عنوان :

مقاله طراحی دارایی بافی تاری در استان یزد

تعداد صفحات : ۱۴

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

دارایی از جمله صنایع دستی و هنرهای سنتی ایران است که در شهر یزد مرکزیت یافته است و از گذشته دور ( اوایل قرن هفتم قمری) تاکنون رواج دارد. در ابتدا دارایی را با ابریشم طبیعی تهیه کردند. حتی رنگ های مصرفی نیز کاملا طبیعی (معدنی و گیاهی) بود و به همین علت ثبات مالشی، نوری و سایشی زیادی داشت و علاوه بر زیبایی، طول عمر الیاف ابریشم نیز زیاد است، ولی امروزه از الیاف مصنوعی، بازیافتی یا مخلوط مصنوعی و طبیعی استفاده می کنند و رنگ های مصرفی نیز رنگ های شیمیایی و سنتز شده است که کیفیت بصری و عمر تولیدات را کاهش می دهد و گاه حساسیت ایجاد می کند.

دارایی بافی ، این هنر ظرایف و ویژگی های منحصر به فردی دارد که در قالب نقش و رنگ و بافت نمود می یابد. در حقیقت چگونگی طرح و نقش اندازی ویژگی متمایز دارایی بافی از سایر منسوجات دستی و سنتی است. نقوش این پارچه در مرحله پیچون بندی از طریق رنگ رزی موضعی صورت می گیرد.

. این مقاله به شیوه نقش بندی و رنگ رزی تارهای این نوع پارچه که مهم ترین قسمت تولید آن است اختصاص دارد.

کلید واژه ها: دارایی بافی، بافته های دستی، هنرهای دستی، ایکاپ، چاپ گره

فهرست مطالب

چکیده    ۴
مقدمه    ۵
بحث    ۶
معرفی چند تن از استادان    ۹
آداب معنوی دارایی بافی    ۱۰
روش کار    ۱۱
نتیجه    ۱۳
پیشنهادها    ۱۳
پی نوشت ها    ۱۳
منابع    ۱۴

منابع

اسلامی ندوشن، احمدعلی، تاریخ صنایع نساجی یزد، یزد، صدا و سیما، ۱۳۸۰٫

دورینیو، ژان، جامعه شناسی هنر، مهدی سحابی، تهران مرکز، ۱۳۸۴٫

روح فر، زهره، نگاهی به پارچه بافی دوران اسلامی، تهران مرکز، ۱۳۸۴٫

زکی، محمد حسن، تاریخ صنایع ایران، ترجمع محمد علی خلیلی، تهران، اقبال، ۱۳۶۳

سهی زاده ابیانه، مرتضی و ابولفضل داودی رکن آبادی، فرآورده های چاپ در صنعت نساجی، تهران، آرون، ۱۳۸۴٫

عناصری، جابر، مردم شناسی و روان شناسی هنری، تهران، رشد، ۱۳۸۰٫

معین، محمد، فرهنگ فارسی.

مقدمه

گستره فرهنگی ایران زمین به واسطه اقوام گوناگون و شرایط اقلیمی متفاوت گونه های متعدد هنری را موجب شده است این گونه های هنری که کاربردی نیز هستند و دریک نگاه کلی صنعت به روز و کارامد زمان خود محسوب می شدند. بنابراین هر نوع بررسی در تهیه گزارش یا احیای این هنرها باید متناسب با شرایط ظهور و رشد آن باشد.

یکی از معضلات امروزی در احیای هنر های سنتی آموزش و ترویج آن بدون در نظر گرفتن شرایط متناسب با آن است. اما همواره استادانی هستند که با وجود مشکلات فراوان، تنها از سر ذوق و دلسوزی بیرق هنرهای سنتی را تا کنون برافراشته نگاه داشته اند و نگران فراموشی هنرهای سنتی بیش از فراموشی خودشان هستند.

در تحقیق حاضر به چگونگی نقش بندی و رنگ رزی در دارایی بافی یزد می پردازند و از آنجا که تاکنون در این زمینه تحقیق مفصلی صورت نگرفته است براساس مطالعه میداننی و مصاحبه حضوری با تنها هنرمند این رشته، آقای ملک ثابت در استان یزد، این موضوع را بررسی می کنیم.

گمان می رود اهمیت این موضوع از آن روز که آگاهی از فرایند تولید این پارچه ارزش ذوق و تلاش هنرمندانه استاد کاران این حرفه را می نمایاندو تا حدی از فراموشی همه فنون اجرایی این حرفه جلوگیری می کند.

بحث

شهر یزد به واسطه داشتن پیشرفت های هنری در زمینه های گوناگون مانند، معماری، سفال گری و بافته های سنتی از گذشته مشهور بوده است. از میان این هنرها پارچه بافی یا هنر نساجی یزد قدمت طولانی دارد و براساس گفته های گذشتگان مانند ابن حوقل، یزد قسمتی از ولایت بزرگ استخر بوده است. در عهد ساسانی در منطقه استخر و فارس پارچه هایی می بافتند که می توان بعضی از آنها را تولید یزد دانست.

از میان انواع پارچه های بافته شده در یزد می توان از نمونه های زیر یاد کرد:

طراز یا نگار جامه: پارچه های زربفتی که مخصوص سلاطین بافته می شد. بر حاشیه این پارچه نام پادشاه یا نشانه سلطنتی و پس از اسلام آیاتی از قران را می بافتند. جنس این پارچه ها از ابریشم بود.

دیبق: از تولیدات معروف یزد و کازرون بوده است که آن را با نام های گارسی، کتانی و گاز به بازار عرضه می کردند و جنس آن از ابریشم یا پشم لطیف و نازک منسوب به شهر دیبق د رمصر بوده است.

حریر: بافندگان یزد آن را در کمال مرغوبیتت و محکمی می بافتند و به سایر بلاد صادر می کردند.

در قرون هفتم و هشتم هجری نیز یزد و کرمان از مراکز مهم پارچه بافی بود. به ویژه یزد که مخمل آن ویژگی خاصی داشت. مخمل یزد را در آن عصر به نقاط دیگر نیز صادر می کردند. به استناد کتاب تاریخ هنر های ملی و هنرمندان ایرانی و یا سفرنامه مارکوپولو، یزد از دوره ایلخانیان به بعد به بافت انواع پارچه های نفیس مشهور بوده است. در دوره تیموری نقش پارچه ها به واسطه رواج گسترده کتاب آرایی، از نگارگری متاثر شد و در یزد نیز نوعی پارچه به نام سیر و نیم سیر (رنگ و نیم رنگ) می بافتند، که زمینه ای کمرنگ داشت و نقوش متاثر از نگاره ها با همان رنگ اما براق بر آن نقش بسته بود.

عصر صفویه پرشکوه ترین دوره صنعت نساجی ایران است که مهم ترین مراکز نساجی ایران در آن عصر تبریز، هرات، یزد، کاشان و اصفهان بود. پارچه های ابریشمی یزد در این دوره بسیار معروف است مخصوصا پارچه های زربفت را به صورت زری اطلسی، زری دارایی و مخمل می بافتند.

فن بافت پارچه چند تایی ( امروزه پارچه های دو رو یا چند لایه) خاص هنرمندان یزد بود و یکی از معروف ترین هنرمندان آن عصر استاد غیاث الدین نقشبند یزدی بود که پارچه های بافت او را به درابر صفوی می بردند.

اما در حال حاضر بافت پارچه در یزد به صورت سنتی محدود به چند کارگاه شعر بافی است. در میان انواع بافته های سنتی، دارایی بافی مهم ترین است و متاسفانه بیشتر از دیگر بافته ها در معرض فراموشی قرار گرفته است.

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .