عنوان :
تعداد صفحات :۲۵
نوع فایل : ورد و قابل ویرایش
شاعر، داستاننویس، نمایشنامهنویس، داستانکوتاهنویس، و نوشتارنویس از سیاهپوستان آمریکایی بود. هیوز اولین جایزه شعریاش را در سال ۱۹۲۵ از مجله «اپورچونیتی» دریافت کرد و میرفت که یکی از چهرههای مشهور رنسانس هارلم شود.
لنگستون هیوز نامیترین شاعر سیاهپوست آمریکاییست با اعتباری جهانی. به سال ۱۹۰۲ در چاپلین (ایالت میسوری) به دنیا آمد و به سال ۱۹۶۷ در هارلم (محلهی سیاهپوستان نیویورک) به خاطره پیوست .
یکی از مهم ترین شگردهای شعری هیوز به کار گرفتن وزن و آهنگ موسیقی «آمریکایی ـ آفریقایی» است. در بسیاری از اشعارش آهنگ جاز ملایم، جاز تند، جاز ناب و بوگی ووگی احساس میشود. در برخی از آنها نیز چند شگرد را درهم آمیخته آوازهای خیابانی و جاز و پارهای از گفتارهای روزمرهٔ مردم را یکجا به کار گرفتهاست.
واژه های کلیدی: لنگستون هیوز، موسیقی و شعر
کودکی ۱
جوانی ۳
شکوفایی و شهرت ۴
هیوز و سیاهپوستان ۵
تلفیق موسیقی و شعر ۵
لنگستن هیوز در شب یلدا ۶
شعاری از لنگستن هیوز ۷
دنیای رویای من ۱۰
مرگ ۲۱
منابع: ۲۲
شاعر، داستاننویس، نمایشنامهنویس، داستانکوتاهنویس، و نوشتارنویس از سیاهپوستان آمریکایی بود. او بیشتر به دلیل کارش در رنسانس هارلم نامدار است.
لنگستون هیوز نامیترین شاعر سیاهپوست آمریکاییست با اعتباری جهانی. به سال ۱۹۰۲ در چاپلین (ایالت میسوری) به دنیا آمد و به سال ۱۹۶۷ در هارلم (محلهی سیاهپوستان نیویورک) به خاطره پیوست .
بیشتر دوران کودکیاش را با مادربزرگش و در «لاورنس» ایالت کانزاس گذراند. سیزدهساله بود که مادربزرگش مرد و او به «لینکلن» ایالت ایلینویز رفت تا با مادرش زندگی کند. یک سال بعد، آنها به «کلیولند» رفتند. در آنجا هیوز به دبیرستان رفت و سرودن شعر را آغاز کرد. بعد از اتمام دوره دبیرستان، پانزده ماه در «مکزیکو» با پدرش « که چند سالی ساکن آنجا بود ـ زندگی کرد. در همانجا زبان اسپانیایی را یادگرفت و شعر «سیاهپوست از رودخانه میگوید» را سرود، که در نشریه «کرایزیس» چاپ شد. در سال ۱۹۲۱ مدت یک سال به دانشگاه کلمبیا رفت و دانشگاه را برای کار دوسالهاش در دریا، رها کرد. این سفرها او را به سواحل غرب افریقا و شمال اروپا کشاند. در سال ۱۹۲۱ به پاریس و بعد به ایتالیا رفت و در آنجا در کلوبهای شبانه به کار پرداخت. در پایان همان سال و در راه بازگشت به نیویورک، در یک کشتی بخاری به کار شستشو و رنگکاری عرشه مشغول بود. سال بعد را در واشینگتن گذراند و در دفتر سازمان مطالعات و تاریخ زندگی سیاهپوستها کار کرد. کمی بعد، در «واردمن پارک هتل» به عنوان پادو، کار کرد. در همانجا بود که نویسندهای به نام «واشل لیندسی» تعدادی از اشعار هیوز را خواند و مطبوعات کشف و معرفیاش کردند. هیوز اولین جایزه شعریاش را در سال ۱۹۲۵ از مجله «اپورچونیتی» دریافت کرد و میرفت که یکی از چهرههای مشهور رنسانس هارلم شود. هیوز تحصیلاتش را در دانشگاه پنسیلوانیا ـ جایی که اولین رمانش را در سال ۱۹۳۹ با عنوان «بیخنده، نه» نوشت ـ پی گرفت.
بیش از دوازده مجموعه از اشعارش در دوران حیاتش چاپ شد. یک مجموعه کامل و نهایی، با عنوان «پلنگ سیاه و تازیانه» در سال ۱۹۶۷ و بلافاصله بعد از مرگش منتشر شد. هیوز بارها به عنوان برجستهترین شاعر هارلم به حضار و شنوندگان معرفی شد. او به خاطر چیرهدستیاش در شعر، در سال ۱۹۲۶ برنده جایزه لیسانس افتخاری مؤسسه «ویتر بایز» شد. برنده جایزه مؤسسههای «روزنوالد و دوستی گوگنهایم» و بورسیهای از آکادمی هنر و ادبیات امریکا شد. در سال ۱۹۵۹ برنده جایزه «انیسفلد ولف» شد و در سال ۱۹۶۰ مدال «اسپینگارن» به او تعلق گرفت.
پس از فراغت از تحصیل یک سال در مکزیکو و یک سال را در دانشگاه کلمبیا سپری کرد در طی این سال کارهای گوناگونی از قبیل کمکآشپز، کارگر خشکشویی و گارسن انجام داد و با کار کردن در لباس ملوانی به اروپا و آفریقا سفر کرد. در سال ۱۹۲۴ راهی واشنگتن دی.سی. شد. هیوز نخستین کتاب شعرش را بدست آلفرد آ.ناپ با عنوان «The Weary Blues» در مجلهٔ بحران در سال ۱۹۲۶ منتشر کرد. سه سال بعد تحصیلات دانشگاهیاش را در دانشگاه لینکلن پنسیلوانیا به پایان ساند.
نخستین رماناش «Not Without Laughter» نشان طلای Harmon را در ادبیات گرفت. هیوز اظهار داشت که پل لارنس دانبر، کارل سند برگ و والت ویتمن تاثیر عمدهای بر کار او داشتند. به ویژه او به واسطهٔ تصویرهای هنرمندانه و درخشاناش از، زندگی سیاهان آمریکا بین سالهای دههٔ ۲۰ تا ۶۰ مشهور است. او رمانها، داستانهای کوتاه و نمایشنامههایش را نیز به زیبایی اشعار پدید آوردهاست. او به دلیل تعهدی که به دنیای موسیقی Jazz داشت نوشتههایش تحت تاثیر قرار گرفت. برای نمونه در مونتاژ «رؤیای به تعویق افتاده» مشهود است بر خلاف دیگر شعرای سیاهپوست برجستهٔ آن دوره، زندگی و کارهای او تاثیری بسزا در شکل گیری جنبشهای هنری رنسانس هارلم در دههٔ ۲۰ گذاشت.
اما اصیل ترین کوشش وی از میان بردن تعمیمهای نادرست و برداشتهای قالبی مربوط به سیاهان بود که نخست از سفیدپوستان نشات میگرفت و آنگاه بر زبان سیاه پوستان جاری میشد.
یکی از مهم ترین شگردهای شعری هیوز به کار گرفتن وزن و آهنگ موسیقی «آمریکایی ـ آفریقایی» است. در بسیاری از اشعارش آهنگ جاز ملایم، جاز تند، جاز ناب و بوگی ووگی احساس میشود. در برخی از آنها نیز چند شگرد را درهم آمیخته آوازهای خیابانی و جاز و پارهای از گفتارهای روزمرهٔ مردم را یکجا به کار گرفتهاست. از نه ساله گی ـ که نخستین بار جاز ملایم را شنید ـ به ایجاد پیوند میان شعر و موسیقی علاقهمند شد.
نخستین دفتر شعرش – جاز ملایم خسته که به سال ۱۹۲۵ نشر یافت ـ سرشار از این کوشش است. مایهٔ اصلی این اشعار ترکیبی است نامتجانس از وزن و آهنگ، گرمی و هیجان، زهر خند و اشک. وی در این اشعار کوشیدهاست با کلمات همان حالاتی را بیان کند که خواننده گان جازملایم با نوای موسیقی، ایما و اشاره، و حرکات صورت بیان میکنند; اما جاز ناب، به دلیل آهنگین تر بودن و داشتن امکانات موسیقایی گسترده تر برایش جاذبهای بیش از جاز ملایم داشت.
رویاهتو از دست نده
واسه اینکه اگه رویاهات از دست برن
زندگی عین بیابون برهوتی میشه
که برفا توش یخ زده باشن
بذا بارون ماچت کنه
بذا بارون مث آبچک نقره
روسرت چکه کنه
……
توگرگ و میش اگه پرسه بزنی
گاهی راتو گم می کنی
گاهی هم نه
اگه به دیفار مشت بکوبی
گاهی انگشتتو میشکونی
گاهی هم نه
همه می دونن گاهی پیش اومده
که دیواربرمبه
گرگ و میش صبح سفید بشه
و زنجیرا
ازدسا و پاها بریزن .
برگردان : احمد شاملو
جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .