۱،۲ و ۳   ۵۱
نمودار (۱-۴). توزیع میانگینهای سن آزمودنی‌ها در گروههای تجربی ۱،۲ و ۳   ۵۱
جدول (۲-۴) شاخصهای آماری قد آزمودنی ها در گروههای تجربی ۱،۲و۳   ۵۲
نمودار (۲-۴) توزیع میانگین قد آزمودنی‌ها در گروههای تجربی ۱،۲و۳   ۵۲
جدول (۳-۴). شاخصهای آماری وزن آزمودنی‌ها در گروههای تجربی ۱،۲ و ۳   ۵۳
نمودار (۳-۴). توزیع میانگین وزن آزمودنی‌ها در گروههای تجربی ۱،۲و۳   ۵۳
جدول (۴-۴). شاخصهای آماری دامنه کشش عضلات همسترینگ (آزمون SLR) در پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه تجربی ۱   ۵۴
آزمون فرضیه‌های تحقیق   ۵۶
آزمون فرضیه دوم   ۵۷
آزمون فرضیه سوم   ۵۷
آزمون فرضیه چهارم   ۵۹
فصل پنجم   ۶۱
بحث و نتیجه‌گیری   ۶۱
مقدمه   ۶۲
خلاصه تحقیق   ۶۲
یافته‌های تحقیق   ۶۳
بحث و نتیجه‌گیری   ۶۳
پیشنهاد برخاسته از تحقیق   ۶۷
پیشنهادات برای تحقیقات بعدی   ۶۸
منابع:   ۷۰

منابع:

۱-  کلخوران، ج. (۱۳۷۳) مقایسه دو روش کششی ایستا و انقباض استراحت در عضلات همسترینگ ،‌پایان نامه کارشناسی ارشد،‌دانشگاه تهران.

۲-  قاسمی، س.ع. (۱۳۸۰) بررسی تمرینات کششی ایستا وPNF بر دامنه حرکتی مفصل زانو در ورزشکاران آمپوته از ناحیه زیر زانو، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه گیلان.

۳-  رضا قلی زاده، م. (۱۳۸۰) ،‌مقایسه تاثیر دو روش تمرین کششی ایستا و PNF (شیوه C-R) روی دامنه کششی و قدرت عضله همسترینگ مردان غیرورزشکار ،‌پایان نامه کارشناسی ارشد،‌دانشگاه شهید بهشتی.

۴-  صداقتی، س. (۱۳۷۶)، مقایسه اثر دو روش تمرینات کششی استاتیک و تسهیل عصبی – عضلانی گیرنده های عمقی (PNF) بر دامنه حرکتی و قدرتهای استاتیک و دینامیک مفصل ران دانش‌آموزان پسر ۱۴ ساله منطقه ۷ تهران، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت مدرس.

۵-  درز ابی، ت. (۱۳۷۶) ،‌بررسی و مقایسه تاثیر زمانهای ۱۵ ، ۳۰ و ۶۰ ثانیه کششی ایستای عضلات همسترینگ بر روی افزایش دامنه حرکتی زائد، پایان نامه کارشناسی ارشد،‌دانشگاه تهران.

۶-  عتی زاده حصار،‌ن. (۱۳۸۱)، بررسی ماندگاری انعطاف پذیری عضلات پشت رانی اندام غالب و غیرغالب بعد از یک دوره تمرین کششی (متوالی – متناوب) ، پژوهش درعلوم ورزشی؛ شماره ۳، ص ۸۱-۶۵٫

۷-  راغی، ز. (۱۳۸۱)، تأثیر دو شیوه کششی ایستا و PNF ب میزان انعطاف پذیری عضلات همسترینگ پای غیر غالب دانش‌آموزان دختر،‌پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تربیت معلم.

۸-  فهیمی، ف. (۱۳۷۹)، بررسی و مقایسه تأثیر زمانهای ۵،۱۰ و ۱۵ ثانیه کششی PNF به روش نگهداشتن – استراحت بر توسعه دامنه حرکتی مفصل ران دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه تهران،‌پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه تهران.

۹-    علیجانی، ع. (۱۳۸۱)، فیزیولوژی انسانی، ویژه رشته تریت بدنی وعلوم ورزشی، علم و ورزش.

۱۰- ذوالاکتاف ،‌و. اکابری، ش. (۱۳۸۳)، فیزیولوژی انسانی، ویژه رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی . علم و ورزش.

۱۱-عسگری، خانقاه، م. (۱۳۷۹)،‌کشش و  انعطاف پذیری ،‌نشریه طب ورزشی ، ش ۱۹٫

۱۲-ویلمور،‌جک اچ. کاستیل، دیوید ال. (۱۳۸۴)، فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی. ترجمه ضیاء معینی، فرهاد رحمانی نیا،‌حمید رجبی،‌حمید آقا علی نژاد، فاطمه سلامی، مبتکران.

۱۳- گائینی، ع. رجبی، ح. (۱۳۸۲). آمادگی جسمانی، سمت.

۱۴- دلاور ع. (۱۳۷۴). روش تحقیق در علوم رفتاری . رشد.

منابع لاتین

۱-     Sullican Mk, Dejulia jj, worrell TW. 1992. Effect of peivic position and stretching method on hamstring muscle flexibity . Med sci sports exerc; 24:1383-9.

۲-     Schmitt GD, pelham TW, Holt LE. 1999. A comparison of selected during proptive neuromuscular facilitation stretching.clin kinesiol; 53:16-21.

۳-     Nelson KC, cornelius WL. (1991). The relationship between isometric contraction duration and improvement in shoulder joint range of motion . j sports Med phys Fithess; 31:385-8.

۴-     Spernoga after a one-time, modified hold-relax stretching protocol 5 Athl train 36:44-8.

۵-     Etnyer BR, lee Ej (1987) comments on proprioceptive neuromuscalar facilitation techniques; Res Q; 58:184-8.

۶-     Cornelius WL, Rauschubler MR. (1987). The relationship between isometric ontraction durations and improument in acuta hip joint Hexibility’s Appl sport sci Res’ ۱:۳۹-۴۱٫

۷-     Blahnik j. (2004). Full-body Flexibility for optimal mobility and streng the human kintics.

۸-     Bonnar BP, Deivert RG, Gould TE. (2004) . The relationship between isometric contraction durations during hold-relax stretching and improvement of hamstring flexibility.j sports Med phys fitness; 44:258-61.

۹-     Kisner C, colby LA. (1996) . Therapeutic exercise foundations and techniques. 3rt ed. Philadelphia, PA: F.A. Davis company.

۱۰- Hardy L. (1985) . improving active range of hip flexion.Res Quart exer sport; 56(2): 111-4.

۱۱- Holt LE, Travis TM, okita T.(1970) comparative study of three stretching techniques . preceptual and motor skills: 31:611-6.

۱۲- Girouard ck, Hurley BF. (1995). Does strehgth training inhabit gains in range of motion from flexibility training in older adults? Med sci sports exerc; 27(10): 1444-90.

۱۳- Burke DG, Holtt LE, Rasmussen R, Mackinnont NC, vossen JF, pelhamt TN. (2001). Effects of Hot or cold water immersion and Modified proprioceptive Neuromuscu lar facilitation Flexibility exercise on hamstring length . j Athl train ; 36:16-19.

۱۴- Bandy WD, Irion JM, Briggler M. (1997). The effect of time and frequency of static stretching on flexibility of the hamstring muscles. Phys ther’ ۷۷: ۱۰۹۰-۶٫

۱۵- Schuback B, Hooper j,salisbury L. (2004). A comparioson of a self-stretch incorporating proprioceptive neuromuscular facilitation components and a therapist-appleid PNF technique on hamstring flexibility.j phisiotherapy; 90-151-7.

۱۶- Zakas A,vergou A, Grammaticopoulou MG, zakas N, sentelidis T, vamvakoudis s (2003). The effect of sretching during warming-up on the flexibility of junior handball players. J sports Med phys fitness; 43:145-9.

۱۷- Feland JB, Myrer JW, Merrill RM. (2001) . Acute change in hamstring flexibiliry: PNF versus static in senior orthlets. Phy ther sport; 2:186-193.

۱۸- Rowlands AV, Marginson VF, Lee J. (2003). Choonic Flexibility Gains: effect stretching techniques , Res Qua exe sport; 74:47-51.

۱۹- Feland JB, Marin HN (2004). Effect of submaximal contraction intensity in contract-relax propioceptive neuromuscular facilifation strectching. Br j sprots Med; 38: e18

۲۰- Ostering LR, Robertson RN, Troxel RK, Hansen P. (1990) . Differential responses to proprioceptive neuromuscular facilitation (PNF) stretch techniques . Med sci sports exerc; 22:106-111.

۲۱- Tanigawa MC, (1972) comparison of the hold-relax procedure and passive mobilization on increaing muscle length. Phys Ther; 52: 725-735.

۲۲- Marek SM, cramer JT, Fincher Al, Massey LL, Dangelmaier SM, Purkayastha S, Fitz KA, culbertson JY, (2005). Acute effects of static power output. J Athl train; 40:94-103.

۲۳- Burke DG, culligan cj, Holt LE. (2000) . The theoretical basia of propioceptive neuromuscular facilifation . j strength cond Res; 14: 496-500.

۲۴- Carmine C. (2002) , PNF stretching. Am filness; 20:37-40.

۲۵- Harting DE, Henderson JM. (1999), increasing hamstring flexibility decreases lower extremity overuse injuries in Militay Basic trainees , Am j sports Med; 27: 173-6.

۲۶- Felard JB, Myrer JW, schulthies SS, Fellingham GW, Measom GW. (2001), the effect of duration of stretching of the hamstring muscle Group for increasing range of motion in people aged 65 years or older, phys Ther; 81:1100-17.

۲۷- Mayerson NH, Milano RA. (1984), Goniometric measurement reliability in physical medicine . Arch phys Med Rehabil; 65:92-4.

۲۸- Mirek E, chwala w, longawa k, Rudzinska M, adamkiewicz P, Szezudlik  A. (2003), proprioceptive neuromuscular  facilitation method of therapeutic rehabilitation in the treatment of patients with parkinson disease neurol neurochir pol; 37(5): 89-102.

۲۹- Cornelius WL, jensen RL, odell ME. (1995) effects of PNF stretching phases on acute arterial blood pressure . can j Appl physiol; 20:222-9.

۳۰- Kofotolis N, vrobas Is, vamvvakoudis E, papanikolaou A, Mandroukas K. (2005) proprioceptive neuromuscular facilitation training indueed alterations in muscle fiber type and cross sectional area. Br j sports Med’ ۳۹: ell.

۳۱- Witrroaw E, Mahieu N, Danneels L, Mc Nair p.(2004). Strerching and inhury  prevention: An obscure relationship . sports Med ; 34: 443-9.

۳۲- Alter Mj. (1998). Sport strerch . human kinetics: 4-6.

۳۳- Taylor DC, Dalton jD, seaber Av, Garrett WE. (1990) viscoelastic properties of muscle tendon units: the biomechanical effects of strerching . Am j sports Med; 18: 300-9.

۳۴- Safran MR, Seaber Av, Garrettjr WE. (1989). Warm up and muscular inhury prevention: an update. Sports Med ; 8:239-49.

۳۵- Hawkins D, Bey M (1997) Muscle and tendon force-length properties and their interactions in vivco . j Biomech; 30:63-70.

۳۶- Kubo K, kanehisa H, kawakani Y, et al. (1993). Influence of static stretching on viscoelastic properties of human terdon structures in vivo . j Appl physiol; 90:511-90.

۳۷- Behm DG, Button DC, But jc. (2001). Factors affecting force loss with prolonged stretching can j Appl physiol; 26: 261-272.

۳۸- Cramer jT, Housh Tj, johnson Go, Miller JM, coburn jw, Beck TW. (2004) Acute effects of static stretching on peak torque in woman.j strength cond Res’ ۱۸: ۲۳۶-۴۱٫

۳۹- Cramer jT, Housh Tj, weir jp, johnson Go, Cobum jw, Beck TW- (in press). The acute effects of static stretching on peak torque, mean power output, elect romyography, and mechanomyography. Eur j Appl physiol.

۴۰- Fawles JR, sale DG, Mac Dougall, JD (2000) Reduced strength after passive stretch of the human plantaflexors. J Apll physiol; 89: 1179-1188.

۴۱- Nelson AG, Guillory IK, cornwell A, kokkonen j. (2001). Inhibition of maximal voluntary isokinetic torque production following stretching is vilocity-specific j strength cond res; 15:241-6.

۴۲- Powers SK, Howley ET. (2001), exercise physiology: theory and application to fitness and performance; Art peroformance; Art ed. McGraw –Hill Higher education.

۴۳- MC Atee RE. (1993), Facilitated stretching made easy cham paign: human kinetics.

۴۴- Shrier I, Gossal k. (2000), Myths and Truths of strarching Individualized recommendation for healthy muscle. Phys sportsmed; 28(8):

۴۵- Funk DC, swank Am, Mikla BM, et al. (2003), impact of prior exercise on hamstring flexibility: a comparison of proprioceptive neuromuscular facihitation and static stretching . j. strength con Res; 17:489-92.

۴۶- Prentice WE. (1983), A comparison of static stretching and PNF stretching for improving hip joint flexibility j A thl train; 18:56-9.

۴۷- Hardy L, jones D. (1986), Dynamic flexibility and proprioceptive neuromuscular facilitation. Res Q exerc sports’ ۵۷(۲):۱۵۰-۳٫

۴۸- Cornelius wl, Hinson MM, (1980), The relationship between isometric contraction of hip extensors and subsequent flexibility in males . j sports Med phys fitness’ ۲۰:۷۵-۸۰٫

۴۹- Wallin D, Ekblom B, Grahn R et al. (1985). Improvement of muscle flexibility accomparion between two techniques . Am j sports Med; 13:263-8.

۵۰- Norris CM. (1994) Flexibility: principlies and pracice. London: A and C Black ltd.

۵۱- Medeoros JM, smidt GL, Burmeister LF et al. (1977), the influence of isomeric exercise and passive stretch on hip joint motion . phys Ther; 57: 518-22.

۵۲- Ferber R, ostering LR, Gravelle DC. (2002), effect of PNF stretch techniques on knee flexor muslce EMG activity in older adults. J Eloctromyo kinsiol; 12(5) : 391-7.

۵۳-  Burke DG, Gulligan Cj, HoH LE. (2000), The teoretical basis of propioceptive neuromuscular facilitation. J strength con Res…’ ۱۴:۴۹۶-۵۰۰٫

۱ـ۱ مقدمه

انعطاف‌پذیری یکی از اجزاء آمادگی جسمانی و یک بخش کلیدی در پیشگیری از آسیب و بهبود اجرای ورزشی می‌باشد ( ). در افراد غیرفعالی که عادت به زندگی کم تحرک دارند، عضلات و تاندون‌هایشان کوتاه و فاقد قابلیت کشش می‌شوند. به عبارت دیگر دستگاه عضلانی در نتیجه بی‌تحرکی، به تدریج قابلیت ارتجاعی خود را از دست می‌دهند و در نهایت دچار کاهش قابلیت کشش می‌شود(  ). برای توسعه سریع انعطاف‌پذیری، تمرینات مربوط به گرم کردن اجرا می‌گردد که در نتیجه اجرای یکسری حرکات کششی تا میزان محدودی می‌توان برانعطاف‌پذیری افزود، لیکن این نوع تمرینات به تنهایی نمی‌تواند سبب بهبود انعطاف‌پذیری در درازمدت شود( ). امروزه تمرینات کششی به منظور توسعه انعطاف‌پذیری، بخش مهمی از هر نوع فعالیت جسمانی به شمار می‌رود ( ).

چندین شیوه کششی شامل ایستا[۱]، پویا[۲] و تسهیل عصبی ـ عضلانی گیرنده‌های عمقی[۳] (PNF) افزایش در انعطاف‌پذیری را نشان داده‌اند(  ). برخی از مطالعات پیشین نشان داده‌اند که روش کششی PNF افزایش بیشتری را در دامنه حرکتی نسبت به سایر روشها ایجاد می‌کنند ( ). اگرچه برخی از مزایای استفاده از روشهای کششی PNF مشخص شده است اما کارایی بیشتر این روشها در تحقیقات هنوز مورد سؤال است (  ).

چندین نوع روش کششی PNF وجود دارد که عبارتند از: CR[4]، HR[5]، CRCA[6] و SRHR[7] و ACR[8] ( ).

شماری از مطالعات شیوه SRHR را در تحقیقات خود به کار برده‌اند و هرکدام زمانهای متفاوتی را برای نگهداری انقضاض ایستا (MVIC)[9] ذکر کرده‌اند ( ). در نتیجه تعیین مؤثرترین زمان نگهداری انقباض ایستا در این شیوه باید بررسی شود. در صورتیکه زمان کوتاهتر MVIC، افزایش یکسانی ا در دامنه حرکتی (ROM)[10] در مقایسه با یک زمان طولانی‌تر ایجاد کند، مربیان و ورزشکاران ممکن است شیوه‌ای که زمان کمتری را صرف کند، ترجیح دهند.

۲ـ۱ بیان مسأله

تمرینات انعطاف‌پذیری به طور کلی به عنوان یک بعد مهم در اجراهای ورزشی پذیرفته شده است و بطور وسیعی بعنوان یک شیوه مؤثر در درمان و پیشگیری از آسیبها مورد استفاده قرار گرفته است. تمرینات کششی برای افزایش قابلیت کشسانی بافت،[۱۱] و بدین طریق افزایش دامنه حرکت مفاصل ویژه طراحی شده‌اند. اعتقاد بر این است که افزایش دامنه حرکت عملکردهای ورزشی را بهبود و شدت و تعداد آسیبها را کاهش می‌دهد ( ). با وجود اینکه عوامل ارثی نقشی تعیین کننده در انعطاف‌پذیری ایفاء می‌کنند، حرکت‌پذیری[۱۲] مفصل می‌تواند از طریق یک برنامه منظم حرکات توسعه دهنده انعطاف‌پذیری حفظ و یا توسعه داده شود.( )

اجزاء مقاوم غیرفعال[۱۳] و انقباضی فعال[۱۴] در برابر کشش عضله مقاومت ایجاد می‌کنند و روشهای ویژه‌ای برای کاهش مقدار چنین محدودکننده‌هایی پیشنهاد شده‌اند( ).

به منظور توسعه انعطاف‌پذیری، روشهای کششی مختلفی ارائه شده‌اند که محققین بطور کلی آنها را به سه دسته ایستا، پویا PNF تقسیم نموده‌اند ( ). روش کششی ایستا عبارت است از کشیدن عضله تا نقطه احساس مقاومت و حفظ این وضعیت به مدت ۶ تا ۶۰ ثانیه ( ) شیوه کششی پویا، متضمن حرکات تابی یا فعال می‌باشد. در این نوع کشش، گروه عضلات در حالت کشیدگی نگه داشته نمی‌شوند، بلکه از حرکات پویای مکرر در یک زمان کوتاه استفاده می‌شود ( ). به عقیده کنت و وس، PNF عبارت است از تسریع یا توسعه مکانیسم  عصبی، عضلانی از طریق تحریک گیرنده‌های عمقی ( ).

از رایج‌ترین روشهای PNF که ورزشکاران در تمرینات خود مورد استفاده قرار می‌دهند، روش SRHR است که به عقیده برخی محققین انعطاف‌پذیری را بیش از سایر روشهای کششی معمول PNF افزایش می‌دهد ( ). روش SRHR شامل انقباض ایستای عضلات مخالف[۱۵]، پس از انقباض عضلات موافق است[۱۶]( ) و از آنجاییکه هر دو گروه عضلانی موافق و مخالف در این روش منقبض می‌شوند، با تحریک گیرنده‌های عمقی درون عضلانی از طریق بازداری اتوژنیک[۱۷] و بازداری دوسویه[۱۸] موجب انبساط (راحتی)[۱۹] در عضله تحت کشش می‌شود.

متون متعددی که از روش SRHR استفاده کرده‌اند، هر کدام زمانهای متفاوتی را برای نگهداری MVIC توصیه نموده‌اند( ). در حالیکه برخی از متون زمان مشخصی را برای MVIC ذکر نکرده‌اند( )، برخی از محققین ۳ ثانیه MVIC را در روشهای مختلف PNF مورد حمایت قرار داده‌اند( ). در مطالعات دیگر ۵ ثانیه ( ) و ۶ ثانیه MVIC ( ) نیز مورد استفاده قرار گرفته است. بعلاوه، ابهام وقتی بیشتر می‌شود که محققان ۷ ثانیه ( )، ۷ تا ۸ ثانیه ( )، ۱۰ ثانیه ( )، ۱۵ ثانیه ( ) و حتی تا بیش از ۲۰ ثانیه MVIC ( ) را نیز بکار برده‌اند.

مطالعه حاضر تأثیر ۵، ۱۰ و ۱۵ ثانیه MVIC در کشش PNF به روش SRHR را بر توسعه دامنه حرکتی مفصل ران مورد بررسی قرار می‌دهد. در واقع محقق در جستجوی پاسخ به این سؤال است که آیا بین زمانهای ۵، ۱۰ و ۱۵ ثانیه MVIC در روش SRHR تفاوتی وجود دارد یا خیر؟

۳ـ۱ ضرورت و اهمیت تحقیق

انعطاف‌پذیری در آمادگی جسمانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و اهمیت آن در همه فعالیتهای ورزشی، حرکت درمانی و توانبخشی[۲۰] امروز، مورد قبول همه پژوهشگران و دست‌اندرکاران قرار گرفته است. انعطاف‌پذیری از طریق تمرینات روشهای مختلف کششی قابل توسعه می‌باشد. هدف کلی این تمرینات دوباره بدست آوردن یا ایجاد کردن فعالیت بافتهایی است که مفاصل را احاطه کرده‌اند ( ).

از آنجائیکه آسیب می‌تواند ناشی از کشش سریع عضلانی باشد که بخوبی آسوده نشده‌اند، طرفداران تمرینات کششی عضلانی اغلب بر روی میزان آسودگی عضلات در خلال استفاده از روشهای کششی تأکید دارند( ). یکی از موثرترین روشهای کششی که باعث آسودگی عضلات تحت کشش می‌شود، روش کششی PNF است. از سوی دیگر، قابلیت کشش عضلات همسترینگ در پیشگیری از آسیب، حفظ تعادل عضلانی و وضعیت بدنی،[۲۱] حفظ کامل دامنه حرکتی مفاصل، عملکرد مطلوب عضلانی ـ اسکلتی و بهبود اجرا در ورزش با اهمیت است( ). بعلاوه. کاهش قابلیت کشش عضلات همسترینگ با درد کمر، انحرافات وضعیت بدن، محدودیت در راه رفتن و خطر زمین خوردن در ارتباط است( ). همچنین بدلیل اهمیت قابلیت کشش عضلات همسترینگ است که اندازه‌گیری آن در بیشتر برنامه‌های آزمون آمادگی جسمانی گنجانده شده است( ). لذا، آگاهی از نحوه اجرای مؤثرترین روش کششی به منظور افزایش دامنه کشش ضرورت پیدا می‌کند.

در خصوص روش PNF، اگرچه فواید استفاده از آن در کشش مورد قبول واقع شده، لیکن در مورد برخی خصوصیات از جمله زمان نگهداری MVIC، تحقیقات بعمل آمده در خارج از کشور محدود و در داخل کشور تنها می‌توان به یک تحقیق صورت گرفته اشاره کرد.

بیشتر تحقیقات که در این زمینه صورت گرفته، اثرات کوتاه مدت روشهای کششی PNF بر دامنه حرکتی بررسی شده است (ornelius 1987, schmitt 1999, Nelson 1991, Bonnar, 2004) تنها در دو تحقیق اثرات بلندمدت روشهای کششی PNF بر توسعه دامنه حرکتی بررسی شده است. (فهیمی ۷۹، Rouland 2003) که از طرفی تحقیقات مذکور بر روی زنان صورت گرفته و از سوی دیگر نتایج آنها متناقض است، لذا در مورد اثرات زمانهای مختلف MVIC بر توسعه دامنه حرکتی توافق نظر وجود ندارد.

نتایج این تحقیق نشان خواهد داد که مطلوب‌ترین زمان نگهداری انقباض ایستا در این روش کدام است. برای استفاده در اختیار ورزشکاران، مربیان، فیزیوتراپیها و متخصصان تربیت بدنی و علوم ورزشی قرار گیرد تا در تمرینات آماده‌سازی ورزشکاران و قهرمانان در دوره گرم کردن و نیز بازتوانی و توانبخشی استفاده نمایند. از سوی دیگر ضمن مشخص نمودن دستورالعمل صحیح برای استفاده از این روش کششی، زمینه‌ای برای انجام تحقیق توسط دیگران فراهم گردد.

۴ـ۱ اهداف تحقیق

الف) هدف کلی

بررسی تأثیر ۵، ۱۰ و ۱۵ ثانیه انقباض ایستا (SRHR) در روش کششی PNF بر توسعه دامنه حرکتی عضلات همسترینگ پای غیرغالب مردان غیرورزشکار، هدف کلی این تحقیق است.

ب) اهداف اختصاصی

۱ـ بررسی تأثیر ۵ ثانیه انقباض ایستا (SRHR) در روش کششی PNF بر توسعه دامنه کشش عضلات همسترینگ پای غیرغالب آزمودنی‌ها

۲ـ بررسی تأثیر ۱۰ ثانیه انقباض ایستا (SRHR) در روش کششی PNF بر توسعه دامنه کشش عضلات همسترینگ پای غیرغالب آزمودنی‌ها

۳ـ بررسی تأثیر ۱۵ ثانیه انقباض ایستا (SRHR) در روش کششی PNF بر توسعه دامنه کشش عضلات همسترینگ پای غیرغالب آزمودنی‌ها

۴ـ بررسی تأثیر ۵ و ۱۰ ثانیه انقباض ایستا در روش کششی PNF بر توسعه دامنه کشش عضلات همسترینگ پای غیرغالب آزمودنی‌ها

۵ـ بررسی تأثیر ۵ و ۱۵ ثانیه انقباض ایستا در روش کششی PNF بر توسعه دامنه کشش عضلات همسترینگ پای غیرغالب آزمودنی‌ها

۶ـ بررسی تأثیر ۱۰ و ۱۵ ثانیه انقباض ایستا در روش کششی PNF بر توسعه دامنه کشش عضلات همسترینگ پای غیرغالب آزمودنی‌ها

۷ـ بررسی تأثیر ۵، ۱۰ و ۱۵ ثانیه انقباض ایستا در روش کششی PNF بر توسعه دامنه کشش عضلات همسترینگ پای غیرغالب آزمودنی‌ها

۵ـ۱ پیش‌فرضهای آزمون

۱ـ آزمودنی‌ها حداکثر سعی و تلاش خود را در اجرا صحیح آزودن بکار خواهند گرفت.

۲ـ آزمودنی‌ها در شرایط یکسانی تمرین کرده و اندازه‌گیری می‌شوند.

۶ـ۱ فرضیه‌های تحقیق

۱ـ ۵ ثانیه MVIC در روش کششی SRHR بر دامنه حرکتی مفصل ران تأثیر دارد.

۲ـ ۱۰ ثانیه MVIC در روش کششی SRHR بر دامنه حرکتی مفصل ران تأثیر دارد.

۳ـ ۱۵ ثانیه MVIC در روش کششی SRHR بر دامنه حرکتی مفصل ران تأثیر دارد.

۴ـ بین تأثیر ۵، ۱۰ و ۱۵ ثانیه MVIC در روش کششی SRHR بر دامنه حرکتی مفصل ران تفاوت وجود دارد.

۷ـ۱ محدودیت‌های تحقیق

الف) محدودیتهای تحت کنترل

۱ـ سن: دامنه سنی آزمودنی‌ها بین ۱۸ تا ۲۴ بود.

۲ـ مفصل مورد مقایسه: در این تحقیق مفصل ران مورد بررسی قرار گرفت.

۳ـ استفاده از وسایل سنجش یکسان و نیز همزمانی انجام آزمون‌ها

۴ـ هیچیک از آزمودنی‌ها ناراحتی عصبی، اسکلتی و عضلانی در خلال برنامه تمرین و ۶ ماه قبل از آن نداشتند.

ب) محدودیتهای خارج از کنترل

۱ـ میزان انگیزش شرکت‌کنندگان در تمرینات که ممکن است تلاش کافی در این زمینه بکار نگیرند.

۲ـ عدم توانایی کنترل افراد در خارج از اوقات برنامه تمرین.

۳ـ میزان فعالیت، استراحت، تغذیه و کلیه مسائل محیطی خارج از اوقات برنامه تمرین.

۴ـ عوامل ژنتیکی که بر روی دامنه حرکتی مفصل ران تأثیرگذار هستند.

۸ـ۱ متغیرهای تحقیق

الف) متغیر مستقل: در این تحقیق روش کششی SRHR-PNF متغیر مستقل است.

ب) متغیر وابسته: میزان دامنه کشش عضلات همسترینگ پای غیرغالب آزمودنی‌ها، متغیر وابسته می‌باشد.

۹ـ۱ تعریف عملیاتی واژه‌ها و اصطلاحات

ـ عضلات آگونیست (موافق) Agonist

عضلاتی هستند که مستقیماً مسئول حرکت هستند و با انقباض خود مفصل را در دامنه حرکت طبیعی خود حرکت می‌دهند ( ). در این تحقیق گروه عضلات چهار سر رانی آگونیست بودند.

ـ عضلات آنتاگونیست (مخالف) Antagonist

عضلاتی هستند که ضد عضلات موافق عمل کرده و عضو را به وضعیت اولیه برمی‌گردانند( ) در این تحقیق گروه عضلانی همسترینگ آنتاگونیست بودند.

ـ بازداری دوسویه (بازداری مقابل و معکوس) Reciprocal inhibition

مادامی که عضله موافق یک اندام را در سرتاسر حرکتی‌اش حرکت می‌دهد، بازداری دوسویه از فعالیت عضله مخالف جلوگیری می‌کند( ).

ـ بازداری اتوژنیک (بازتاب کششی معکوس) Autogenic inhibition

تحریک اندامهای وتری گلژی به منظور وقفه یا استراحت در یک عضله است( )

ـ روش کششی PNF

روش تسریع یا توسعه مکانیسم عصبی ـ عضلانی از طریق تحریک گیرنده‌های عمقی که می‌تواند باعث شل شدن یا استراحت عضله شود(  ) در این تحقیق روش کششی SRHR-PNF استفاده گردید.

ـ روش Slow-Reversal-Hold-Relax

انقباض ایستای عضلات مخالف و پس از آن انقباض درونگرای عضلات موافق است( ).

ـ راحتی عضلانی (انبساط و شل بودن عضلانی) Relaxation

پایین بودن انقباضات و حداقل کوشش عضلانی و یا حذف و به حداقل رساندن کوشش و انقباضات عضلانی را راحتی عضلانی تعریف می‌کنند( ).

 

۱ـ۲ مقدمه

در این فصل به زیربنای نظری و تحقیقات انجام شده در رابطه با موضوع تحقیق اشاره می‌شود. لذا ضمن ارائه مطالب در دو مبحث کلی انعطاف‌پذیری و تمرینات کششی به تحقیقات داخلی و خارجی انجام شده در رابطه با این موضوعات پرداخته خواهد شد.

۲ـ۲ انعطاف‌پذیری

انعطاف‌پذیری به عنوان توانایی حرکت دادن یک مفصل در دامنه حرکتی طبیعی بدون فشار زائد بر واحد عضلانی ـ تاندونی (Zakas, etal 2003)، توانایی یک عضله برای طویل شدن (william, etal 1997)، توانایی حرکت دادن یک یا چند مفصل به آرامی در سرتاسر دامنه حرکت آن (غنی‌زاده حصار ۸۱) و دامنه حرکتی ممکن پیرامون یک مفصل معین یا گروهی از مفاصل (گائینی ۸۲) تعریف شده است.

همچنین آندرسون و بورک، انعطاف‌پذیری را به عنوان دامنه حرکتی در یک مفصل یا یک گروه از مفاصل که توسط عضلات، تاندونها و لیگامنت‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرد، تعریف کرده‌اند (راغی ۸۱).

۳ـ۲ انواع انعطاف‌پذیری

انعطاف‌پذیری به شکلهای مختلف تقسیم‌بندی شده است، برخی از این تقسیم‌بندیها به شرح زیر است: فاکس و ماتیوس انعطاف‌پذیری را به دو دسته ایستا[۲۲] و پویا[۲۳] تقسیم‌بندی نموده‌اند:

ـ انعطاف‌پذیری ایستا: حدود تغییرات حرکت در حول مفصل به عنوان انعطاف‌پذیری ایستا تعریف شده است. این نوع انعطاف‌پذیری را می‌توان به صورت دقیق توسط وسیله‌ای به نام انعطاف‌سنج (فلکسومتر)[۲۴] اندازه گرفت.

ـ انعطاف‌پذیری پویا: این نوع انعطاف‌پذیری به عنوان مقابله یا مقاومت مفصل در برابر حرکت تعریف شده است. به بیان دیگر، این نوع انعطاف‌پذیری فقط مربوط به تغییر حرکت مفصل نبوده، بلکه با نیروهایی که در برابر هر نوع تغییر حرکت مقاومت می‌کنند، سروکار دارد. از آنجائیکه اندازه‌گیری این نوع انعطاف‌پذیری مشکل به نظر می‌رسد در تربیت بدنی و ورزش کمتر مورد توجه قرار گرفته است (فاکس و ماتیوس).

همچنین براساس تقسیم بندی کورز (kurz)، انعطاف‌پذیری به سه دسته نیز ممکن است تقسیم شود. (راغی ۸۱):

ـ انعطاف‌پذیری پویا[۲۵]: توانایی انجام حرکات پویای عضلانی برای حرکت دادن مفاصل در گل دامنه حرکتی آنها.

ـ انعطاف‌پذیری ایستا و فعال[۲۶]: توانایی حفظ یک وضعیت کشش با استفاده از تنش در عضلات موافق و همکار در حین کشیدگی عضلات مخالف می‌باشد. برای مثال، بالا آوردن پا و حفظ آن در بالا بدون حمایت خارجی.

ـ انعطاف‌پذیری ایستا و غیرفعال[۲۷]: توانایی حفظ وضعیت کشش با استفاده از وزن بدن، حمایت اندامهای دیگر و یا هر وسیله‌ای مثل صندلی.

در یک تقسیم‌بندی دیگر توسط آلتر، انعطاف‌پذیری به ۴ طبقه اصلی تقسیم گردیده (Alter, 1998):

ـ انعطاف‌پذیری ایستا: به دامنه حرکتی در یک مفصل اطلاق می‌شود، بدون توجه به سرعت در طول کشش بنابراین انعطاف‌پذیری ایستا، نتیجه کشش ایستاست.

ـ انعطاف‌پذیری پویا (بالستیک): معمولاً به حرکات سریع رفت و برگشتی، پرشی، ضربه‌ای و ریتمیک اطلاق می‌گردد. در کشش پویا برای افزایش دامنه حرکتی با اعمال نیرو، از گشتاور[۲۸] بدن یا عضو در حال تکان استفاده می‌شود در نتیجه، احتمال آسیب نیز بیشتر است.

ـ انعطاف‌پذیری دینامیک[۲۹] یا عملی[۳۰]: قابلیت به کار بردن دامنه حرکتی مفصل در اجرای یک فعالیت بدنی است. چه با سرعت طبیعی و چه با سرعت زیاد. انعطاف‌پذیری عملی با موفقیتهای ورزشی بالاترین ارتباط و همبستگی را دارد.

ـ انعطاف‌پذیری فعال: به دامنه حرکتی اطلاق می‌شود که بدون کمک، با استفاده از نیروی عضلانی خود فرد بصورت ارادی صورت می‌پذیرد. مثال این نوع انعطاف‌پذیری بلند کردن آهسته پا و نگهداشتن آن در زاویه ْ۹۰ می‌باشد.

۴ـ۲ عوامل محدودکننده انعطاف‌پذیری

---

75,000 ریال – خرید نهایی کردن خرید مورد به سبد خرید اضافه شد

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .