عنوان :

مقاله توسعه محلی روستا

تعداد صفحات : ۱۲

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده:

توسعه روستایی یکی از اهداف اساسی سیاست گذاریهای کلان در همه کشورها بخصوص ایران می باشد. در سیستم جدید مدیریت کشور، مدیریت روستاها به شوراها و دهیاریها سپرده شده است. مدیریت روستایی در فرایند توسعه روستایی نقشی محوری و اساسی دارد. مدیریت روستایی در واقع فرایند سازماندهی و هدایت جامعه و محیط روستایی از طریق شکل دادن به سازمان ها و نهادها می باشد.در این رابطه شناخت جایگاه شوراها و دهیاریها در رشد و توسعه روستایی و بررسی ابعاد پیدا و پنهان نقش آنها در توسعه روستایی هدف اصلی از نگارش این مقاله می باشد.

شوراها پل ارتباطی بین مردم و دولت هستند، نهادهای مدیریتی منسجمی که وظیفه دارند ساختار مدیریتی کشور را به سمت مردم سالارانه شدن سوق دهند. مشارکت مردم را در اداره امور و تصمیم گیری درباره مسائل مختلف مرتبط با محل زندگی خود آسان کنند. و در نهایت عاملی برای ارتقای سطح زندگی روستاییان باشند ، بدون تشکیلات اجرایی ناقص بوده و توان چندانی ندارد. لذا با تشکیل دهیاریها به عنوان بازوی اجرایی شوراها این نقیصه برطرف و موجب رشد و توسعه روستاها گردیده است.

واژه های کلیدی: توسعه روستایی، برنامه ریزی، شوراها، دهیاریها، کارآفرینی اقتصادی، مشارکت اجتماعی، توسعه صنایع کوچک

فهرست مطالب

چکیده    ۴
بیان مساله    ۵
مبانی نظری تحقیق    ۶
روش تحقیق    ۸
یافته های تحقیق    ۸
بحث و نتیجه گیری    ۱۱
منابع و ماخذ    ۱۲

منابع و ماخذ:

۱- ازکیا، مصطفی،(۱۳۸۱). جامعه شناسی توسعه،تهران: نشر کلمه.

۲- ازکیا، مصطفی،(۱۳۸۵). جامعه شناسی توسعه و توسعه نیافتگی روستایی ایران.تهران: انتشارات اطلاعات.

۳- مرکز آمار ایران، ۱۳۸۵٫

۴- ایمانی جاجرمی، حسین،پوررجب میاندواب، پیمان(۱۳۸۸). سنجش و تحلیل ویژگیهای کارافرینی دهیاران با تاکید بر عوامل زمینه ای موثر بر آن.

۵- هاشمی و همکاران، (۱۳۹۰). تبیین نقش دهیاریها و شوراهای اسلامی در توسعه کارآفرینی روستایی. فصلنامه پژوهش های روستایی، شماره ۱ صص ۹۳-۱۱۴٫

۶- رضوانی، محمدرضا، (۱۳۸۳). مقدمه ای بر برنامه ریزی توسعه روستایی در ایران، تهران: نشر قومس.

۷- رضوانی، محمدرضا، احمدی، علی، (۱۳۸۸). شوراهای اسلامی روستایی، مشارکت مردمی و توسعه روستایی. فصلنامه پژوهش جغرافیای انسانی، شماره ۴ صص ۳۵-۵۰٫

۸- ازکیا، مصطفی، حسنی راد، کریم، (۱۳۸۸). نقش اعتماد اجتماعی در مشارکت مردم در طرح های توسعه روستایی، پژوهش نامه علوم اجتماعی، سال ۳ شماره ۱ صص ۷-۲۷٫

۹-  جعفری نژاد، مسعود و همکاران، (۱۳۸۹). بررسی جایگاه دهیاریها به عنوان نهادهای میانجیگری بین دولت و مردم، فصلنامه تحقیقات سیاسی و بین المللی، شماره ۵ صص ۸۵-۱۱۴٫

۱۰- احمدی پور زهرا، و همکاران، (۱۳۸۸). ارزیابی نقش شورای اسلامی در توسعه روستایی، فصلنامه برنامه ریزی و آمایش فضا، شماره ۳ صص۱-۲۰٫

۱۱-رضوانی، محمدرضا ، احمدی، علی،(۱۳۸۸). بررسی عملکرد شوراهای اسلامی در توسعه روستایی. دوفصلنامه مدیریت شهری، شماره ۲۴ صص۲۷-۳۶٫

۱۲-سیدعلی پور، سی خلیل و همکاران، (۱۳۸۹). مدیریت گردشگری روستایی و نقش آن در توسعه روستایی. پایان نامه دکتری علوم و تحقیقات.

۱۳- کولایی، الهه، طاهری، ابراهیم، (۱۳۸۹). تاثیر توانمندسازی زنان بر توسعه روستایی در ایران. فصلنامه زن و حقوق توسعه شماره ۵ صص ۵۰-۶۵٫

بیان مساله:

امروزه یکی از راهبردهای موثر در توسعه همه جانبه و خودپایدار نواحی روستایی، استفاده از مشارکت و توانمندیهای مردمی، بویژه روستاییان برای عمران و توسعه مناطق روستایی در تمام ابعاد آن است. مهمترین ابعاد نیل به این مقصود تشکیل نهادهای سازمان دهی شده غیردولتی است. که بر اساس نیاز و توانایی گروههای مختلف ساکن روستا، در موضوعات متنوع و ضروری محیط بومی و محلی به منظور اجرای برنامه های توسعه ای روستاها ایجاد می گردد. در سالهای اخیر شوراهای اسلامی و دهیاریها به عنوان مدیریت جدید روستاها تعریف گردیده اند و دهیاران و شوراهای اسلامی به عنوان نهادهای مردمی و محلی که مدیریت روستاها را بر عهده دارند می توانند با سیاست گذاری، مدیریت و اجرای برنامه های مختلف آموزشی، توسعه زیرساخت های لازم، کمک به جذب منابع مالی و اموری از این دست در توسعه روستاها نقشی اساسی ایفا کنند (هاشمی و همکاران، ۱۳۹۰). مدیریت روستایی در فرایند توسعه روستایی نقش اساسی دارد. مدیریت روستایی در واقع فرایند سازمان دهی و هدایت جامعه و محیط روستایی از طریق شکل دادن به سازمان ها و نهادهاست. مدیریت توسعه روستایی فرایندی است که شامل سه رکن مردم ، دولت و نهادهای عمومی است. در این فرایند با مشارکت مردم و از طریق تشکیلات و سازمانهای روستایی، برنامه ها و طرح های توسعه روستایی تدوین و اجرا می گردد و تحت نظارت و ارزشیابی قرار می گیرد(رضوانی،۱۳۸۳: ۱۰۵).

موضوع مشارکت مردم و سپردن سرنوشت مردم به خود آنها پس از انقلاب اسلامی مورد تاکید و توجه مسوولان نظام جمهوری اسلامی قرار گرفت. با توجه به اینکه شوراها مصداق بارز تمرکززدایی و توزیع قدرت تصمیم گیری برای برنامه ریزی و پیشبرد روند توسعه روستایی در مناطق مختلف کشور هستند، شوراهای اسلامی روستایی در سراسر کشور تاسیس گردید (رضوانی و احمدی ،۱۳۸۸: ۳۶).

شوراها پل ارتباطی بین مردم و دولت هستند، نهادهای مدیریتی منسجمی که وظیفه دارند ساختار مدیریتی کشور را به سمت مردم سالارانه شدن سوق دهند. مشارکت مردم را در اداره امور و تصمیم گیری درباره مسائل مختلف مرتبط با محل زندگی خود آسان کنند. و در نهایت عاملی برای ارتقای سطح زندگی روستاییان باشند (احمدی پور و همکاران، ۱۳۸۸: ۳).

موجودیت و بقای روستاها در گرو شکوفایی و پایداری تمام مولفه ها و سازوکارهای توسعه ای آن است. در این میان یکی از رویکردهای توسعه روستایی برنامه ریزی” از پایین به بالا ” است که مشارکت مردم محلی و دخالت موثر آنان در فرایند برنامه ریزی، محور فعالیتهای توسعه روستایی محسوب می شود. شوراهای اسلامی روستایی در ایران محور مشارکت مردم در امور توسعه محلی است. لذا در این راستا شناخت نقش شوراهای اسلامی و دهیاریها در رشد و توسعه روستایی انگیزه اصلی در نگارش مقاله حاضر می باشد.

بر اساس قانون مقرر گردیده است که روستاهای بالای ۲۰ خانوار باید دارای دهیار باشند و پیش بینی شد که تا پایان برنامه چهارم برای تمامی روستاهای بالای ۲۰ خانوار دهیاری تاسیس شود. این روستاها ۴/۵۳ درصد از کل روستاهای کشور و ۳/۹۵ درصد از کل جمعیت روستایی را در بر می گیرد (مرکز آمار ایران، سرشماری سال ۱۳۸۵). اگرچه بعد از انقلاب اسلامی تشکیلاتی تحت عناوین شوراهای اسلامی، خانه همیار، دفتر عمران روستایی در روستاها شکل گرفتند، ولی به دلیل نداشتن زمینه های لازم و سازمان های اجرایی مرتبط توفیق قابل قبولی حاصل نکردند. به دلیل این نابسامانی ها در سال ۱۳۷۷ قانون تاسیس دهیاری خودکفا در روستاهای کشور به تصویب رسید و با الگوبرداری از مدیریت شهری که مشتمل بر دو نهاد شورای شهر و شهرداری است به وزارت کشور اجازه داد تا به منظور اداره امور روستاها و توسعه پایدار روستایی سازمانی با نام دهیاری با توجه به ویژگیهای محل و درخواست اهالی به صورت خودکفا و با شخصیت حقوقی مستقل در روستاهای بالای ۲۰ خانوار که بالغ بر ۳۵ هزار روستا است تاسیس نماید(جعفری نژاد و همکاران، ۱۳۸۹: ۸۷).

مبانی نظری تحقیق:

دو مفهوم رشد و توسعه غالبا به یک معنی بکار می روند درحالیکه رشد مفهومی تک بعدی دارد و منظور از آن ازدیاد کمی ثروت در جامعه است و معمولا با شاخص هایی نظیر درامد سرانه اندازه گیری می شود. اما توسعه مفهومی چندبعدی است که علاوه بر ازدیاد کمی ثروت جامعه از تغییر کیفی نظام اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی نیز حکایت دارد(ازکیا،۱۳۸۵: ۷). مایکل تودارو توسعه را جریانی چندبعدی می داند که مستلزم تغییرات اساسی در ساخت اجتماعی، طرز تلقی عامه مردم و نهادهای ملی و نیز تسریع رشد اقتصادی، کاهش نابرابری و ریشه کن کردن فقرمطلق است. توسعه در اصل باید نشان دهد که مجموعه نظام اجتماعی، هماهنگ با نیازهای متنوع اساسی و خواسته های افراد و گروههای اجتماعی در داخل نظام، از حالت نامطلوب زندگی گذشته خارج شده و به سو.ی وضع یا حالتی از زندگی که از نظر مادی و معنوی بهتر است، سوق می یابد(ازکیا،۱۳۸۱:۸).

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .