عنوان :

پروژه مجتمع فولاد اهواز

تعداد صفحات :۲۵

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

تولید و مصرف فولاد جهان در گذشته گرچه نوساناتی داشته، همراه با افزایش جمعیت دنیا، از رشد فزاینده ای برخوردار بوده است.

با بررسی و مطالعه بخشهای مربوط به تاریخچه احداث واحدهای تولید آهن و فولاد در ایران، ملاحظه
می شود که طرح های متعددی در این زمینه ارائه شده است.در سده گذشته تعداد زیادی از طرحهای احداق واحدهای تولید آهن و فولاد در ایران با شکست مواجه شده است که فقط برخی از آنها در دهه اخیر تحت بررسی بوده است. اکنون بزرگترین واحدهای تولید آهن و فولاد ایران در کارخانه ذوب آهن اصفهان، مجتمع فولاد اهواز و مجتمع فولاد مبارکه قرار دارند.

در سال ۱۳۵۲ برای تاسیس مجتمع فولاد اهواز بین شرکت های ملی صنایع فولاد ایران و شرکتهای متعددی مذاکره شده است. این مذاکرات منجر به امضای قراردادهای متعددی به منظور تعیین مناسبترین محل برای استقرار مجتمع، برآورد هزینه تولید و مطالعات اولیه، شده است. براساس این مطالعات اولین مجتمع تولید فولاد به روشهای احیای مستقیم در ۸ کیلومتری جنوب شرقی اهواز، در زمینی به مساحت سه کیلومتر مربع تاسیس شد.در مجتمع فولاد اهواز ، واحد پوروفر با ظرفیت ۳۳۰ هزار تن آهن اسفنجی در سال، دوره آزمایشی طولانی را پشت سر گذاشته است. سه واحد میدرکس با ظرفیت ۲/۱ میلیون تن آهن اسفنجی در سال نیز سه واحد اچ وای ای یک، با ظرفیت یک میلیون تن آهن اسفنجی در سال مشغول به فعالیت هستند.

حدود متوسط تولید فولاد در ایران بین سالهای ۱۳۵۳ تا ۱۳۵۶ شمسی، برابر ۵۴۴ هزار تن در سال معادل ۰۸/۰ درصد تولید جهانی و حدود ۱۵ کیلوگرم به ازای هر نفر در سال بوده است.

در حال حاضر، ایران از نقطه نظر تولید و مصرف فولاد بیش از ۵۰% به حد خودکفائی رسیده است و مصرف سرانه فولاد ایران به حدود ۲۵ کیلوگرم افزایش یافته است.(البته این مقدار تولید در مقایسه با کشورهای صنعتی، ناچیز است)

– در دو دهه اخیر بالاترین رقم سرمایه گذاری در ایران برای احداث واحدهای تولید آهن و فولاد اختصاص داده شده است.

– واحدهای تولید آهن و فولاد عظیمترین قطبهای صنعتی ایران بشمار میروند و هم اکنون نیز به دلیل اولویت این صنایع مادر، بالاترین رقم سرمایه گذاری برای اتمام واحدهای نیمه تمام شرکت ملی فولاد ایران اختصاص داده شده است.

– کمتر واحدهای صنعتی در ایران وجود دارد که در رابطه مستقیم و یا غیرمستقیم با واحدهای تولید آهن و فولاد ایران نباشد.

واژه های کلیدی: فولادسازی، واحد گندله سازی، واحد احیای مستقیم، واحد ذوب ، ریخته گری

فهرست مطالب

مقدمه:   ۱
کارخانه های فولادسازی و نورد در رابطه با بخش خصوصی در ایران:   ۲
آشنایی با مجتمع فولاد اهواز:   ۴
واحدهای عمده مجتمع فولاد اهواز:   ۵
سیستم انباشت و برداشت در مجتمع فولاد اهواز:   ۶
واحد گندله سازی در مجتمع فولاد اهواز:   ۷
واحد احیای مستقیم شماره یک در مجمع فولاد اهواز:   ۸
واحدهای احیای مستقیم شماره دو در مجتمع فولاد اهواز:   ۹
واحد احیای مستقیم شماره سه در مجمع فولاد اهواز:   ۱۱
– واحدهای ذوب و پالایش آهن اسفنجی و ریخته گری مجتمع فولاد اهواز:   ۱۲
ذوب شماره یک:   ۱۲
ذوب شماره دو:   ۱۲
واحد تولید اکسیژن، ازت و آهک:   ۱۳
کارخانه نورد سنگین کاویان:   ۱۳
بخش تامین آب برای مجتمع فولاد اهواز:   ۱۴
مواد مصرفی و تولیدات مجتمع فولاد اهواز:   ۱۴
سنگ آهک لازم برای مجتمع فولاد اهواز:   ۱۵
گاز طبیعی و برق لازم برای مجتمع فولاد اهواز:   ۱۵
کانه آهن لازم برای مجتمع فولاد اهواز:   ۱۶
فولاد سازی در جهان:   ۱۸
نتیجه گیری:   ۲۰
فهرست منابع:   ۲۲

فهرست منابع:

۱- سیر تکاملی تولید آهن و فولاد در ایران و جهان تالیف دکتر ناصر توحیدی.

۲- راهنمای جامع فولاد تالیف آلوک نایار- مترجمین: حسن غیاثوند- حجت الله عالی محمد رضا رهگذر.

۳- جغرافیای اقتصادی ایران(صنایع) تالیف دکتر سید حسن مطیعی لنگرودی.

مقدمه:

رشد تکاملی علوم و فنون در جهان، حاصل مجموعه ای از کشفیات و اختراعاتی است که زنجیروار به یکدیگر مرتبط هستند.

کشفیات و اختراعات و نیز سیر تکاملی علوم و فنون، مدیون کار و کوشش و تحول هوش و استعداد انسان در طول حیات اوست.

متالوژها، همواره کوشیده اند تا مکانیسم مبادلات اجسام در فرایندهای احیا، ذوب، پالایش سنگهای معدنی و دیگر روشهای فیزیکی- شیمیایی را فهمیده و آنها را تشریح کنند.

انسانهای اولیه بعلت شرایط محیط زندگی و سطح دانش خود، همواره اشباح را در نظر داشتند و مسائل متالوژی را به روشی که در زندگی روزمره به آن عادت داشتند بررسی می کردند- از جمله بومیان، نقش خدای آتش را در ذوب و احیای سنگها و تولیدات فلزات، مستقیما دخیل میدانستند.

آثار باستانی و بررسی های دانشمندان نشان میدهد که فلزات از عصر حجر و دوران باستان کشف و شناخته شده می باشند.

آهن جزوه هفت فلزی است که در دوران باستان شناخته شده است. این هفت فلز عبارتند از طلا، نقره، مس، آهن، سرب، قلع و جیوه.

باستان شناسان قدیمی ترین محل ابداع و تولید آهن از سنگ آهن را در ناحیه ای از آسیای صغیر، در کنار رودخانه هیل در قفقاز که به دریای سیاه می ریزد می دانند. در آن محل کاندهای آهن و مس غنی وجود داشته و به روایتی”چلیبیها”، اولین بار روش تولید آهن از سنگ آن را اختراع کردند.

سرباره های آهن دار و نیز چون سفید متعلق به هزاره سوم پیش از میلاد، در تپه گیان کشف شده اند چون در سه باره، کوره های تولید مس و سرب مکشوفه در کرانه های کویر ایران، آهن اسفنجی دیده شده است، لذا دور از واقعیت نیست که احتمالا اولین بار، آهن در ایران به عنوان یک ماده جنبی واحدهای مذکور، تولید شده باشد.

تولید آهن از سنگ آن به روایتی حدود ۲۰۰۰ سال پیش از میلاد در مصر انجام گرفته است. یونانیان و ساکنان قفقاز حدود ۱۰۰۰ سال پیش از میلاد و چینی ها حدود ۵۰۰ سال پیش از میلاد آهن را بکار
می برده اند.

از نوشته های مصریان استنباط می شود که ساکنان ارمنستان بزرگترین مصرف کنندگان آهن در آن زمان بوده اند.

تقسیم بندی فلزات از نقطه نظر تاریخ کشف آنها، طبق آثار باستان شناسان، پژوهشهای محققین، به شرح زیر می باشد:

از ۸۷ فلز مکشوفه:

۷ فلز در دوران باستان

۲ فلز در قرون وسطی

۱۵ فلز در قرن هجدهم

۴۳ فلز در قرم نوزدهم

۲۰ فلز در هشت دهه قرن بیستم میلادی کشف شده اند.

ملاحظه می شود که حدود سه چهارم فلزات کشف شده(یعنی ۶۳ تای آنها)، از قرن نوزدهم میلادی به بعد، یعنی در ۱۸۰ سال گذشته، کشف شده اند- بدیهی است که کاهش تعداد فلزات مکشوفه در قرن بیستم نسبت به قرن نوزدهم میلادی، بعلت محدودیت کل فلزات بوده است.

کارخانه های فولادسازی و نورد در رابطه با بخش خصوصی در ایران:

از سال ۱۳۴۲ شمسی، کارخانجات متعددی در رابطه با صنعت فولادسازی توسط بخش خصوصی، در ایران تاسیس شدند- اولین واحد، کارخانه نورد ایران بود که با ظرفیت سالیانه ۶۵ هزار تن در سال ۱۳۴۲ شمسی تاسیس شد(در کیلومتر ۹ جاده خرمشهر- اهواز)- بهره برداری از این کارخانه در سال ۱۳۴۶ شمسی، شروع شد- در این کارخانه از شمشهای وارداتی نورد شده، میل گرد ساده و آجدار ساخته می شود. کارخانه پولادسازی ایران با ظرفیت سالیانه ۱۵۰ هزار تن تیرآهن در سال ۱۳۴۹ شمسی تاسیس و در سال ۱۳۵۹ شمسی مورد بهره برداری قرار گرفت. به موازات این کارخانه ها، واحدهای مشابهی از طرف بخش خصوصی تاسیس شد که فهرست آنها در جدول شماره ۱ آمده است.

در سالهای ۱۳۴۸ و ۱۳۴۹ شمسی، بخش خصوصی اقدام به تاسیس کارگاههای ذوب شوش و شهریار کرد ظرفیت سالیانه این کارگاه ها ۳۶۰ هزار تن فولاد مذاب بوده است. در این کارخانجات از شمش وارداتی و نیز ذوب آهن تراضه توسط کوره قوس الکتریکی میل گرد، تیرآهن و مفتول ساخته می شود.

این کارخانجات در سال ۱۳۵۵ شمسی به دولت واگذار شد و هم اکنون بعنوان کارخانه ذوب شماره ۱ زیر پوشش مجتمع فولاد اهواز است.

کارخانجات نورد اهواز و لوله سازی شرکت نفت نیز به موازات واحدهای فوق الذکر، شمش وارداتی را نورد سرد و گرم کرده و از آنها لوله و پروفیلهای مختلف می سازند.

از واحدهای دیگر، کارخانجات تولید فولاد مخصوص است. برای تاسیس و راه اندازی کارخانجات تولید فولاد مخصوص، بین دولت ایران و دولت فرانسه در سال ۱۳۵۷ شمسی، قراردادهایی منعقد شده است و مقدمات اولیه برای شروع کارهای اجرایی انجام شد- اما بدلیل عدم پیگیری، این طرح متوقف شد.

تعدادی از کارخانه ها و مجتمعات فولاد در ایران عبارتند از:

– مجتمع فولاد اهواز

– مجتمع فولاد مبارکه

– مجتمع فولاد بندرعباس

– مجتمع فولاد اصفهان

– مجتمع فولاد کنگان

مجتمع فولاد مشهد

که در اینجا، مجتمع فولاد اهواز را از نظر فنی و اقتصادی به اختصار تشریح می کنیم.

آشنایی با مجتمع فولاد اهواز:

در سال ۱۳۵۲ برای تاسیس مجتمع فولاد اهواز بین شرکت های ملی صنایع فولاد ایران و شرکتهای متعددی مذاکره شده است. این مذاکرات منجر به امضای قراردادهای متعددی به منظور تعیین مناسبترین محل برای استقرار مجتمع، برآورد هزینه تولید و مطالعات اولیه، شده است. براساس این مطالعات اولین مجتمع تولید فولاد به روشهای احیای مستقیم در ۸ کیلومتری جنوب شرقی اهواز، در زمینی به مساحت سه کیلومتر مربع تاسیس شد.

از نظر مکانیابی پروژه های صنعتی، انتخاب اهواز بعنوان مناسبترین محل برای تاسیس مجتمع فولاد سازی دارای مشکلات زیر بوده است:

– شرایط نامساعد جوی، نظیر بالا بودن درجه حرارت، بدی آب و هوا.

– کمبود نامساعد جوی، نظیر بالا بودن درجه حرارت، بدی آب و هوا.

– کمبود آب مورد نیاز و بالا بودن هزینه تهیه آب.

– مشکل تامین نیروی انسانی محلی برای فعالیتهای صنعتی، به لحاظ بالا بودن هزینه آموزش.

– دوری مجتمع از محل ذخایر کانه های آهن و غیره در داخل کشور.

– دوری محل مجتمع به بازارهای مصرف آهن و فولاد در داخل کشور.

– چنانچه به لحاظ استفاده از گاز منطقه، مکان آن اهواز تعیین گردیده است، این مشکل نیز به لحاظ وجود خط لوله گاز سراسری در مکان های دیگر، وجود نداشته است. ساختمان مجتمع فولاد اهواز در سال ۱۳۵۳ شمسی شروع شد و پیشرفت کار استقرار واحدها تا نیمه دوم سال ۱۳۵۷ شمسی در این مجتمع حدود ۵۵ درصد بوده است. از آن تاریخ تا نیمه اول ۱۳۶۰ شمسی، بعلت روند انقلابی در ایران و نیز جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، عملا کار احداث مجتمع پیشرفتی نداشته است.

با فعالیت تعاونی ها در مجتمع، از نیمه اول سال ۱۳۶۰ شمسی، برنامه های تکمیلی، مجددا شروع و پیشرفت کار تا دی ماه ۱۳۶۱ شمسی به حدود ۶/۶۷ درصد رسیده است.

عملیات ساختمانی و نصب ماشین آلات واحدهای مختلف این مجتمع در اواخر سال ۱۳۶۲ پایان یافت و تولید فولاد در واحدهایی از این مجتمع به ۱۹۵ هزارتن رسید. پس از انقلاب، تولید سالانه این مجتمع، ۵/۱ میلیون تن فولاد پیش بینی گردیده است.

در ساختمان مجتمع فولاد اهواز، ۷۰ شرکت خارجی(آمریکایی، ایتالیایی، ژاپنی، آلمانی، فرانسوی، انگلیسی و…) و حدود ۳۰ شرکت ایرانی دخالت داشته اند.

واحدهای عمده مجتمع فولاد اهواز:

واحدهای عمده در مجتمع فولاد اهواز عبارتند از:

– واحد انباشت و برداشت.

– واحد گندله سازی.

– واحد احیای مستقیم شماره یک.

– واحد احیای مستقیم شماره دو.

– واحد احیای مستقیم شماره سه.

– واحد ذوب و پالایش آهن اسفنجی و ریخته گری.

– واحد تولید اکسیژن، ازت و آهک.

– واحد نورد سنگین کاویان.

– بخش تامین آب.

در ادامه بحث، هر یک از این واحدها به اختصار تشریح می شوند:

 سیستم انباشت و برداشت در مجتمع فولاد اهواز:

در هر مجتمع فولاد سازی، مواد اولیه لازم برای تولید آهن و فولاد به مجتمع وارد و باید به واحدهای مربوطه انتقال یابد. کلیه نقل و انتقالات در این زمینه در مجتمع فولاد اهواز بوسیله سیستم انباشت و برداشت انجام می شود. این سیستم در مجتمع و فولاد اهواز شامل تجهیزات لازم برای تخلیه سنگ آهن، سنگ آهک، بنتونیت، انبار کردن آنها نقل و انتقال مواد اولیه به واحد گندله سازی و نیز انتقال گندله های تولید شده به واحدهای احیای مستقیم است.

سنگ آهن مورد نیاز این مجتمع بوسیله واگن های مخصوص با ظرفیتی حدود ۷۵ تن با راه آهن به مجتمع وارد و توسط دو دستگاه واگن برگردان در مدتی حدود دو تا سه دقیقه هر واگن تخلیه می شود. سنگ آهن توسط دو نوار نقاله با ظرفیت ۱۵۰۰ تا ۱۸۰۰ تن در ساعت به انبارهای مربوطه، منتقل می شود. سپس، سنگ آهن آماده شده توسط نوار نقاله به واحدهای گندله سازی انتقال می یابد.

سنگ آهک نیز به همین ترتیب پس از انتقال به مجتمع در انبارهای مربوطه نگهداری و سپس توسط نوار نقاله به آسیابهای مربوطه منتقل و پس از تبدیل به نرمه آهک، توسط هوای فشرده به قیفهای ذخیره آهک در واحدهای گندله سازی منتقل میشود. بنتونیت لازم هم به همین روش به واحد گندله سازی انتقال می یابد.

در مجتمع فولاد اهواز، سه انبار وجود دارد: یکی از آنها گنجایش ۶۳۰ هزار تن سنگ معدن تغلیظ شده و ۴۰۰ هزار تن گندله، دومی گنجایش ۶۳۰ هزار تن مواد معدنی و سومی گنجایش ۴۰ هزار متر مکعب سنگ آهک را دارد.

قابل توجه اینکه کلیه تجهیزات واحد انباشت و برداشت توسط کامپیوتر کنترل میشود. ماشین آلات و تاسیسات این واحد از فیوکایل باب کوک از فرانسه، ایتالیسم پیانتی از ایتالیا، کروپ از آلمان فدرال و شرکتهای اس اس سی ام، کمسیپ و سو فرسید از فرانسه خریداری شده اند.

پیمانکار ساختمانی این طرح شرکت مانا و پیمانکار نصب آن فاسترویله- تهران جنوب بوده اند.

واحد گندله سازی در مجتمع فولاد اهواز:

25,000 ریال – خرید نهایی کردن خرید مورد به سبد خرید اضافه شد

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .