عنوان :
مقاله شیراز
تعداد صفحات : ۲۴
نوع فایل : ورد و قابل ویرایش
چکیده
در این مقاله درباره وجه تسمیه، جغرافیا و آب و هوا، جای‌های دیدنی، جاذبه های تاریخی، جاذبه‌های طبیعی، جاذبه‌های مذهبی، سوغات و مراکز آموزش عالی و دانشگاه‌ها ی شیراز را توضیح می دهد.
شیراز یکی از شهرهای بزرگ ایران و مرکز استان فارس می‌باشد. همچنین این شهر دارای جاذبه‌های جهانگردی فراوانی است و به‌عنوان شهر شعر، شراب، گل و پایتخت فرهنگی ایران شناخته شده‌است. شهر شیراز با ۳۴۰ کیلومتر مربع وسعت سومین شهر بزرگ ایران پس از شهرهای تهران و مشهد محسوب می‌گردد.
شیراز نقش ویژه‌ای در فرهنگ ایران دارد و «پایتخت فرهنگی ایران» محسوب می‌شود.[۱۹]
شاعران بسیاری از این شهر برخاسته‌اند. از میان آن‌ها سعدی و حافظ شهرت جهانی پیدا کرده‌اند. آرامگاه این دو شاعر همواره پذیرای جهانگردان بسیاری از سراسر جهان می‌باشد. از دیگر شاعران معروف شیرازی می‌توان به اهلی شیرازی، شوریده شیرازی، قاآنی شیرازی و وصال شیرازی اشاره نمود.[۱۶]
واژه های کلیدی: شهر شیراز،تاریخچه، تخت جمشید، آرامگاه حافظ، آرامگاه سعدی، حمام وکیل، آرامگاه شاه چراغ، سوغات
فهرست مطالب
شیراز ۱
وجه تسمیه ۱
پیشینه ۲
جغرافیا و آب و هوا ۴
مردم ۵
زبان ۵
فرهنگ ۵
جمعیت ۶
در اشعار فارسی ۷
جای‌های دیدنی ۸
جاذبه‌های تاریخی ۹
تخت جمشید ۹
قصر ابونصر (تخت ابونصر) ۱۰
عمارت باغ ایلخانی ۱۰
آرامگاه حافظ ۱۰
آرامگاه سعدی ۱۱
آرامگاه کوروش کبیر ۱۱
باغ ارم ۱۱
ارگ کریمخانی ۱۲
حمام وکیل ۱۲
جاذبه‌های طبیعی ۱۲
تنگ الله اکبــر ۱۳
دریاچه مهار لو ۱۳
جاذبه‌های مذهبی ۱۳
مسجد وکیل ۱۳
بقعه علی بن حمزه ۱۳
آرامگاه شاه چراغ ۱۴
روزنامه‌ها ۱۴
مراکز آموزش عالی و دانشگاه‌ها ۱۴
اقتصاد ۱۵
سوغات ۱۷
شهرهای خواهرخوانده ۱۷
نگارخانه ۱۸
منابع ۲۰
منابع
فارسی
دهخدا. شیراز. لغت‌نامهٔ دهخدا. بازدید در تاریخ ۲۶ آوریل ۲۰۰۹٫
ابی زید بلخی. صورالاقالیم یا هفت کشور،اشاره به دانش جغرافیا در کنار تاریخ. ۳۲۱ هجری.
اوضاع اقتصادی ایران در آغاز قرن بیستم، گزارش هیئت بازرگانی هندبریتانیا اعزامی به جنوب شرقی ایران. ترجمهٔ معصومه جمشیدی و دیگران. موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، ۱۳۷۶، ISBN ۹۶۴-۶۳۵۷-۰۳-۲.
س‍ام‍ی، علی، شیراز شهر ج‍اوی‍دان، شیراز، انتشارات ل‍وک‍س (ن‍وی‍د)، ۱۳۶۳.
غلامی، علی، سیمای شیراز شهر ستارگان، قم، سازمان تبلیغات اسلامی، پژوهشکده باقرالعلوم (ع)، انتشارات نورالسجاد، ۱۳۸۵.
دادرس، س‍ی‍روس، شهر م‍ن شیراز م‍ن، شیراز، ن‍وی‍د شیراز، ۱۳۷۶.
راه‍ن‍م‍ای شهر شیراز/ ت‍ه‍ی‍ه و ت‍ن‍ظی‍م مرکز رف‍اه‍ی آم‍وزش‍ی ف‍ره‍ن‍گ‍ی‍ان شیراز، شیراز، ن‍وی‍د شیراز، ۱۳۸۲.
انگلیسی
· Limbert, Johm. Shiraz in the age of Hafez: the glory of a medieval Persian city. University of Washington Press، ۲۰۰۴، ISBN 0295983914, 9780295983912، p. 4.
شیراز
شیراز یکی از شهرهای بزرگ ایران و مرکز استان فارس می‌باشد. این شهر در ارتفاع ۱۴۸۶ متری از سطح دریا[۵] و در منطقهٔ کوهستانی زاگرس واقع شده و آب و هوای معتدلی دارد.[۹] همچنین این شهر دارای جاذبه‌های جهانگردی فراوانی است و به‌عنوان شهر شعر، شراب، گل و پایتخت فرهنگی ایران شناخته شده‌است.[۱۰] شهر شیراز با ۳۴۰ کیلومتر مربع وسعت سومین شهر بزرگ ایران پس از شهرهای تهران و مشهد محسوب می‌گردد.[۳] همچنین براساس سرشماری رسمی سال ۱۳۸۵ خورشیدی جمعیت این شهر بالغ بر ۱٬۲۱۴٬۸۰۸ نفر بوده‌است که از این جهت ششمین شهر بزرگ ایران به‌شمار می‌رود.[۲] شیراز به ۹ منطقهٔ شهری تقسیم شده‌است که هر منطقه دارای یک شهرداری منطقه‌ای است.[۱۱]
شهر شیراز آرامگاه شاعرانی همچون حافظ و سعدی را در خود جای داده‌است و سرونازهای این شهر آوازهٔ جهانی پیدا کرده‌اند. عطر شکوفهٔ نارنجستان‌ها، آب و هوای معتدل و مردم نرم‌خو و میهمان‌نواز شیراز به‌همراه جاذبهٔ تاریخی، فرهنگی، مذهبی و طبیعی فراوان، همواره گردشگران زیادی را به‌سوی خود فرا می‌خواند.[۱۲]
وجه تسمیه
در افسانه‌ها آمده‌است که شیراز فرزند تهمورس (از پادشاهان سلسله پیشدادیان) شهر شیراز را تأسیس کرد و نام خود را بدان بخشید. به روایتی دیگر نام این دیار «شهرراز» بوده که به اختصار شهر از و شیراز خوانده شده‌است. البته براساس تحقیقات تدسکو شیراز به معنای مرکز انگور خوب است.[۹][۱]
ابن حوقل -جغرافی‌دان مسلمان قرن چهارم هجری- علت نام‌گذاری شیراز بدین نام را شباهت این سرزمین به اندرون شیر می‌داند؛ چرا که به قول او عموماً خواربار نواحی دیگر بدان‌جا حمل می‌شد و از آن‌جا چیزی به جایی نمی‌بردند.
بنا به نوشتهٔ کتاب صورالاقالیم، از جهت وجود دام‌های بسیار در دشت شیراز، آن‌جا را «شیرساز» نامیده‌اند. برخلاف پندار پاره‌ای از جغرافی‌دانان مسلمان، تأسیس این شهر به قرن‌ها قبل از ورود اسلام به ایران باز می‌گردد.[۱][۱۳]
علاوه بر آن‌چه گفته شد، کاوش‌های باستان‌شناسی در تخت جمشید، به سرپرستی جورج کامرون در سال ۱۳۱۴ خورشیدی به پیدایش خشت‌نبشته‌هایی انجامید که بر روی چند فقره از آن‌ها نام شیراز مشخص شده‌بود. بدین ترتیب می‌توان احتمال داد این شهر -که در عهد رونق تخت جمشید، آبادی کوچکی بیش نبوده‌است- بعد از انهدام پایتخت هخامنشیان، سمندروار از دل خاکستر آن دیار برپا خاسته‌است.[۱][۱۴]
پیشینه
بنوشته جان لیمبرت، ایران شناس، دیپلمات و مدرس سابق دانشگاه پهلوی شیراز، شیراز همیشه در طول تاریخ خود مرکز فارس نبوده است. شیراز طبق استانداردهای ایران شهری جدید بشمار می‌آید. تاریخنگاران اسلامی بر این عقیده هستند که شیراز در قرن اول هجری به توسط عبدالملک مروان بنیان نهاده‌شده است. یک تاریخنگار محلی در مورد شیراز می نویسد: جایی است که هیچگاه با بت پرستی آلوده نشده‌است. در نوشته های حمدالله مستوفی معتقد است که معتبرترین روایت این است که محمد برادر حجاج ابن یوسف پس از تبلیغ اسلام شهر شیراز را بنیان، یا دوباره بنیان می نهد. بگفته حمدالله مستوفی روایت دیگری است که این کار توسط برادر زاده او محمد ابن قاسم ابن ابی عقیل انجام شده‌است. او تاریخ این کار را سال ۷۴ هجری می‌نویسد. [۱۵] لیمبرت عنوان می‌دارد که می‌بایست نشانه‌هایی از سکونت پیش از اسلام در محل یا نزدیک شهر وجود داشته است که نام شهر را به آن داده است. مخصوصا با توجه به اشاره‌ای که حمدالله مستوفی داشته است. لیمبرت عنوان می‌دارد که کتیبه‌ای عیلامی در تخت جمشید حاوی نام قلعه‌ای بنام تیرازیس است یا شیرازیس است. او با توجه با اشارات موجود در منابع اسلامی و سایر اسناد و شواهد باستان شناسی همچنین با توجه به مهر هایی مربوط به اواخر ساسانی و اوایل اسلام حاوی نام شیراز یافت شده در محل قصر ابونصر، معتقد است که قصر ابونصر در شرق محل کنونی شهر شیراز در نزدیکی روستای سعدی قلعه ای بوده که شیراز نام داشته‌است. او چنین نتیجه می گیرد که محل اولیه شیراز، این استحکامات موجود در محل قصر ابونصر بوده که همان محل قلعه تیرازیس یا شیرازیس یاد شده در لوح تخت جمشید است و بعد ها پس از آنکه شهر فعلی شیراز در نزدیک این قلعه بنیان نهاده شده، این شهر نام خود را از این قلعه در حوالی شهر به یادگار گرفته است. [۱۵]
پس از حمله اعراب به ایران و انحطاط شهر استخر، اهمیت شهر استخر به شیراز منتقل شد. در قرن چهارم و پنجم هجری قمری سلسله آل بویه فارس، شیراز را به پایتختی برگزیدند و مساجد، قصرها، کتابخانه و حصاری در آن بنا نمودند. در حمله چنگیز خان مغول، شیراز از تخریب و قتل عام در امان ماند چرا که حکمرانان محلی به پرداخت مالیات به مغولان رضایت دادند. شیراز همچنین از قتل عام تیمور نیز در امان ماند زیرا شاه شجاع، فرماندار فارس تسلیم شد.[۱۶]
در قرن سیزدهم میلادی، بدلیل رونق علم، فرهنگ و هنر، شیراز به دارالعلم مشهور شد. تعداد زیادی از شاعران، صوفیان و فیلسوفان مشهور ایرانی در شیراز متولد شده‌اند که سهم مهمی در به شهرت رسانیدن شیراز داشته‌اند. از بین انها می‌توان سعدی، حافظ و ملاصدرا را نام برد.[۱۶]
در دوره صفویه و حکومت شاه عباس، شیراز تحت زمام امام قلی خان دارای رونق بود و وی بناهای با شکوهی در شیراز ساخت. پس از حمله افغانها به ایران و سقوط صفویه، دوران نزول شیراز آغاز گشت و سپس با شورش حکمرانان محلی در دوره افشاریان بر علیه نادر شاه، این وضع بدتر گشت. نادر شاه سپاهی را روانه شیراز کرد و شهر پس از چندین ماه محاصره سقوط کرد. پس از این حمله بسیاری از بناهای با شکوه شیراز از بین رفت و جمعیت شیراز به ۵۰۰۰۰ نفر، یعنی ربع جمعیت قرن پیش از آن تنزل یافت.[۱۶]
جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .
