عنوان :

مقاله روانشناسی تعامل اجتماعی

تعداد صفحات : ۴۶

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

برای شرکت موفق در تعامل اجتماعی ابتدا باید بتوانیم افرادی را که با آنها سرو کار داریم بدرستی درک کنیم .ادراک شخص از مهمترین ودر عین حال پیچیده ترین تکالیفی است که در زندگی روزمره با آن روبرو می باشیم . ادراک ، فهم و حتی پیش بینی کردن طرف مقابل خود اولین گام ضروری در فرآیند تعامل اجتماعی است در ابتدا بر مسائل ادراک شخص ، شکل گیری برداشت و اسنادها بعنوان جنبه های تعامل اجتماعی تمرکز کردیم . اما ، ادراک شخص صرفاً مولفه لازم و نه کافی فرآیند تعامل است : دقیقاً به هرگونه برخورد اجتماعی رایج از قبیل بحث با یک دوست ، یا خرید چیزی از مغازه بیندیشید. در اینگونه رویاروییها ، ادراک دیگران به معنی پیش شرط فرآیند واقعی تعامل می باشد ، اما خود تعامل نیست. تعامل مستلزم مقداری زیادی تبادل منظم پیام ، یا ارتباط می باشد. در ادامه با پرداختن به برخی از مهمترین ویژگیهای ارتباط میان فردی آغاز می کنیم ، و خصوصاً نقش زبان در تعامل اجتماعی را مورد بحث قرار می دهیم. و سپس به نحوه استفاده از پیامهای غیر کلامی در تعامل اجتماعی می پردازیم.

این زبان است که تفکر در زمینۀ تجارت ما و ایجاد بازنماییهایی نمادین پیچیده را ممکن می سازد. نقش زبان در تعاملات اجتماعی روزمره شایان توجهی خاص می باشد. انواع گروه های اجتماعی گرایش دارند تا کدهای زبانی کما بیش تخصص یافته ای خلق کنند. دانستن کد خاص زبان محلی، پیش شرطی برای تعامل اجتماعی موفق می باشد. نهایتاً، عوامل وضعیتی و اجتماعی ظریفی در تأثیر نهادن بر پیام انتخاب شده از خزانه کلامی سخنگو ایفا نقش می کند.

واژه های کلیدی: روانشناسی، تعامل  اجتماعی، زبان، ادراک، قضاوت، ارتباط

فهرست مطالب

مقدمه:    ۱
روانشناسی  تعامل  اجتماعی    ۲
ادراک فیزیکی در برابر ادراک اجتماعی    ۳
حوزه های پژوهش ادراک شخص    ۵
دقت  قضاوتهای ادراک شخص    ۶
یک قضاوت «دقیق» چیست ؟    ۷
دقت در ادراک هیجانات    ۸
دقت در ادراک صفات شخصیتی    ۱۱
اثرات خلق بر قضاوتهای ادراک شخص    ۱۵
قابلی فکر کردن به عنوان منبع  بی  دقتی    ۱۷
برخی تلویحات عملی    ۱۹
فرآیند ارتباط    ۲۰
آیا زبان بی همتا است ؟    ۲۲
استفاده از زبان را چگونه می آموزیم ؟    ۲۳
مطالعه زبان    ۲۴
زبان  ، اندیشه ی و  فرهنگ    ۲۵
نظریه  نسبیت  زبانی    ۲۶
آیا بنحوی که صحبت می کنیم  می اندیشیم ؟    ۲۷
سنجش نسبیت زبانی    ۳۰
شما را چگونه بنامم ؟ خطاب کردن مردم در تعامل اجتماعی    ۳۱
زبان گروههای اجتماعی    ۳۴
زبان  و وضعیتهای  اجتماعی    ۳۷
گفتن چیزی که بی معناست    ۳۹
نتیجه گیری:    ۴۱
منابع و مأخذ:    ۴۲

منابع و مأخذ:

۱- Bavelas, J.B Asituational Theory of disqualification: using Language to Leare The Field, 1985.

۲- Bernstein , B.B.A Socio – Linguistic approach to Social Learning. In if. Williams(fd) Longuage and porerty. Lon don: Markham, 1970.

۳- Brown, R, & Gilman, A. The pronounsof power and Solidarity, 1960.

۴- Bruner, J.S The role of in terac tion formats in language acquisi tion, 1985.

۵- Fishman, G(Ed) Advances in The Sociology of language The hague: Monton, 1971.

۶- Friendly, M.L & Glucksberg, S. on The description of sub- cultural Lexicons Journal of personality and Social psychology, 1970.

۷- Gibbs, R. Situational Conren tions and requests. In: J.P. Forgas(Ed) Language and Social Situations. New York: Springer, 1984.

۸- Grice, H.P Logic and Conrersation. In: P. Cole & J.L. Morgan(Eds) syntax and Semantics, Vol. 3. New York: Seminar press, 1975.

۹- Gumperz, J.J & Hymes, D.(Ed) The Ethnography of Communication. New York: Holt, Rinehart & Winston, 1972.

۱۰- Harre, R. Situational rhetoric and self – presentation, 1625.

۱۱- Hedrick – smith, J. The Russian S. Harmondsuorth: P enguin, 1927.

۱۲- Hockett, C.F. The problem of unirersals in Language. In. J.H : Greenberg(Ed) unirer sals of Language. Cambridge: MItpress, 1963.

۱۳- Lenneberg, E.H.Biological Foundations of Language. London: Wiley, 1967.

۱۴- Morris, C.Signs, Language and Behariour. Lon don: prentice – Hall, 1946.

۱۵- Premack, D. Language in chimpanzees. Science, 1971.

۱۶- Vygotsky, L.S Thought and Language. Cambridge : MItpress, 1962.

۱۷- Wetzel, P. Ingroop – outgroup deixis : situational variation in the verbs of giving, 1985.

۱۸- Whorf, B.L. Language Thought and Reality Com bridag : MItpress, 1956.

مقدمه:

ادراک، فهم و حتی پیش بینی کردن طرف مقابل خود اولین گام ضروری در فرآیند تمایل اجتماعی است. اما ادراک شخص صرفاً مولفه لازم و نه کافی فرایند تعامل است: دقیقاً به هر گونه برخورد اجتماعی رایج از قبیل بحث با یک دوست، یا خرید چیزی از مغازه بیندیشید. در این گونه رویاروییها، ادراک دیگران به معنی پیش شرط فرایند واقعی تعامل می باشد، اما حوز تعامل نیست. تعامل مستلزم زیری تبادل تنظیم پیام، یا ارتباط می باشد. به طوری که اکثر تعاملات با دیگران و انتقال اطلاعات از فرستنده به گیرنده مستلزم استفاده او زبان می باشد . هم چنان که زبان واسطه ارتباط بیرونی در درونی بین مردم است زبان در حوزه علوم ارتباطات بدین گونه معرفی می شود. ارتباطی اثر بخش و تأثیرگذار به شکل ژرف و دراز مدت و ایجاد رابطه عاطفی میان مخاطب و رسانه و پیام های آن است.

در دنباله مقاله به بحث زبان و کارکردهای اثرهای آن در تعاملات اجتماعی می پردازیم.

روانشناسی  تعامل  اجتماعی

برای شرکت موفق در تعامل اجتماعی ابتدا باید بتوانیم افرادی را که با آنها سرو کار داریم بدرستی درک کنیم .ادراک شخص از مهمترین ودر عین حال پیچیده ترین تکالیفی است که در زندگی روزمره با آن روبرو می باشیم . چگونه می توانیم بگوییم فردی واقعاً مهربان یا صرفاً خود شیرین است ، مبتکر یا فقط مغرور است ، صادقاست یا متقلب ، بی مسئولیت است یا مشتاق ؟ تقریباً هر آنجه انسانها می گویند یا انجام می دهند به انحناء مختلفی قابل تفسیر است .ولی اگر بخواهیم در تعاملات خود با دیگران موفق باشیم باید بتوانیم رفتار دیگران را به درستی تفسیر کرده ، بفهمیم و پیش بینی کنیم.

لحظه ای تصور کنید اگر فردی در اغلب موارد در قضاوتهای خود راجع به دیگران اشتباه کند چه روی خواهد داد . انتظارات وی درباره دیگران اکثراً اشتباه و ارتباطاتش منحرف می گردند .

تعامل با چنین فردی بطور رنج آوری آزارنده و حتی غیر ممکن خواهد بود . چنین فردی بطور یقین تقریباً از نظر اجتماعی منزوی خواهد شد و نمی تواند با دیگران تماسهای شخصی معنا داری بر قرار کند. بنابراین برای همه ما توانایی نگریستن به خودمان و دیگران ، بدانگونه که واقعاً هستیم بسیار حائز اهمیت است که این خود نیازمند تمرین و مهارت قابل توجهی می باشد. چگونه از عهده این تکلیف بر می آئیم؟ این سوال اصلی است که پژوهش ادراک شخص سعی در پاسخگویی به آن دارد.

همچنین شاید ادراک شخص را بتوان مرحله اول و تعیین کننده هر تعاملی در نظر گرفت. پیش از آنکه بتوانیم با دیگران ارتباط معنا داری بر قرار کنیم باید ابتدا آنها را ادراک و تفسیر کنیم. همچنین علاوه بر این ، ما در طی تعامل مشغول باز بینی مداوم افرادی هستیم که با آنها سرو کار داریم. دیگر جنبه مهم ادراک شخص همین بازبینی می باشد. در نهایت ، هر بر خورد اجتماعی به شکل گیری بر داشتها ، انتظارات و پیش بینیهای معینی درباره افرادی که پیشتر آنهار را ملاقات کرده ایم می انجامد. بنا براین ادراک شخص همیشه در شروع ، حفظ و خاتمه تعاملات اجتماعی نقش مهمی ایفا می کند. به این خاطر است که در این کتاب بحث خود در زمینه فرایند های تعامل

اجتماعی را با مسئله ادراک شخص شروع می کنیم.

ادراک فیزیکی در برابر ادراک اجتماعی

ادراک اجتماعی مثلاً ادراک مردم ، از حنبه های مهمی با ادراک موضوعات فیزیکی تفاوت دارد. اولاًادراک موضوعات در دنیای فیزیکی ( ادراک فیزیکی )عمدتاً به خصوصیات «سطحی»و قابل مشاهده بلا فصل (اندازه ، رنگ ، وزن ، مزه و غیره ) معطوف است ، در حالیکه ادراک موضوعات اجتماعی مثلاً مردم غالباً با خصوصیاتی در ارتباط است که قابل مشاهده بلا فصل نیستند وباید استنباط شوند (برای مثال  هوش ، نگرشها ، منش و غیره ). این بدان معنی است که قضاوتهای ادراک اجتماعی نسبت به قضاوتهای مربوط به جهان فیزیکی بسیار پیچیده تر و دشوار تر صورت می گیرند. همچنین این نکته نشان می دهد که ما در ادراک مردم در مقایسه با ادراک اشیاءاحتمالاً دچار اشتباهات بسیار بیشتری می شویم.

اگر لااقل می توانستیم قضاوتهایی را که نادرستی آنها معلوم می شود سریعاً بهبود بخشیم ، این مسئله چندان اهمیتی نداشت. اما به خاطر طبیعت«پنهان» خصوصیات شخصی ، اشتباه در ادراک شخص ( مثلاً اعتقاد به اینکه فردی دارای اعتماد بنفس است در حالیکه واقعاً اینگونه نیست ) در مقایسه با اشتباه در ادراک فیزیکی بسیار دشوارتر کشف می شود ، چه برسد به تصحیح آن. بنابراین اشتباه ما در سنجش اندازه یک سنگ یا اثاثیه با دومین نگاه کاملاً آشکار خواهد شد ، و با مشاهده دقیقتر بلا فاصله تصحیح می شود. این قضیه درباره بیشتر قضاوتهای معطوف به مردم صحت ندارد. ادراک اجتماعی تا حد بسیار زیادی بر استنباط کیفیات پنهانی مبتنی است ، در حالیکه ادراک فیزیکی اینگونه نمی باشد.

 جدای از مشکل ذاتی قضاوت خصوصیات درونی ، مسئله بسیار حادتر دیگری نیز در ادراک شخص وجود دارد. ما هنگام قضاوت درباره دیگران ندرتاً مشاهده کنند گان بی طرفی می باشیم. ما نوعاً احساسات ، نگرشها و انگیزشهای پیشاپیشی داریم که از همان بدو امر بر قضاوتهای ما اثر می نهند. برای مثال شباهتها و تفاوتهای ادراک شده بین خودمان و مردم مورد قضاوت می توانند منابع مهم سوگیری باشند. ما در افراد سبیه به خودمان بیشتر احتمال دارد که خصوصیات خوب در آنهاییکه تفاوت زیادی با ما دارند خصوصیات بد را ببینیم.

ما اغلب در نگرش سوگیرانه نسبت به طبقه خاصی از افراد منافع مقرره ای داریم. به این دلیل است که معدودی موفق می شوند تا نظری کاملاً عینی درباره رؤسا ، والدین ، عاشقان یا حتی زیردستان خود داشته باشند. روانشناسان اینگونه سوگیریها را«سوگیریهای انگیزشی» می نامند که در فصول بعدی آنها را مفصل تر مورد بحث قرار خواهیم داد. با افزودن مشکلات کشف و تصحیح اشتباهاتمان ، این سوگیریهای فردی تهدیدی جدی برای ئقت قضاوتهای ما در ادراک شخص به شمار می آیند. حتی گاهی این سوگیریها ی شخصی می تواند منبع پیشگوییهای خود کامبخش [۱]باشند:وقتی رئیس خود را فردی مستمند می دانیم رفتار ما در قبال وی واقعاً می تواند او را به چنین فردی مبتدل سازد!با وجود این مشکلات ، بسیاری از ما در اکثر اوقات موفق به ادراک معقولانه بیشتر مردم می شویم. چطور از عهده این کار چشمگیر بر می آییم؟ ما چند فصل اول این کتاب را به بحث از فرآیندهای بنیادین قضاوتهای ادراک شخص اختصاص خواهیم داد.

حوزه های پژوهش ادراک شخص[۲]

روانشناسان اجتماعی درطول سالها شماری از جنبه های قضاوت ادراک شخص را مطالعه کرده اند. اولین سئوال واضحی که مطرح شد این بود: در قضاوت دیگران دقیقاً چقدر دقت داریم؟ بنا به دلایل فوق و همچنین بنا به تجارت روز مره بنظر می آید که قضاوتهای ادراک شخص اغلب کاملاً کم دقت هستند. اما وضعیتهای بسیاری وجود دارند که در آنها ادراک دقیق دیگران توسط ما حقیقتاًاز اهمیت زیادی بر خوردار است. در جامعه ، خیلی از تصمیمات بسیار مهم ، از بر گزیدن رهبر سیاسی گرفته تا انتخاب متقاضی شغلی خاص مبتنی بر بر چگونگی ادراک ما مردم می باشند.

آیا می توانیم  دقت  اینگونه قضاوتهای  ادراک شخص را بهبود  بخشیم  ؟ آیا یافتن  کسانیکه خصوصاً قضاوت کنندگان  خوبی دربارۀ دیگران  باشند ممکن است ؟ اگر بله ، « قضاوت کننده خوب » چه خصوصیاتی  دارد ؟ اینگونه سئولات از دلائل شروع مطالعه مسائل ادراک شخص توسط  روانشناسان اجتماعی در آغاز است .