عنوان :

مقاله نگاهی نو به کشت برنج چمپای محلی

تعداد صفحات :۲۵

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

برنج جزء غلات گرمسیری است که مبدأ اولیه این گیاه از هندوستان می‌باشد و سابقه‌ی کشت آن در ایران بسیار قدیمی است. مهمترین مناطق کشت این گیاه شامل گیلان، مازندران، فارس، خوزستان (ایذه، باغملک، رامهرمز)، زنجان، اصفهان و ایلام می‌باشد.پس از گندم، برنج دومین و مهمترین غله از نظر سطح زیر کشت و تولید جهانی می‌باشد.

در این مقاله درباره خصوصیات گیاهشناسی، خصوصیات اکولوژیکی و زراعی)، کشت و داشت برنج، برداشت برنج، آفات شایع برنج، بیماریها، علفهای هرز و نکاتی مهم در زراعت، کشت برنج در ایذه توضیح می دهد.

طبقه‌بندی برنج:

برنجهائی که در ایران کشت می‌گردند به سه گروه طبقه‌بندی می‌شوند که عبارتند از:

۱ – گروه صدری: کیفیت عالی، دانه دراز، محصول کم، دیررس، مقاومت کم به شرایط نامساعد.

۲ـ گروه چمپا: کیفیت متوسط، دانه متوسط، محصول زیاد، زودرس تا دیررس، مقاومت زیاد به شرایط محیطی.

۳ ـ گروه گرده: کیفیت ضعیف، دانه ریز، محصول خیلی زیاد، زودرس، مقاومت زیاد به شرایط محیطی.

واژه های کلیدی: برنج، چمپا، آفات برنج

 فهرست مطالب

فصل اول: برنج Rice
خصوصیات گیاهشناسی       ۲
خصوصیات اکولوژیکی و زراعی)            ۴
بهترین گردش زراعی برای برنج             ۵
کاشت و داشت برنج          ۶
مزایای نشاءکاری برنج       ۶
برداشت برنج             ۹
مواد غذایی مورد نیاز          ۱۰
طبقه‌بندی برنج             ۱۰
فصل دوم: آفات شایع برنج، بیماریها، علفهای هرز
بیماری‌های برنج          ۱۵
علف‌های هرز برنج          ۱۶
فصل سوم: نکاتی مهم در زراعت، کشت برنج در ایذه
نکاتی مهم در زراعت          ۱۸
کشت برنج در ایذه         ۲۰
منابع                ۲۲

منابع:

۱ ـ قربانی، جاوید، مجید. ۱۳۸۴ ـ کتاب جامع زراعت، اصلاح نباتات، بیوتکنولوژی ـ مؤسسه دانش‌پژوهان فردای تهران.

۲ـ جهاد کشاورزی شهرستان ایذه.

۳ـ خانی، مهدی. ۱۳۸۳ ـ زراعت. مؤسسه فرهنگی هنری دیباگران تهران.

۴ـ گیلانی، عبدالعلی. ۱۳۸۴ ـ تهیه خزانه برنج در شرایط خوزستان. فصلنامه آموزشی ترویجی کارون سبز خوزستان. شماره دهم.

۵ـ توحیدی. ۱۳۸۱ ـ جزوه درسی زراعت غلات. دانشگاه واحد دزفول.

۶ـ رضوانی، علی، ایزدیار، منوچهر و غیره. ۱۳۸۱ ـ راهنمای آفات. بیماریها و علفهای هرز برنج. نشر آموزش کشاورزی.

برنج جزء غلات گرمسیری است که مبدأ اولیه این گیاه از هندوستان می‌باشد و سابقه‌ی کشت آن در ایران بسیار قدیمی است. مهمترین مناطق کشت این گیاه شامل گیلان، مازندران، فارس، خوزستان (ایذه، باغملک، رامهرمز)، زنجان، اصفهان و ایلام می‌باشد.پس از گندم، برنج دومین و مهمترین غله از نظر سطح زیر کشت و تولید جهانی می‌باشد.

خصوصیات گیاهشناسی:

برنج از خانواده گرامینه بوده و از جنس oryza و با نام علمی O.sativa می‌باشد. برنج گیاهی است یکساله و گرمادوست و دیپلوئید (۱۲ = n2) که البته به صورت مصنوعی برنجهای تتراپلوئید (۴۸ = n2) نیز تولید شده که دارای دانه طویل‌تر و خوشه بلندتری می‌باشند. ریشه برنج افشان بوده و نسبت به سایر گیاهان تیره گرامینه گسترش کمتری دارد و بیشترین حجم ریشه‌‌ی آن، حدود ۷۵%، تا عمق ۲۵ سانتی‌متری خاک نفوذ می‌نماید. ریشه‌ها کاملاً در آب غرقاب هستند. ساقه برنج مانند تمامی گیاهان این تیره گره‌دار بوده و ماشوره‌ای است و ۶ ـ ۳ پنجه تولید می‌کند.

تعداد برگهای روی هر ساقه بیش از گندم و جو بوده و از ۱۴ تا ۱۹ برگ متغیر است (در حالیکه گندم ۱۰ ـ ۷ برگ دارد). از آنجا که ریشه‌ها در آب قرار داشته و نیاز به تعداد برگهای روی هر ساقه بیش از گندم و جو بوده و از ۱۴ تا ۱۹ برگ متغیر است (در حالیکه گندم ۱۰ ـ ۷ برگ دارد). این آوندها اکسیژن مورد نیاز ریشه را در صورتیکه خاک پوشیده از یک لایه ضخیم آب باشد تأمین می‌کنند. برنج دارای برگ بیشتری است تا فتوسنتز بیشتری داشته باشد و اکسیژن بیشتری در اختیار ریشه‌ها قرار دهد. ارتفاع بوته آن به طور متوسط ۱۵۰ ـ ۸۰ سانتی‌متر است. گل‌آذین برنج از نوع پانیکول بوده و هر پانیکول دارای تعداد زیادی سنبلچه‌های فرعی می‌باشد. در هر سنبلچه آن دو گل وجود دارد که یک گل آن کامل بوده و پس از گرده‌افشانی به دانه تبدیل می‌شود.

برنج گیاهی است روز کوتاه و خود گرده افشان و معمولاً گرده‌افشانی از بالا به پائین پانیکول انجام می‌گیرد. برنج، برخلاف سایر غلات که دارای ۳ پرچم هستند، دارای ۶ پرچم در هر گل می‌باشد.

دانه برنج گندمه بوده و دانه‌ها مانند برخی از گیاهان این تیره همراه با پوشینک می‌باشد که شلتوک نامیده می‌شود. درازای دانه ۱۲ ـ ۴ میلی‌متر بوده و وزن هزار دانه برنج ۴۰ ـ ۲۰ گرم تغییر می‌کند. ولی وزن هزار دانه برنجهای زراعتی به طور متوسط ۲۸ ـ ۲۲ گرم است و رنگ دانه از سفید تا زرد تیره می‌باشد.

برنج تولید ماده اوریزین در اندام‌های هوایی و دانه می‌کند که بوی معطر مزارع و دانه برنج بواسطه‌ی این ماده می‌باشد.

اوریزین را اسانس برنج نیز می‌‌نامند.

خصوصیات اکولوژیکی:

برنج از گیاهان حساس به سرما بوده و صفر فیزیولوژیکی آن حدود ۱۲ درجه سانتیگراد است. بهترین درجه حرارت برای تولید گل و گرده‌افشانی ۲۰ ـ ۲۲ درجه سانتیگراد می‌باشد. در خوزستان به دلیل گرمای شدید هوا در تابستان، عملیات کاشت این گیاه بهتر است در اوایل تابستان انجام شود تا گرده‌افشانی آن به تیرماه برخورد ننماید. زیرا گرمای شدید تیر و شهریور ماه موجب خشک شدن دانه گرده و عدم گرده‌ افشانی خواهد شد. به طور کلی برنجهای زودرس در دوران رشد به ۲۱۰۰ ـ ۲۰۰۰ کیلوکالری و برنجهای دیررس به ۳۰۰۰ ـ ۲۸۰۰ کیلوکالری گرما نیاز دارند.

برنج از گیاهانی است که به خاکهای خیلی قابل نفوذ نیازی ندارد و
بهترین خاک برای آن خاکهای رسی می‌باشد. ارتفاع زیاد از سطح دریا برای این گیاه مناسب نیست و می‌توان برنج را تا ارتفاع ۲۰۰ متری کشت نمود. ولی بهترین ارتفاع از سطح دریا تا ۶۰۰ متری می‌باشد.

خصوصیات زراعی:

برنج از گیاهانی است که به دلیل مشکلات زیاد به خصوص نیاز زیاد به آبیاری معمولاً در یک زمین به مدت چند سال کاشته شده، ولی عملیات زراعی در سالهای مختلف تکرار می‌گردد. بهتر است پس از برداشت برنج که بطور معمول در فصل پائیز انجام می‌شود و یا مدتی قبل از برداشت برنج، نسبت به کاشت شبدر برسیم در مزرعه اقدام گردد. زیرا شبدر برسیم گیاهی است که حتی در مناطق شمال کشور در زمستان رشد نموده و علاوه بر جلوگیری از فرسایش خاک به افزایش ازت خاک کمک شایانی کرده و به تعادل PH خاک نیز تا اندازه‌ای کمک می‌کند و علوفه‌ای نیز برای دام فراهم شود. شبدر برسیم در زمستان به خواب نمی‌رود.

بهترین گردش زراعی برای برنج:

شبدر برسیم (پائیز کشت می‌شود) ـ برنج (بهار کشت می‌شود) است ولی در بیشتر مناطق تناوب بصورت برنج ـ نیمه آیش انجام می‌شود و تناوب برنج ـ کلزا نیز جدیداً انجام می‌گیرد. در مناطق اصفهان و استان فارس به مدت دو سال در زمین برنج کشت نموده و در سال سوم پس از برداشت برنج نسبت به کاشت گندم و یا برخی از گیاهان مانند خربزه اقدام می‌شود.

کاشت و داشت برنج:

در اکثر مناطق ایران برنج را ابتدا در محیط کوچکی به نام خزانه کشت نموده و هنگامیکه شرایط آب و هوایی مناسب گردید به زمین اصلی منتقل می‌کنند که به این عمل نشاء کاری می‌گویند.

مزایای نشاء کاری برنج عبارتست از:

۱ـ حفظ گیاه از سرما در اوایل بهار (مبارزه با سرمازدگی)

۲ـ مقابله با آفات اوایل بهار

۳ـ مقابله با بیماریهای اوایل بهار

۴ ـ رقابت با برخی علفهای هرز به خصوص سوروف

۵ ـ کنترل آب در اوایل بهار

زمین خزانه را بهتر است در دو یا سه مرحله شخم بزنند. شخم اول در پائیز و شخمهای بعدی در بهار صورت خواهد گرفت. همواره زمین خزانه را ۳۰سانتی‌متر بالاتر از سطح زمین انتخاب می‌نمایند تا کنترل خزانه ساده‌تر بوده و آب باران به داخل آن وارد نشود. بذر برنج را بهتر است قبل از کشت در خزانه، جوانه دار نمایند. برای این منظور بذور را به مدت ۱۲ ساعت و حداکثر ۲۴ ساعت در داخل آب قرار می‌دهند (آب ساکن درجه حرارت بالاتر و آب جاری اکسیژن بیشتری دارد). سپس بذور را در محیط محفوظی دور از دسترس پرندگان و سایر عوامل قرار داده و روی بذر را با گونی یا گیاه پلهم  (Sambucus ebulus) پوشانده و روزانه تا ۲ مرتبه با آب ولرم آبپاشی می‌کنند تا پس از ۳ تا ۴ روز جوانه‌دار شود.

هنگامیکه درازای جوانه ریشه حداقل ۵ میلی‌متر باشد، آن را با تراکم زیاد در سطح خزانه پخش می‌نمایند برای هر هکتار زمین زراعتی به طور طبیعی حدود ۳۰۰ متر مربع خزانه لازم است.

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .