عنوان :

مقاله شعر حافظ

تعداد صفحات : ۲۲

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

خواجه شمس الدین محمد شیرازی در حدود سال ۷۲۶ در اواخر حکومت ایلخانان و ویرانگری مغول در شیراز زاده شد مادرش کازرونی بود و پدرش از کوهپایه های اصفهان بود که به شیراز مهاجرت کرده بود. حافظ از کودکی به علوم زمانش آشنا شد و با حافظه نیرومندی که داشت قرآن را از بر کرد و با صدای دلکشی که داشت آن را می خواند و بزرگترین حافظ زمان شده استاد بزرگ او میرشریف الدین گرگانی بود.

خواجه علاقه شدیدش به قرآن او را برانگیخت که سینه بی کینه اش را در دارالحفاظ قرآن سازد در پی این انگیزه عاشقانه قیام کرد تا سینه اش را مهبط آیانی نموده که از مبداء وحی بر قلب مطهر خواجه کائنات نازل گردیده و از مقدس ترین قلوب ظهور نموده تا بر سینه هر شیفته سوخته عاشق لایق نشیند و به آن شرف حافظ بخشد. خواجه به این نصیب آسمانی شرافت یافته حتی به آن سوگند می خورد.

واژه های کلیدی: حافظ، قرآن، دانش موسیقی، هنر خط، خانواده، آثار

فهرست مطالب

مقدمه     ۱
حافظ     ۲
عصر تولد حافظ     ۴
عصرطفولیت حافظ     ۴
عصر جوانی حافظ     ۵
از جوانی تا پیری     ۵
نیاکان حافظ     ۵
خانواده حافظ     ۵
زادگاه حافظ     ۶
محل تولد حافظ     ۶
تاریخ تولد حافظ     ۶
دوران کودکی حافظ     ۷
مشکلات نوجوانی وجوانی حافظ     ۷
ازدواج حافظ     ۸
فرزندان حافظ     ۸
عشق انسانی حافظ    ۹
در مورد شاخ نبات     ۹
حافظ از مدرسه تا درسگاه     ۱۰
فراگیری دانش حافظ     ۱۱
حفظ قرآن حافظ     ۱۱
دانش ادبیات حافظ     ۱۲
دانش نجوم حافظ     ۱۲
دانش موسیقی حافظ     ۱۲
هنر خط حافظ     ۱۲
هنر بذله گوئی حافظ     ۱۲
هنر تضمین حافظ     ۱۳
وضع عمومی شهر در عصر حافظ     ۱۳
در شعر عصرحافظ     ۱۴
راز موفقیت حافظ     ۱۵
خواجوی کرمانی در زمان حافظ     ۱۵
آثار حافظ     ۱۷
منابع و ماخذ    ۱۸

منابع و ماخذ :

۱- حسین بدرالدین « راز موفقیت حافظ» انتشارات آفتاب  تهران چاپ اول سال ۱۳۷۹

۲- عاطفه فاضلی « حافظ به سعی سایه» با همکاری فرهود امیرانی روز به زهرابی، انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تهران نوروز ۱۳۷۸

مقدمه :

از صورت شعر حافظ سخن ها می‎توان گفت و بسیار گفته اند. اما همین که به معنی رو می کنی آن شیرین کار به طنازی می گریزد و از گوشه ای دیگر چشم و ابرو می نماید.

گویی در تثبت گوش تو زمزمه می‎کند و تا بر می گردی آوازش از عرش می‎آید. زبانش آنچنان ساده و آشناست که انگار ترانه اش را از عهد گهواره شنیده ای و آنچنان با رمز و معما می گوید که پنداری پیامی ست که از کهکشان های دور می رسد.

این آشنایی رویی و گریز رنگی به دو واسطه است: صورت و معنی شعر او. و این هر دو، به گونه ای اعجاب انگیز همدست و همداستان اند. لفظ چون رنگین کانی ست که به هر نظر از رنگی به رنگی می غلتد. و مضمون همچون امواج ناقوسی ست که در بازگشت از هر زاویه طنینی دیگر دارد.

ابهامی که صفت شاخص شعر حافظ است، تراویده از بریخانه پر نقش هزار آینه ضمیر اوست که بر طیف اسرار آمیز زبانش عکس می اندازد. یگانگی تفکیک ناپذیر صورت و معنی چون جان و تن زنده.

این ماییم که می خواهیم او را زمینی با آسمانی ببینیم. شعر او چون دور دست افق بوسه گاه آسمان و زمین است. آسمانی ست زیرا آنچه از خوبی و پاکی و عدل و امن می جوید درین تیره خاکدان نمی یابد. و زمینی ست، زیرا آنچه از ناز و نوش و نوا می‌خواهد در همین سایه بید و لب کشت فراهم است. پس اشاره اش به دورگاه آسمان است و چشم و دلش در زمین می گردد. (۱)

حافظ

خواجه شمس الدین محمد شیرازی در حدود سال ۷۲۶ در اواخر حکومت ایلخانان و ویرانگری مغول در شیراز زاده شد مادرش کازرونی بود و پدرش از کوهپایه های اصفهان بود که به شیراز مهاجرت کرده بود. حافظ از کودکی به علوم زمانش آشنا شد و با حافظه نیرومندی که داشت قرآن را از بر کرد و با صدای دلکشی که داشت آن را می خواند و بزرگترین حافظ زمان شده استاد بزرگ او میرشریف الدین گرگانی بود. (جرجانی) و نوشته اند که شب های بسیاری را در کنار بقعه (آرامگاه) بابا کوهی شیرازی به صبح رسانید تا سرانجام در سحرگاهی بلند شد و به وی اجازه ورود به آستان وصال معشوق بخشیده شد.

روزگار جوانی حافظ مصادف با حکومت شاه شیخ ابواسحاق اینجو در شیراز بود که با حافظ میانه خوش داشت و مروی به نسبت ملایم و دادگستر و شعر دوست بود ولی به دست امیر مبارزالدین کشته شد و امیر مبارزالدین که در دیوان حافظ محتسب لقب یافته است بر جای وی به حکومت شیراز نشست و او هم به دست پسرش شاه شجاع کشته شد و بطور کلی در روزگار حافظ شیراز همچنان در تلاطم و معرض قتل و غارت بوده است که انعکاس این دوره ناآرام را در شعر حافظ می بینیم. (۲)

حافظ نزدیک به ۵۰۰ غزل سروده است که بعد از مرگش بوسیله دوست و همکلاسی او خواجه شمس الدین محمد گل اندام جمع آوری شده است حافظ از پیشروان سبک عراقی است و غزل عاشقانه و عارفانه در کلام وی به منتهای زیبائی و کمال رسیده است بیشترین مضامین خود را حافظ از شاعران پیش از خود گرفته و بیشتر تحت تأثیر رودکی ، فردوسی ، فرخی سیستانی، خیام، نظامی گنجوی، سعدی خواجوی کرمانی و مولوی بلخی بوده است و هر مضمونی را که از آنها گرفته به نیکی پرداخته و به زیبائی آراسته است.

شمس الدین محمد نوجوان، دوران دانش اندوزی را در شیراز گذرانید چنان که در بقیه‌ی عمر شصت و چند ساله ی خویش هم بر خلاف شاعر بلندآوازه و هم شهری خود سعدی شیراز علاقه ی چندانی به سفر نشان نداد و جز یک سفر کوتاه به یزد و سفری بی سرانجام به جزیره ی هرمز باقی زندگی را در زادگاهش به سر آورد تا این که در سال ۷۹۲ هـ . رخت به سرای باقی کشید و در حافظیه شیراز به خاک سپرده شده است. خواجه شمس الدین محمد معروف به حافظ شیرازی یکی از شاعران بزرگ قرن هشتم هـ . ق است. وی فقط دیوان اشعار دارد که شامل ۵۰۰ غزل است و یکی از بزرگترین غزل سرایان ایران می‎باشد، و چون حافظ قرآن بود حافظ نام گرفت و بعدها به خاطر فالی که مردم با دیوان او می گرفتند به لسان الغیب معروف شد.

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .