عنوان :

مقاله حقوق کشتیرانی دول محاط در خشکی

تعداد صفحات : ۲۹

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

در این مقاله سعی شده است به این موضع که حق کشتیرانی دول محاط در خشکی در دریاها ، دسترسی دول محاط در خشکی و دارای شرایط نامساعد جغرافیایی به منابع دریایی ،دسترسی دول محاط در خشکی به دریاها بپردازد.

مسأله دسترسی کشورهای محاط در خشکی و کشورهای دارای شرایط نامساعد جغرافیایی به منابع دریایی دارای سه جنبه مهم است :دسترسی اینگونه کشورها به منابع دریایی درای سه جنبه مهم است :دسترسی اینگونه کشورها به منابع دریایی آزاد ، نقش کشورهای مزبور درنظام بین المللی بستردریاها ، ودسترسی آنها به منابع منطقه انحصاری اقتصادی .کشورهای موردنظر هیچ گاه در پی دسترسی به منابع دریای سرزمینی نبوده اند ، به خاطر اینکه منطقه مزبور قسمتی از قلمرو دول ساحلی تلقی میشود وکشورهای دیگر به طور کلی از هیچ گونه حقوقی ، در دسترسی به منابع آن ، برخوردار نیستند.

مسائل ویژه دول محاط در خشکی و دول دارای شرایط نامساعد جغرافیایی از لحاظ حقوق دریاها به نظر می رسد که اکنون مورد شناسایی عمومی قرار گرفته باشند.از سوی دیگر ، حقوقی که به آنها داده شده است به نحوی از انحاء جوابگوی خواستهای این کشورها نیست . به علاوه ، همین حقوق ، بخصوص در قسمتهای مربوط به دسترسی به منابع زنده‌ مناطق انحصاری  اقتصادی دول همجوار وترانزیت ، مشروط به شرایط و محدودیتهای متعددی هستند وبه نحو مبهمی تنظیم شده اند ، به طوری که معلوم نیست ( از لحاظ حقوقی ) در عمل تا چه حد برای دول محاط درخشکی ودول دارای شرایط نامساعد جغرافیایی مفید باشند .

جمهوری اسلامی ایران که ضمن کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها نیز توضیح داده شده اینست که عبور کشور بدون ساحل از کشور ترانزیت به حالت حق مطلقی ندارد و این امر در حکم

نوعی کمک است به کشور مربوطه انجام میگیردومیتوان در مقابل آن انتظار امتیازاتی را داشت وحق دسترسی به دنیای آزاد برای دول فاقد ساحل باید با توجه به همهقواعد مندرج در ماده ۱۲۵ باشد کشور ترانزیت می تواند کلیه اقدامات لازم را برای حصول اطمینان از مخدوش نگردیدن حق حاکمیت ، خود با عبور کشور بدون ساحل از منطقه بعمل آورد انعقاد قرارداد خاصی در این زمینه بیشن کشور بدون ساحل با کشور ترانزیت ضرورت داردومسائل فوق الذکر بر اساس عمل متقابل در این قرارداد منعکس خواهد شد .

 واژه های کلیدی: حقوق کشتیرانی، دول محاط در خشکی، منابع دریایی، حق ترانزیت

فهرست مطالب

مقدمه    ۱
حقوق کشتیرانی دول محاط در خشکی    ۳
دسترسی کشورهای محاط در خشکی وکشورهای دارای شرایط نامساعد جغرافیایی به منابع دریایی    ۶
دسترسی به منابع دریاهای آزاد :    ۶
نظام بین المللی بستر دریاها :    ۷
دسترسی به منابع منطقه انحصاری اقتصادی :    ۹
دسترسی دول محاط در خشکی به دریا    ۱۵
حقوق عرفی :    ۱۵
حقوق قراردادی :    ۱۶
کنوانسیون ۱۹۸۲ حقوق دریاها :    ۲۰
نتیجه گیری :    ۲۴
منابع :    ۲۶

منابع :

۱-فرهنگ حقوق بین الملل -تالیف : رابرت بلدنتو- بوسچک -ترجمه : دکتر بهمن آقایی

 ۲-حقوق بین الملل دریاها -تالیف : رالین چرچیل –آلن لو- ترجمه : دکتر بهمن آقایی

 ۳-مجموعه  مقالات حقوق بین الملل دریا ها و مسائل ایران  دکتر بهمن آقایی

مقدمه

از میان حدود ۱۷۰ کشور جهان ، ۳۰کشور فاقد ساحل هستند . از این ۳۰ کشور ۱۴ کشور در افریقا ۹ کشور در اروپا ۵ کشور در آسیا و ۲ کشور درامریکای لاتین قرار گرفته اند کشورهای محاطدر خشکی نه تنها از دسترسی مستقیم به دریا و منابع آن محروم هستند ، بلکه بسیاری از آنها منابع طبیعی اندکی هم در خشکی دارند و جزء فقیرترن کشور های جهان محسوب می شوند .  علاوه  بر کشورهای محاط در خشکی ، تعداد قابل ملاحظه ای از کشور ، از لحاظ دریایی دارای شرایط جغرافیایی نامساعدی هستند . برای نمونه برخی از آنها سواحل بسیار کوتاهی نسبت به وسعت قلمر زمینی خود دارند مثل عراق و زئیر و یا موقعیت همسایگانشان طوری است که از اختصاص مناطق دریایی ( بخصوص قلات فلات قاره ومنطقه انحصاری اقتصادی ) متناسب با طول سواحل یا وسعت سرزمین به آنها مانع می شود ، مثل آلمان ، سنگاپور ، توگو ، و یا منطقه انحصاری اقتصادی آنها فاقد منابع غنی طبیعی است ، مثل جامائیکا ، نائورو و تانزانیا . تردیدی نیست که میزان نامساعد بودن شرایط جغرافیایی کشورها نسبت به یکدیگر متفاوت است .

تا جایی که موضوع مربوط به حقوق دریاها می شود ، دولتهای محاط در خشکی ونیز دول دارای شرایط نامساعد جغرافیایی سه مسأله عمده مطرح کرده اند : ۱- حق کشتیرانی دول محاط در خشکی در دریاها ۲ – دسترسی دول محاط در خشکی و دارای شرایط نامساعد جغرافیایی به منابع دریایی و۳- دسترسی دول محاط در خشکی به دریاها . تقریباٌ تمامی مباحث حقوق بین الملل بعد از پایان جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۸ درباره سه مسأله فوق الذکر تکامل یافته است . این تکامل به وسیله چندین نهاد تحقق یافته است که اساسٌ عبارتند از : جامعه ملل (بویژه در طی دوکنفرانس مربوط به ارتباطات و ترانزیت ، که در سالهای ۱۹۲۱ و۱۹۲۳ منعقد شد ): کنفرانس ملل متحد برای توسعه وتجارت ( آنکتاد) : وکنفرانسهای اول وسوم حقوق دریاها .در کنفرانس اول حقوق دریاها ، مسأله کشورهای محاط درخشکی در چارچوب کمیته پنجم مطرح شد. کشورهای محاط در خشکی یادداشتی را ، که ضمن اجلاس مورخ فوریه ۱۹۵۸ خود تصویب کرده بودند به این کمیته ارائه دادند (مسأله کشورهای محاط در خشکی درکمیسیون حقوق بین الملل مطرح نشده بود ) . درکنفرانس سوم حقوق دریاها ، کمیته ویژه ای برا یمسائل مربوط بهدول محاط در خشکی ودول دارای شرایطنامساعد جغرافیایی تشکیل نشد، بلکه مسائل مزبور در چارچوب هر یک از سه کمیته اصلی کنفرانس مورد بحث قرار گرفت . کشورهای محاط در خشکی و برخی از دول دارای شرایط نامساعد جغرافیایی برای فعالیت بشتر ونیز بهبود مواضع خود در کنفرانس سوم حقوق دریاها ،  اقدام به ایجاد گروهی ، متشکل از پنجاه و سه کشور ( حدود یک سوم از کل شرکت کنندگان کنفرانس ) کردند.گرچه کشورهای عضو این گروه از لحاظ سیاسی ، اقتصادی و جغرافیایی اختلافات زیادی داشتند (گروه مزبور شامل کشورهای در حال توسعه وکشورهای پیشرفته ونیز کشورهایی از بلوک شرق و غرب بود ) ولی توافق کردند که در کنفرانس سوم حقوق دریاها برای تأکید برحقوق کشتیرانی موجود وحق ترانزیت از کشورهای واقع در حد فاصل بین دول محاط در خشکی ودریا ، حق دسترسی به منابع مناطق انحصاری اقتصاد دول همجوار وشناسایی صحیح منافع دول محاط در خشکی را درنظام بین المللی بستر دریاها تلاش کنند. همان طوری که خواهیم دید برخی از این درخواستها با موفقیت رو به رو شدند وبرخی دیگر موفقیت اندکی    داشتند .

 حقوق کشتیرانی دول محاط در خشکی

قبل از ۱۹۱۴ ، در مورد اینکه آیا حقوق بین الملل عرفی بهکشتی های دول محاط در خشکی اجازه کشتیرانی و برافراشتن پرچم در دریاها میدهد یا خیر ، تردیدهایی وجود داشت .کسانی که مخالف چنین حقی بودند ، بخصوص فرانسه ، بریتانیا و پروس ، استدلال می کردند که چون دول محاط در خشکی دارای بنادری در دریا نیستند و ناو جنگی ندارند ، بنابراین نمی توانند تابعیت کشتی های تجاری خود را تأیید کنند وکنترل موثری بر آنها داشته باشند ، ولی به هرحال طبق پیمان ورسای ۱۹۱۹(ماده ۲۷۳ ) و سایر قراردادهای صلح که در پایان جنگ جهانی اول منعقد شد ، عاقدین قراردادهای مزبورتقبل کردند پرچم کشتی هایمتعلق بهاعضای محاط در خشکی را ریال کهدر محلی از قلمرو آن  دول به ثبت رسیده است وبندر محل ثبت کشتی ها محسوب می شود ، به رسمیت بشناسند .حق فوق الذکر در خلال کنفرانس ۱۹۲۱ ارتباطات در ترانزیت جامعه ملل به صورت اعلامیه شناسایی حق پرچم کشروهای بدون ساحل دریایی مورد تأیید قرار گرفته است و عمومیت پیدا کرد .

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .