عنوان :
تعداد صفحات : ۲۳
نوع فایل : ورد و قابل ویرایش
در این مقاله در مورد فیلسوف آلمانی ، مارتین هایدگر، آثار وا اندیشه های او می پردازیم.
آثار هایدگر تماماً ناظر به یک مسأله است و همین امر موجب وحدت آنها شده است و آن یگانه مسأله، مسأله وجود است.
هایدگر در مورد فیلسوفان پیشین فقط سعی نکرده است که آرای آنها را بشناسد، بلکه خواسته است که با آنها هم سخن شود. هایدگر راه تفکر آینده را گشوده است، او در حقیقت آموزگار تفکر آینده است.
انسان تنها موجودی است که پرسش از وجود میکند و این پرسش جزء ذات اوست. با این پرسش و در حیرت و هیبت این پرسش است که ما بعد الطبیعه تأسیس میشود. هایدگر میگوید باید آثار فلاسفه را بخوانیم و در سایه فلسفه سیر کنیم تا حجابی که حجاب غفلت از وجود است، برسیم. فلسفه تنها ره آموز علم نیست، بلکه ما را به حجاب غفلت هم میرساند، یعنی میتواند ما را به جایی ببرد که از ورای حجاب، آشنای وجود شویم و سخن وجود را بشنویم.
هایدگر تاریخ فلسفه را تاریخ غفلت از وجود میداند. با رسوخ در تاریخ فلسفه میتوان دریافت که این تاریخ، تاریخ واحد است. اما صورتهای مختلف دارد. اما تفکر فلاسفه بسط یک پرسش است و آن اینکه وجود موجود چیست؟ هایدگر میگوید : «تفکر آینده فلسفه نخواهد بود، تفکر، تفکر وجود خواهد بود.» در تفکر هایدگر انسان از هستی جدا و نسبت به آن بی تفاوت نیست انسان در هستی غوطه ور است و جزء آن است. هستی از دیدگاه تاریخی و به صورت امر زودگذر در حیات انسان منعکس میشود. انسان و هستی مانند موضوع درک کننده و شیء درک شده نیستند. روی این اصیل انسان را نمیتوان به عنوان یک تماشاچی که هستی را میبیند فرض نمود. در عین حال انسان چیزی نیست که در هستی منحل شده باشد. تمایز میان موضوعی شیء در اینجا مطرح نیست. آنچه وجود انسان را متمایز میسازد، همان جنبه موقتی آن است. همین امر مسأله مرگ را مطرح میکند و سبب اضطراب و ناراحتی انسان میشود.
واژه های کلیدی: مارتین هایدگر، آثار، اندیشه هایدگر، انسان، مسأله وجود، مساله مرگ
مقدمه ۱
آثار هایدگر ۱
اندیشه هایدگر ۶
منابع ۱۹
۱- فلاسفه بزرگ، آشنایی با فلسفه غرب، نوشته بریان مگی، ترجمه عزت الله فولادوند، انتشارات خوارزمی، چاپ اول، ۱۳۷۲
۲- شش متفکر اگزیستانسیالیست، نوشته، هـ ج. بلاکهایم، ترجمه محسن حکیمی، نشر مرکز چاپ دوم، ۱۳۷۲
۳- نگاهی به فلسفههای جدید و معاصر در جهان غرب، دکتر کریم مجتهدی، انتشارات امیرکبیر، چاپ اول، ۱۳۷۳
۴- مقاله یادی از هایدگر، نوشته کریم مجتهدی، مجله فلسفه، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه تهران، پاییز ۱۳۵۵، شماره ۲
۵- مقاله از کانت تا هایدگر، نوشته احمد فرید، مجله سخن، سال دوم، ۱۳۲۳، شماره ۳
۶- نگاهی به پدیدار شناسی و فلسفههای هست بودن، نوشته روژه ورنو – ژان وال، ترجمه یحیی مهدوی، انتشارات خوارزمی، چاپ اول، ۱۳۷۲
۷- فلسفه چیست؟ دکتر داوری، انتشارات انجمن اسلامی حکمت و فلسفه ایران، ۱۳۵۹
۸- درآمدی به فلسفه دکتر نقیب زاده، انتشارات طهوری، چاپ سوم، ۱۳۷۵
۹- فلسفه یا پژوهش حقیقت، تألیف چند تن از اساتید فلسفه غرب، ترجمه دکتر مجتبوی، انتشارات حکمت، ۱۳۷۰
۱۰- فلسفه، دکتر علی شریعتمداری، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ هفتم، ۱۳۷۷
۱۱- مقاله سلوک معنوی هانری کربن، از هایدگر به سهروردی، نوشته حسین سید عرب، روزنامه همشهری، شماره ۱۹۸۸
مارتین هایدگر، فیلسوف معاصر غرب در سال ۱۸۸۹ در آلمان و در خانوادهای کاتولیک متولد شد. در سال ۱۹۰۹ برای آموختن کلام به فرایبورگ رفت، و در سال ۱۹۱۳ نظریه حکم در روان شناسی را نوشت. تدریس وی از سال ۱۹۱۶ آغاز شد و سال بعد ازدواج کرد. در سال ۱۹۲۷ کتاب بسیار مهم «هستی و زمان» را منتشر کرد و در نهایت در سال ۱۹۷۶ وفات یافت.
آثار هایدگر تماماً ناظر به یک مسأله است و همین امر موجب وحدت آنها شده است و آن یگانه مسأله، مسأله وجود است.
هایدگر میگوید : فکر کردن، همان محدود ساختن خود به یک فکر است که روزی مانند ستاره در آسمان جهان قرار خواهد گرفت. تفکر هایدگر در جهت وجود، از آن جهت که وجود است، در نظریهای به اوج میرسد که نخستین بار به عنوان موضوع تفکر، در کتاب وجود و زمان شرح و بسط مییابد. پاسخ هایدگر به پرسش راجع به معنی وجود، این است که وجود در افق زمان حقیقت وجود است. تمام آثار هایدگر با نشان دادن این پیوستگی ناشناخته میان وجود زمان متمایز است.
هایدگر میگوید هستی ما ذاتاً سیر و جریانی در زمان است و وجود را از عدم و حیات را از مرگ جدا میکند. عدم ورای وجود و نسبت به آن متعالی است و وجود چنان که ما آن را میشناسیم به طرف عدم رهسپار است. هایدگر میگوید مسأله حقیقی فلسفه، در آخرین وهله، مطالعه اهمیت راز عدم است. زیرا عدم است که گرد وجود را چنانکه ما آن را میشناسیم گرفته و آن را محدود کرده است.
زمانی بود که من نبودم و زمانی خواهد آمد که من دیگر نباشم، نبودن چه معنی میدهد؟ این معمای سرنوشت انسان است و در تأکید بر این دیدگاه به نظر میرسد که هایدگر طرز تلقی جدیدی برای مسائل دیرین ما بعدالطبیعه و دین پیشنهاد میکند.
هایدگر انسان را به عنوان چیزی وصف میکند که او را به جهانی بی عاطفه افکندهاند و او در این جهان میکوشد به مقاصدی دست یابد که همه آنها سرانجام در مرگ به پایان خواهد آمد. او ممکن است بکوشد تا از اضمحلال و زوال آینده خود از راه ادامه حیات خود با تعمیات غیر شخصی و رسمی قرار کند، ولی تنها میتواند نسبت به خودش از راه زیستن با فکر مرگ نهایی خود صادق بوده باشد. انسان الزاماً معتاد به پاس داشتن خود است و اسیر تقدیر یا سرنوشتی است که نسبت بدان تنها میتواند چشمان خود را ببندد ولی از آن فرار نمیتواند بکند.
زمان عمده و قالب در اندیشه هایدگر، آینده است. زیرا او انسان را عمدتاً مخلوقی فرا رونده میداند. از این رو زمان بر پایه آینده تکوین مییابد و آینده بر دو وجه پدیداری زمان یعنی گذشته و حال پیش رود. حال چون امکان به سوی آینده است، برای انسان معنا دارد. حضور نیز در آینده از خود پرده برمیگیرد و روشنی میدهد. از سوی دیگر عدم انسان را از تنهایی، غربت و بی پناهی نجات میدهد.
بدین سان انسان در عدم، محاط شده لذا سربر میکشد و آن سوی هستی را شهود میکند. در اندیشه هایدگر، فلسفه پاسخی در برابر مرگ است. انسان اگر در مواجهه با مرگ نبود، هرگز به فلسفه نمیپرداخت. لذا توصیف هایدگر از مرگ، تصورات عادی ما را معکوس میکند. به نظر او مردن هرگز یکی از واقعیتهای دنیای انسان نیست.
او میگوید : «مردن، از آن ماست و هیچ کس نمیتواند کسی را از مردن باز دارد.»
رویداد مرگ هر لحظه ممکن است وقوع یابد و به همین دلیل نامتعین است. پس مرگ امکان مطلقاً ویژه، نامشروط و در نگذشتنی انسان است. در این وجه از وجود، مرگ، اجلی است که روزی فراخواهد رسید و تا پیش از آمدن او هنوز تندرست و سالمیم.
جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .