عنوان :

مقاله صنعت خودروسازی

تعداد صفحات :۸۰

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

کیفیت خودرو ارتباط تنگاتنگ و رابطه مستقیمی با سطح کیفیت این مجموعه ها، قطعات و مواد اولیه دارد، که غالباً توسط پیمانکاران فرعی و تامین کنندگان قطعات به تولید کنندگان خودرو عرضه می شود. در نتیجه توان عمکردی تامین کنندگان که شامل تواناییهای فنی، تواناییهای ساخت و تولید، تواناییهای تحویل مواد، تواناییهای کیفیتی و تواناییهای مدیریتی می باشد، به طور مستقیم و غیر مستقیم بر روی کیفیت خودروها تاثیر می گذارد.

تحقیق حاضر به بررسی صنعت خودروسازی می پردازد.

در تحقیق حاضر ضمن توجه به مقوله ارزیابی و درجه بندی تامین کنندگان قطعات خودرو (مطالعه موردی شرکت مهندسی و تامین قطعات ایران خودرو دیزل) سطوح مختلف تامین کنندگان دسته بندی شده و توسط نمونه برداری آماری از نتایج چک لیست های ارزیابی تامین کنندگان مسائل، مشکلات و عدم توانمندی آنها در زمینه تولید، توزیع، کیفیت و… دسته بندی شده و نقاط ضعف و قوت هر یک در قالب نتایج آماری ارائه می گردد. در مرحله بعد، مکانیسم های عمومی مواجه با سطوح مختلف تامین کنندگان از نظر ایجاد انگیزه های مناسب جهت ارتقاء شامل: آموزش، ارائه خدمات فنی و مهندسی، ارائه خدمات مشاوره‌ای، اعتبارات مالی، ایجاد ارتباطات بین المللی، معرفی در سایتهای اینترنتی، عضویت در انجمنها و مجامع صنعتی و تجاری وسایر موارد بررسی شده و ارائه می گردند. در انتها با استفاده از روش QFD (Quality Function Deployment) به طور سیستماتیک عملیات ارتقاء متناسب با هر یک از سطوح مختلف تامین کنندگان تعیین و ارائه می گردد.جامعه آماری محدود به تامین کنندگان قطعات شرکت ایران خودرو دیزل می‌باشد.

واژه های کلیدی: صنعت خوروسازی، ایران خودرو، کیفیت مواد اولیه، ساختار سازمانی

 فهرست مطالب

مقدمه   ۱
صنایع خودروسازی سنگین در ایران   ۷
سابقه ساخت کامیون در ایران   ۷
سابقه ساخت اتوبوس و مینی‌بوس در ایران   ۸
شرکتهای تولید کننده خودروی دیزل   ۸
– شرکت ایران خودرو (ایران ناسیونال)   ۸
گروه صنعتی خاور (ایران خودرو دیزل)   ۹
پیش فرض:   ۱۲
سوالات:   ۱۳
فرضیات:   ۱۳
ویژگیهای صنعت خودرو   ۱۵
مدیریت زنجیره تامین و پیدایش آن   ۱۷
۱- کاهش/ کنترل هزینه:   ۲۱
۲- حذف/کاهش سرمایه گذاریها:   ۲۱
۳- ایجاد انعطاف پذیری مورد نیاز:   ۲۱
۴- دست یافتن به تکنولوژی در کلاس جهانی:   ۲۲
۵- کاهش نیازمندیهای کار   ۲۲
۶- کاهش زمان ارائه به بازار برای معرفی محصولات جدید   ۲۲
۷- منابع غیر مستقیم برای مزایای رقابتی   ۲۲
۸- تسریع کردن ابداعات و تغییرات   ۲۲
۹- خرید از تامین کنندگانی که می دانند چگونه کار کنند.   ۲۲
عمده فعالیتهای مدیریت زنجیره تامین:   ۲۳
ضرورت انتخاب، ارزیابی و ارتقاء تامین کنندگان   ۲۸
الف- اطلاعات عمومی شرکت (تامین کننده)   ۳۰
ب- توانایی مدیریت   ۳۱
ج- توانایی های پرسنلی   ۳۲
د- ساختار هزینه   ۳۲
هـ- فلسفه مدیریت کیفیت جامع   ۳۳
و- توانایی تکنولوژیکی و فرایندی (تکنولوژی، طراحی، روش ها، تجهیزات مورد استفاده در ساخت یک محصول یا تحویل خدمت به مشتری).   ۳۳
ح- توانایی/ استحکام مالی   ۳۴
ط- سیستم‌های زمانبندی و کنترل تولید (واگذاری، زمانبندی، کنترل فرایند تولیدی)   ۳۴
ی- توانایی سیستم های اطلاعاتی   ۳۵
ت- پتانسیل رابطه بلند مدت   ۳۵
انتخاب، ارزیابی و ارتقاء تامین کنندگان داخلی   ۳۷
ایران خودرو   ۳۸
سازند رده اول   ۴۴
سازنده رده دوم   ۴۵
۱- ابزارهای کنترل و بازرسی   ۴۷
۲- کیفیت مواد اولیه و محصول نهایی   ۴۷
۳- ساختار سازمانی   ۴۷
۴- مهندسی فرایند   ۴۸
۵- سوابق کیفی قراردادی   ۴۸
۶- وضعیت سیستم و منابع انسانی   ۴۸
۷- سیستم انبارداری   ۴۹
۸- بازرسی دوره ای   ۴۹
فرایند ارتقای تامین کنندگان   ۵۲
مدل مفهومی توسعه تامین کنندگان   ۵۳
الف- مشکلات کلی تامین‌ کنندگان داخلی   ۵۷
ب- مشکلاتی که صرفاً به خود تامین‌ کنندگان مربوط می شود:   ۵۹
(Quality Function Deployment) QFD   ۶۲
تعریف QFD   ۶۲
مزایای QFD   ۶۳
تاریخچه QFD   ۶۴
تیم QFD   ۶۸
فرآیند QFD   ۶۹
خانه کیفیت   ۷۰
استقرار QFD از دیدگاه مدیران سازمان   ۷۲

مقدمه

صنعت خودرو، همانطور که پیتر دراکر به آن لقب “صنعت صنعت ها” را داده است، مرکب است از دانش، علم و فن که با خلاقیت و ابداع و هنر در هم آمیخته است.

صنعت خودرو به لحاظ ارتباط نزدیک با زندگی روزمره مردم و حجم بالای سرمایه، اشتغال و گردش مالی زیاد، مورد علاقه و رقابت کشورها، شرکتها و سرمایه‌های بزرگ است.سرمایه گذاریها و پژوهشهایی که در این صنعت انجام می شود نه تنها صنایع وابسته به خود بلکه سایر بخشهای اقتصادی صنعتی را به حرکت در می‌آورد.

خودرو از جمله محصولاتی است که از تعداد نسبتاً زیاد مجموعه های میانی، قطعات و مواد اولیه تشکیل می شود، در نتیجه صنایع مرتبط با ساخت این اجزاء طیف بسیار گسترده ای (از جمله صنایع فلزی، نساجی، مواد شیمیایی و رنگ، برق و الکترونیک و…) را در بر می گیرد.

یک خودرو مجموعه ای از هزاران قطعه کوچک و بزرگ است که تولیدهر یک از آنها نیاز به دانش فنی مهارت و سخت افزار لازم خود را دارد. جمع آوری و مونتاژ این قطعات در زمان لازم با قیمت و کمیت مناسب هنر بزرگی است که علاوه بر نیاز به دانش فنی و توان مدیریتی به یک برنامه بلند مدت و تعیین استراتژی مناسب نیاز دارد. صنعت خودرو در دنیا یک صنعت مونتاژ است که کارخانه خودرو ساز اکثر قطعات مورد نیاز خود را خریداری و محصول نهایی را در کارخانه مونتاژ می نماید. هرچه قطعات خودرو بیشتر و میزان نفر/ ساعت لازم برای مونتاژ بیشتر باشد (مانند خودروهای سنگین) ارزش افزوده بیشتری به بار می آورد.

کیفیت خودرو ارتباط تنگاتنگ و رابطه مستقیمی با سطح کیفیت این مجموعه ها، قطعات و مواد اولیه دارد، که غالباً توسط پیمانکاران فرعی و تامین کنندگان قطعات به تولید کنندگان خودرو عرضه می شود. در نتیجه توان عمکردی تامین کنندگان که شامل تواناییهای فنی، تواناییهای ساخت و تولید، تواناییهای تحویل مواد، تواناییهای کیفیتی و تواناییهای مدیریتی می باشد، به طور مستقیم و غیر مستقیم بر روی کیفیت خودروها تاثیر می گذارد.

در دهه ۹۰ میلادی بخاطر پیشرفتهای تکنولوژی، فرهنگ صنعتی بالاتر، اطلاعات تعریف شده تر و اطلاعات مدرن تر (دانش فنی)، روشهای ساخت و تولید بهبود چشمگیری یافتند.

با آغاز قرن ۲۱، چالش عظیمی که سازمانها با آن مواجه اند، افزایش پیچیدگی در فرایند تولید و کسب و کار می باشد در رقابتهای جهانی توسعه یافته، باید محصولات متنوع رابا توجه به در خواست مشتری در دسترس وی قرار دهیم.

شرکتهای خودروساز به منظور رقابت موثر در بازارهای جهانی می بایستی شبکه‌ای از تامین کنندگان لایق و شایسته را برای تهیه مواد اولیه و قطعات مورد نیاز خود ایجاد کنند. اداره‌کردن منابع تهیه مواد اولیه، قطعات و خدمات، امری حیاتی برای شرکت‌های خودروسازی است. راهبردهای تهیه و تدارک مواد، تاثیر بسیار زیادی بر مزیت های رقابتی شرکت ها دارد.

مدیران صنایع خودروساز دریافته اند که به منظور عملکرد بهتر، نیازمند سیستم‌های یکپارچه ای هستند که مدیریت و نظارت بر تمامی منابع شامل تدارکات، ساخت، تولید، توزیع، نگهداری و پشتیبانی فنی بصورت سامانمند توسط مدیریت زنجیره تامین (Supply Chain Manaegment) صورت گیرد. در نتیجه بسیاری از شرکت های خودروساز داخلی و خارجی برای پاسخگویی به رقابت فزاینده، کوتاه شدن چرخه عمر محصول و تغییرات تقاضای مشتریان به سوی بهبود و ارتقای تواناییهای کوتاه مدت و بلند مدت تامین کنندگان خود حرکت کرده اند.

در نگرش مدیریت زنجیره تامین، تمامی مسائل مرتبط با مشتریان، تولید/ ساخت و تامین کنندگان مواد اولیه بصورت یکپارچه و موثر بر یکدیگر دیده می شوند. SCM یک دیدگاه مدیریت تولید/ اقتصادی است که در آن برای دست یافتن به نیازهای مشتریان، بر تمامی حلقه های این زنجیره به قسمی مدیریت و نظارت اعمال می گردد که بیشترین مطلوبیت از نظر چگونگی و کیفیت محصول و زمان ارسال آن و سایر موارد با هزینه بهینه برای مشتریان ایجاد شود. در مواردی که تامین مواد اولیه از منابع گوناگون صورت می گیرد و یا برای تولید محصولات شرکای مختلفی وجود دارد، نظارت کلی و یکپارچه وکنترل زمانبندی های مهم در اجرای تعهدات بسیار ضروری خواهد بود.

با توجه به پیشرفت تکنولوژی و تغییر و تحولات که در بازار عرضه محصولات و خدمات بوجود آمده است، شاهد حرکتی آرام ولی پیوسته در افزایش روز افزون رقابت بین عرضه کنندگان کالاها و خدمات هستیم و از آنجائیکه بخش اعظمی از توان رقابتی یک موسسه در عرضه خدمات و محصولات توسط منابع بیرونی، تامین و گاهاً پشتیبانی می شود، لذا پایه تامین و منابع آن بسته به شرایط رقابتی حاکم بر عملکرد موسسه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار خواهند شد. در این راستا موسسات و شرکت‌های فراوانی با مسئله انتخاب، ارزیابی و ارتقای تامین کنندگان خویش روبرو هستند تا بتوانند بخشی از توان رقابتی لازم را کسب نمایند.

اکثر شرکت های تولید کننده، تامین کنندگان را به دقت انتخاب می کنند و در مرحله بعد اقدام به ایجاد روابط طولانی مدت و نزدیک با آنها می نمایند تا به این ترتیب ریسک تامین را کاهش دهند.

شرکت خودروساز برای بهبود درجه کیفیت تامین کنندگان، سیستم عملکرد آنها را با معیارهای مناسب ارزیابی و باز خورهایی را به منظور اصلاح و بهبود به آنها ارائه کند. بدیهی است به منظور قابلیت اطمینان از کیفیت قطعات خودرو تامین کنندگان نیازمند سیستم های تضمین کیفیت می باشند.

در این زمینه، سیستم های کیفی نظیر ISO 9000، چک لیست ارزیابی سال ۷۹ شرکت ساپکو، QS 9000 و هم چنین چک لیست ارزیابی سایر خودروسازها (ایران خودرو دیزل، دسکو، سازه گستر و ایدم و…) تدوین شده که در همه آنها سازمان ملزم به پیاده سازی و اجرای اینگونه سیستم هاست.

ارتقای رتبه تامین کنندگان قطعات خودرو، کاهش قطعات برگشتی، افزایش کیفیت خودروهای داخلی، کاهش هزینه های تولید و کاهش چرخه زمانی تحویل قطعات را می توان از جمله اهداف استقرار سیستم ارزیابی و ارتقاء تامین کنندگان در شرکتهای خودروسازی داخلی دانست.

در کشورمان ایران نیز بنا به ضرورت عدم اتکاء صنایع کشور و بویژه صنعت خودرو به درآمدهای نفتی، صنعت خودرو و بخصوص صنعت قطعه سازی کشور باید صادرات را در کانون توجه و برنامه ریزیهای توسعه ای قرار دهد. صنعت قطعه سازی ایران باید ورود به بازارهای جهانی را از قوه به فعل در آورد و در برابر رقابت سخت و پیچیده جهانی آمادگی لازم با برنامه ریزی های استراتژیک کسب نماید.

در این راستا مقوله مدیریت زنجیره تامین در صنعت خودروسازی در ایران در سال ۱۳۷۵، هنگامیکه سیستم ارزیابی و ارتقاء تامین کنندگان در شرکت ساپکو (تامین کننده قطعات ایران خودرو) شکل گرفت پا به عرصه وجود گذاشت.

از سوی دیگر عمده مشکلات تامین کنندگان داخلی عدم دستیابی به فناوریهای جدید، ناتوانی آنها در ارائه سفارشات در زمان تعیین شده، ناتوانی آنها در ارائه سفارشات بر مبنای مشخصات فنی مورد نظر، ناتواناییهای مالی و هم چنین عدم وجود برنامه های تضمین کیفیت، سیستم های حمل و نقل، سیستم موجودی و انبوهی از این قبیل مشکلات می باشد، که در طرحهای ارتقاء تامین کنندگان باید به آنها توجه نمود.

بخشی از صنعت خودرو به تولید خودروهای سنگین(کامیون، اتوبوس و مینی‌بوس) اختصاص دارد. کشور ما در این بخش از صنعت خودروسازی به علت سرعت رشد کم این بخش از صنعت، هزینه های بالای نصب قطعات در کشورهای پیشرفته به علت نرخ بالای کارگر، زمان بر بودن پروسه مونتاژ در مقایسه با خودروهای سبک و سایر هزینه های مرتبط می تواند جایگاه مناسبی را در جهان کسب نماید، که البته این مهم نیازمند توجه خاص، سرمایه و برنامه ریزی در این بخش از صنعت می باشد.

در میان صنایع مختلف صنعت خودرو با توجه به وسعت عمل و اشتغالزایی که می‌‌تواند ایجاد کند از اهمیت ویژه ای برخوردار است. صنعت خودروی سنگین با توجه به توان بالقوه کشور برای پیشرفت و حضور در بازارهای جهانی اهمیت بسزایی دارد. این توان بالقوه ناشی از توان سازندگان در ساخت بدنه و به صرفه نبودن صادرات کامل خورو برای تولید کنندگان بزرگ، هم چنین زمان بر بودن فرایند تولید و مونتاژ و در نتیجه هزینه بر بودن آن برای تولید کنندگان اصلی می باشد. از طرف دیگر با توجه به پیچیده شدن روز افزون فعالیت ها، متغیر و متلاطم بودن محیط در جهان امروز کوچکترین غفلت شرکت های بزرگ آنها را دچار مشکلات عدیده ای کرده است ولی متاسفانه تا کنون جایگاه و جهت گیری مشخص، مدرن و علمی برای صنعت خودروی سنگین در کشورمان در نظر گرفته نشده است.

صنایع خودروسازی سنگین در ایران

از آغاز اختراع خودرو تا پیش از قرن حاضر (هجری شمسی) اتومبیل در کشور ما جایگاهی صرفاً تشریفاتی و برای اعیان و اشراف تلقی می گردید، تا اینکه در سال ۱۳۰۸ اتوبوس حمل و نقل شهری در فرهنگ مردم جایگاه خود را باز کرد. البته تاریخچه ورود کامیون و وسائط نقلیه سنگین برای حمل و نقل کالا سابقه طولانی تری دارد.

سابقه ساخت کامیون در ایران

در سال ۱۳۳۸ اولین شرکت رسمی به منظور تاسیس کارخانه تولید کامیون (شرکت خاور) تشکیل گردید و به دنبال آن دو شرکت ایران کاوه و لیلاند موتورز ایران در سال ۱۳۴۲ و ۱۳۴۴ بر پا شد. با مطالعه آما رکامیون مشخص می گردد که تولید ملی سالهای ۱۳۴۷ لغایت ۱۳۵۶ بیش از شش برابر افزایش داشته است. در سال ۱۳۵۲ واحدهای تولید کننده داخل حدود ۹۳ درصد از کامیونهای مورد نیاز کشور را تولید می‌کرده اند.

سابقه ساخت اتوبوس و مینی‌بوس در ایران

در سال ۱۳۴۱ شرکت ایران ناسیونال ایران خودرو به عنوان اولین شرکت رسمی به منظور تاسیس کارخانه اتوبوس سازی تشکیل شد.

شرکتهای تولید کننده خودروی دیزل

– شرکت ایران خودرو (ایران ناسیونال)

شرکت ایران خودرو با هدف تولید خودروهای سبک (پیکان) و مونتاژ خودروهای سنگین اتوبوس و مینی‌‌بوس تحت لیسانس مرسدس بنز آلمان مجوز ساخت را از وزارت صنایع در تاریخ بهمن ۱۳۴۱ اخذ نمود و با مشارکت فعال مهندسان خارجی اقدام به راه اندازی خطوط تولید نمود.

معرفی اجمالی فعالیتهای ایران خودرو عبارتند از:

تاسیس: ۱۳۴۱

۱۹۶۳: تاسیس خط تولید اتوبوس مرسدس بنز O302

۱۹۶۷: تاسیس خط تولید مینی بوس مرسدس بنز ۳۰۹

۱۹۷۰: راه اندازی خط تولید مینی‌بوس ۴۰۹

۱۹۸۶: راه اندازی خط تولید کامیونت سبک

۱۹۸۸: راه اندازی خط تولید مینی‌بوس ۵۰۸

۱۹۸۹: راه اندازی خط تولید اتوبوس شهری O355

۱۹۹۵: راه اندازی خط تولید مینی‌بوس کاروان

۱۹۹۶: راه اندازی خط تولید اتوبوس درون شهری S360

۱۹۹۷: راه اندازی خط تولید اتوبوس C457 بیابانی

۱۹۹۷: راه اندازی خط تولید مینی‌بوس کروز (هیوندایی)

۱۹۹۹: تولید ده دستگاه اتوبوس دو طبقه نئوپلان

۲۰۰۳: تولید اتوبوس مادیفاید O457

۲۰۰۳: تولید اتوبوس مگاترنس

۲۰۰۳: تولید اتوبوس SC 457

گروه صنعتی خاور (ایران خودرو دیزل)

گروه صنعتی خاور در سال ۱۳۳۸ با هدف تولید انواع کامیون بنز و تحت لیسانس شرکت دایملر بنز آلمان تاسیس گردید. این شرکت فعالیت خود را در کارگاهی بسیار کوچک و به عبارت دیگر در تعمیرگاهی واقع در حوالی خیابان قزوین آغاز نمود. تولید اولین کامیون با ابتدایی ترین روشهای مونتاژ در سال ۱۳۳۹ به انجام رسید. در سال ۱۳۴۳ عملیات احداث کارخانه در منطقه یافت آباد تهران شروع شد و در سال بعد با تولید بسیار محدود بهره برداری آن آغاز شد. کارخانه خاور در زمینی به وسعت ۰۰۰/۱۲۰ متر مربع و با داشتن تاسیسات مدرن و توان تولید ۱۵۰۰۰ دستگاه کامیون در سال به فعالیت خود ادامه داد. این کارخانه علاوه بر مونتاژ انواع کامیون، ساخت انواع اتاق کامیونها را نیز بر عهده دارد. علاوه بر این خاور اعتبار قدیمی ترین تولید کننده کامیون را در منطقه داراست.

در چند سال اخیر خاور با تولید بالغ بر ۳۰ نوع کامیون در تیپ های مختلف سبک، نیمه سنگین و سنگین نقش فوق العاده ای در تامین نیازهای کشور، چه در دوران جنگ تحمیلی و بازسازی و چه در دوران توسعه اقتصادی کشور ایفا نموده است.

با پایان جنگ و تدوین برنامه های توسعه اقتصادی کشور گروه صنعتی خاور نیز با در نظر گرفتن نیازهای جدید کشور و داشتن نیم نگاهی به بازارهای جهانی حرکتهای پر شتابی را آغاز نموده و در سالهای اخیر با برنامه ریزیهای لازم، تمامی سعی خود را جهت ارتقاء کمی و کیفی فعالیتهابه کاربرده است. از جمله این برنامه ها عبارتند از:

– اخذ گواهینامه استاندارد سری ISO 9000

– سرمایه گذاری قابل توجه جهت توسعه و ساخت قطعات منفصله

– مدرنیزه کردن و بالا بردن قدرت و سرعت حرکت کامیونها

توجه به تنوع و توسعه محصولات از جمله تولید کامیونهای نسل جدید خصوصاً کامیونهای کشنده ۲۶۳۵ از اواخر سال ۷۶، کامیونهای کشنده ۱۹۳۵ و هم چنین کامیونهای اکتروس، آتگو

– ساخت کامیونهای جدید سبک از جمله ۶۰۹ و ۸۰۹ از سال ۷۷ و ۶۱۲ و ۸۱۴ از سال ۷۹ و کامیونت مایتی از سال ۱۳۸۰

علاوه بر این در سال ۱۳۷۸ عمده سهام شرکت خاور به شرکت ایران خودرو واگذار گردید و شرکت ایران خودرو دیزل نامیده شد. در مرحله اول خط تولید مینی‌بوس کروس (هیوندایی) به ایران خودرو دیزل منتقل شد و مراحل تاسیس خط تولید اتوبوس آغاز شده و در سال ۱۳۸۱ خط تولید اتوبوس و مینی‌بوس کلاً به ایران خودرو دیزل منتقل شد.

شرکت ایران خودرو دیزل شرکتهای تابعه دیگری نیز دارد که عبارتند از:

– شرکت اپکو (مهندسی و تامین قطعات ایران خودرو دیزل): (با ۱۰۰% سهام) تامین کننده انواع قطعات کامیون، مینی بوس و اتوبوس

– شرکت ایدم: (با ۵/۴۷% سهام) تولید کننده موتورهای دیزلی جهت کامیون، اتوبوس و مینی‌بوس

– شرکت فنرسازی خاور (با ۱۰۰% سهام) تولید و فروش انواع فنر و لایه فنر خودروهای سنگین و سبک

– شرکت گسترش وسائل خودرو آسیا: (با ۴۹% سهام) تولید و ساخت انواع کاسه چرخ

– شرکت محور خودرو: (با ۴۰% سهام) تولید کننده انواع اکسل خودروهای سنگین

– شرکت گواه: (با ۱۰۰% سهام) تامین نیاز مشتریان در زمینه توزیع قطعات یدکی

در تحقیق حاضر ضمن توجه به مقوله ارزیابی و درجه بندی تامین کنندگان قطعات خودرو (مطالعه موردی شرکت مهندسی و تامین قطعات ایران خودرو دیزل) سطوح مختلف تامین کنندگان دسته بندی شده و توسط نمونه برداری آماری از نتایج چک لیست های ارزیابی تامین کنندگان مسائل، مشکلات و عدم توانمندی آنها در زمینه تولید، توزیع، کیفیت و… دسته بندی شده و نقاط ضعف و قوت هر یک در قالب نتایج آماری ارائه می گردد. در مرحله بعد، مکانیسم های عمومی مواجه با سطوح مختلف تامین کنندگان از نظر ایجاد انگیزه های مناسب جهت ارتقاء شامل: آموزش، ارائه خدمات فنی و مهندسی، ارائه خدمات مشاوره‌ای، اعتبارات مالی، ایجاد ارتباطات بین المللی، معرفی در سایتهای اینترنتی، عضویت در انجمنها و مجامع صنعتی و تجاری وسایر موارد بررسی شده و ارائه می گردند. در انتها با استفاده از روش QFD (Quality Function Deployment) به طور سیستماتیک عملیات ارتقاء متناسب با هر یک از سطوح مختلف تامین کنندگان تعیین و ارائه می گردد.

فرضیات یا سوالات پژوهشی که در این تحقیق بررسی شدند عبارتند از:

پیش فرض:

۱- جامعه آماری محدود به تامین کنندگان قطعات شرکت ایران خودرو دیزل می‌باشد.

۲- مبنای ارزیابی چک لیست ارزیابی شرکت مهندسی و تامین قطعات ایران خودرو دیزل می باشد.

سوالات:

۱- نحوه استفاده از چک لیست ارزیابی شرکت مهندسی و تامین قطعات ایران خودرو دیزل در این تحقیق به چه صورت می باشد؟

۲- راهکارهای مناسب جهت ارتقا تامین کنندگان قطعات خودروهای سنگین چیستند؟

فرضیات:

۱- ارائه خدمات فنی، مهندسی و مشاوره ای یکی از بهترین راهکارهای ارتقا تامین کنندگان است.

۲- آموزش تامین کنندگان یکی از راهکارهای ارتقا تامین کنندگان است.

روش تحقیق به اینصورت می باشد که در ابتدا (به عنوان فاز اول) با توجه به چک لیستهای ارزیابی تامین کنندگان، نمونه هائی از تامین کنندگان در نظرگرفته می‌شوند. برطبق چک لیست مذکور تامین کنندگان به چهار گروه D,C,B,A تقسیم می شوند، که به ترتیب عبارتند از: تامین کنندگان رده عالی، تامین کنندگان رده خوب، تامین کنندگان رده قبول مشروط و تامین کنندگان رده غیر قابل قبول.

در فاز دوم با توجه به سوالات چک لیست و جامعه آماری مورد نظر، تجزیه و تحلیلهای آماری جهت تعیین نقاط قوت و ضعف گروههای تامین کنندگان انجام می‌شود.

در فاز سوم تحقیق، با توجه به منابع داخلی و خارجی موجود، عمده راهکارهای ارتقاء تامین کنندگان با توجه به دسته بندی مشکلات، شناسائی و انتخاب می شود.

در فاز چهارم، با استفاده از مدل QFD مناسبترین راه حلهای ارتقاء تامین کنندگان با توجه به مشکلات، مسائل و ناتوانائیهای آنها ارائه می گردد.

QFD تکنیکی است که براساس آن نیازمندیها و خواسته های مشتریان به طور مستمر از آنها دریافت شده و با اجرای تجزیه و تحلیلهای مناسب بر روی این خواسته‌ها، راهکارهای بهبود کیفیت محصول ارائه می شود.

از بین چهار ماتریس معروف QFD، خانه کیفیت مهمترین آنهاست که در آن رابطه میان Whats (چه ها) و Hows (چگونه ها) مشخص می گردد. در تحقیق حاضر Whats (چه ها) در خانه کیفیت به مشکلات و نواقص تامین کنندگان و Hows (چگونه ها) به راه حلهای موجود جهت ارتقاء آنها اختصاص داده شده است.

ویژگیهای صنعت خودرو

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .