عنوان :

مقاله روابط خارجی زندیه با اروپا

تعداد صفحات : ۲۰

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

در این مقاله به روابط خارجی زندیه با اروپا از جمله عثمانی، روسیه، انگلستان، فرانسه و هلند می پردازد.

روابط ایران با کشورهاى همسایه مانند روسیه و عثمانى بیشتر داراى جنبه‌هاى سیاسى و نظامى بود تا بازرگانى و نقطه عطف این روابط سیاسى در برخوردهاى متقابلى بود که در مناطق مرزى به‌ویژه نواحى غرب و شمال‌غربى به‌وجود مى‌آمد.

در زمان زندیه پادشاه فرانسه، لوئى پانزدهم، براى ایجاد اتحاد بین ایران و عثمانى در مقابل سیاست تجاوزکارانه، روسیه و اتریش تلاش‌هائى مى‌کرد؛ براى مثال، هیئتى به ریاست کشیشى به نام سیبون به عثمانى اعزام داشت که پس از انجام دادن مذاکراتى با مقامات عثمانى روانه ایران شد. سیبون در همدان به اسلام گروید. سپس به طرف اصفهان حرکت کرد. ورود او به اصفهان با جنگ‌هاى داخلى مصادف بود. وى در این شهر به حضور على‌مردان‌خان بختیارى رسید. اما از نتایج مذاکرات و مأموریت وى اطلاع دقیقى در دست نیست. آخرین نامه‌اى که او به فرانسه ارسال کرده است مربوط به سال ۱۱۷۰ق/۱۷۵۷م است و از آن تاریخ به بعد دیگر خبرى از او و هیئت همراه وى در دست نیست و احتمالاً در اغتشاشات داخلى ایران به قتل رسیده است.

واژه های کلیدی: ایران، زندیه، عثمانی، روسیه، انگلستان، فرانسه و هلند

فهرست مطالب

مقدمه   ۳
روابط ایران با عثمانی  ۴
روابط ایران با روسیه  ۶
روابط با انگلستان  ۸
روابط با فرانسه  ۱۵
روابط با هلند  ۱۷

منابع :

تاریخ زندیه

تاریخ کیتی گشا

تاریخ روابط خارجی ایران

کریم خان زند و خایج فارس

مقدمه :

ارتباط ایران با کشورهاى اروپائى و همچنین کشورهاى همسایه از طریق روابط سیاسى و بازرگانى از عصر صفوى قوت گرفت. هر یک از دول اروپائى سعى مى‌کردند با علایق مشترکى مانند تجارت با ایران با تضعیف دولت عثمانى و با اتخاد با ایران باب روابط را بگشایند. در این میان انگلستان با تأسیس شرکت انگلیسى مسکوى و ورود نماینده آن دولت، آنتونى جنکینسون (Anthony Jenkinson)، به ایران در سال ۹۶۸ق فتح‌ باب کرد و سپس یا تأسیس شرکت انگلیسى هندشرقى و ورود نماینده آن، ادوارد کاناک (Edward Connock)، به ایران در سال ۱۰۲۶ق و دایر کردن نمایندگى در بندر جاسک و شهرهاى شیراز و اصفهان وارد مرحله‌ جدیدى شد.

وینیش (Vinich) یکى از تجار هلندى بود که در سال ۱۰۳۲ق با فعالیت نماینده خود، هوبرت، موفق شد با شاه‌عباس اول به توافق برسد و در بندرعباس دفتر نمایندگى خود را بگشاید.

   فرانسویان دیرتر از دیگر رقبا پا به عرصه سیاست و اقتصاد ایران گذاشتند و با اعزام چند نماینده سرانجام درسال ۱۰۷۷ق دفتر تجارتى خود را در بندرعباس دایر کردند.

روابط ایران با کشورهاى همسایه مانند روسیه و عثمانى بیشتر داراى جنبه‌هاى سیاسى و نظامى بود تا بازرگانى و نقطه عطف این روابط سیاسى در برخوردهاى متقابلى بود که در مناطق مرزى به‌ویژه نواحى غرب و شمال‌غربى به‌وجود مى‌آمد.

  با سقوط دولت صفوى به‌وسیلهٔ افغان‌ها، روسیه تزارى و دولت عثمانى فرصت یافتند از منازعات داخلى و عدم ثبات سیاسى کشور استفاده کنند و نواحى شمالى و غربى ایران را تسخیر کنند.

  سرانجام نادر توانست از طرفى با انعقاد قراردادهاى متعددى با روس‌ها توافق‌هاى به‌عمل آمده بین عوامل تزارى و عثمانى‌ها را خنثى کند۱ و از طرف دیگر ترک‌ها را نیز در نبردهاى متعددى که قریب بیست‌سال به درازا انجامید شکست دهد و عهدنامهٔ زهاب را که به سال ۱۰۴۹ق بین دو دولت منعقد شده بد به قوت خود نگاه دارد.

روابط ایران با عثمانی

در عهد زندیه روابط ایران و عثمانى بیشتر جنبه سیاسى داشت، هر چند نمى‌توان روابط بازرگانى را نادیده گرفت. مرزهاى طولانى بین دو کشور، اختلاف سیاسى بر سر اشغال مناطق مرزى و گاه جانبدارى یکى از دو کشور از برخى اعراب مرزنشین، وجود اماکن مقدس شیعیان در خاک عثمانى و علاقه ایرانیان به زیارت این اماکن و سرانجام گشادن راه تجارتى ایران به بازارهاى جهانى از طریق عثمانی، به‌طور کلى موضوعات اصلى در روابط دو دولت ایران و عثمانى بود. زمانى به‌دلیل بروز بحران در یکى از بخش‌ها و زمانى به‌علت تشدید تشنجى دیگر روابط دو کشور تحت شعاع قرار مى‌گرفت (تاریخ سیاسى و اجتماعى ایران در عصر زندیه؛ ص ۱۹۲).

  در سال ۱۱۷۸ق موقعى که کریم‌خان براى سرکوبى اعراب بنى‌کعب به نواحى مرزى در غرب ایران رفته بود، از عمر‌پاشا، والى بغداد، پیامى مبنى بر ارسال کمک به ایران دریافت داشت. اما با اینکه کریم‌خان با اعراب بنى‌کعب وارد جنگ شد از جانب والى بغداد کمکى به او نرسید (تاریخ گیتى‌گشا؛ ص ۲۶). همچنین در سال ۱۱۷۹ق وقتى که وکیل مصمم شد اعراب عمان را سرکوب کند، از والى بغداد درخواست کرد به سپاه ایران اجازه دهد از طریق خشکى عازم آن دیار شود؛ اما این بار هم عمر‌پاشا نه تنها به تقاضاى وکیل توجهى نکرد، بلکه براى کمک به اعراب عمان اقداماتى انجام داد.

سرانجام در سال ۱۱۸۲ق در جریان سرکوبى میرمهنا که وکیل قصد داشت او را دستگیر کند و او به بصره فرار کرد، بدون اطلاع وکیل، به‌دستور والى بغداد و یا به‌وسیله او میرمهنا به قتل رسید. این امر باعث اعتراض شدید کریم‌خان شد، به‌طورى که ادعاء خسارت نمود. در هر حال، نارضائى‌ها به‌حدى رسید که ایران تصمیم به تسخیر بصره گرفت.

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .