عنوان :

مقاله مبانی فارماکولوژی

تعداد صفحات :۲۵

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

مقاله حاضر به بررسی مبانی فارماکولوژی می پردازد. در این مقاله در مورد مخدرها، الکل و  اثر الکل بر دستگاه مرکزی اعصاب ، داروهای آرامبخش، کلرپرومازین، هالوپریدول، هیدرو کلرور کوکائین، پروکائین و …. و اثر و استعمال آن اشاره می کند. مخدرها: مخدرها شامل بیهوشی دهنده‌ها، خواب آورها و مواد ضد تشنج‌اند.

تخدیر را کلودبر نار تضعیف فعالیت جانداران پست، تعریف کرده است و از خصوصیات تخدیر این است که وقتی ماده مخدر از میان برود، حالت تخدیر نیز از بین خواهد رفت، بنابراین ماده‌ای را مخدر گویند که تغییری قابل برگشت را سبب شود. هنگامی که مخدرها را به حیوانات عالی تجویز کنند، حالتی که ایجاد می‌گردد بیهوشی خوانده می‌شود نه تخدیر.

پروکائین: ماده‌ای است مصنوعی و مشتق از انیلین که نسبت به کوکائین قدرت و سمیت کمتر دارد. به سهولت از غشاهای مخاطی عبور نمی‌کند، لذا نمی‌توان آن را مانند کوکائین از طریق سطحی به کار برد. این ماده برای تزریق زیر جلد یا درلثه به کار می‌رود. هنگامی که با ادرنالین مخلوط است رگها را منقبض می‌کند و از توزیع به وسیله جریان خون جلوگیری می‌شود. بنابراین به آهستگی به داخل جریان خون جذب می‌شود و وقتی وارد کبد می‌گردد به وسیله این عضو تخریب می گردد. تا میزان ۳۰ سانتی‌متر مکعب از محلول ۵ درصد پروکائین با ادرنالین را می‌توان بدون ایجاد اثری روی مغز به بیمار تجویز کرد. این ماده را می‌توان جهت بیحس کردن اعصاب بزرگ نیز به کار برد.

سنکوکائین: ( نوپرکائین، پرکائین ) بیحسی دهنده موضعی مصنوعی و قویتر از کوکائین است ولی به همان نسبت سمی نیست. بنابراین اگر با غلظت مناسب به کار رود استعمال آن بدون ضرر است. سنکوکائین را در خوکچه هندی از طریق تزریق زیر جلدی آزمایش کرده‌اند و مشاهده شده است که این ماده سه بار قویتر از کوکائین است و حال آنکه کوکائین خود ۷ بار قوی تر از پروکایئن است. بنابراین سنکوکائین در حدود بیست بار قویتر از پروکائین است. پروکائین را از محلولهای با غلظت ۵ تا ۲ درصد زیر جلد تزریق می‌کنند و حال آنکه غلظت سنکوکائین از ۱% الی ۵% است. و با هر دو این مواد ادرنالین مخلوط می‌کنند. سنکوکائین برای بیهوشی نخاعی نیز استعمال می‌شود.

واژه های کلیدی: مخدرهاریال الکل، داروهای آرام بخش، پروکائین

فهرست مطالب

مخدرها:    ۱
الکل:    ۱
اثر الکل بر دستگاه مرکزی اعصاب:    ۱
اثر الکل بر هضم معدی.    ۲
استعمال الکل در دوران نقاهت:    ۳
اثر الکل بر گردش خون:    ۳
متابولیسم الکل:    ۴
مسمومیت با الکل:    ۴
اعتیاد به الکل:    ۴
داروهای آرامبخش:    ۴
کلرپرومازین:    ۵
هالوپریدول:    ۶
موارد استعمال:    ۷
داروهایی که در نوروزها مصرف می‌شوند:    ۷
اثر و موارد استعمال:    ۸
بیحسی دهندگان موضعی:    ۸
هیدرو کلرور کوکائین،    ۹
سایر خواص کوکائین:    ۱۰
پروکائین    ۱۰
لیگنوکائین: ( لیدوکائین، گزیلوکائین )    ۱۱
امتوکائین (تتراکائین، دسیکائین ):    ۱۱
بوتاکائین (بوتین ):    ۱۲
فناکائین‌( هولوکائین ):    ۱۲
بنزوکائین( اتیل امینوبنزوات ):    ۱۲
استفاده از ید- تیروئید:    ۱۲
درمان پزشکی تیروتوکسیکوز:    ۱۵
تیروئید:    ۱۷
یدرادیواکتیو:    ۱۷
تیروکلسی تونین:    ۱۸
ترکیبات بیسموت، جیوه، باریم و کلسیم:    ۱۸
مورد استعمال بیسموت:    ۱۸
ترکیبات جیوه:    ۱۹
موارد استعمال:    ۱۹
باریم(Barium):    ۱۹
کلسیم (Calcium):    ۲۰

مخدرها:

مخدرها شامل بیهوشی دهنده‌ها، خواب آورها و مواد ضد تشنج‌اند.

تخدیر را کلودبر نار تضعیف فعالیت جانداران پست، تعریف کرده است و از خصوصیات تخدیر این است که وقتی ماده مخدر از میان برود، حالت تخدیر نیز از بین خواهد رفت، بنابراین ماده‌ای را مخدر گویند که تغییری قابل برگشت را سبب شود. هنگامی که مخدرها را به حیوانات عالی تجویز کنند، حالتی که ایجاد می‌گردد بیهوشی خوانده می‌شود نه تخدیر.

الکل:

اثر الکل بر دستگاه مرکزی اعصاب:

هنوز هم بعضی از مردم الکل را ماده‌ای محرک گمان می‌کنند و حال آنکه چون این ماده قدرت انجام کار دقیق را کاهش می‌دهد جزء مواد مخدر طبقه‌بندی شده است، چنانکه نشان داده شده است الکل به سرعت و دقت عمل حروف چینها لطمه می‌زند، بر تعاد غلطهای ماشین‌نویسها می‌افزاید، قدرت نشانه گیری را در تیر اندازی کم می‌کند و زمان معین را که کوهنوردی باید از کوهی بالا برود زیاد می‌کند.

این واقعیت که افراد تحت اثر الکل خجالتشان ار بین می‌رود و زیاد حرف می‌زنند به علت اثر تحریکی الکل بر مغز نیست بلکه به علت ار بین رفتن کنترلی است که مراکز عالی مغز در میانه روی و انتقاد شخص از خود انجام می‌دهند.

قرائن دیگر مؤید این نظریه که الکل ماده‌ای تضعیف کننده فعالیتهاست نه تحریک کننده آنها، این است که اگر الکل قبل از رفتن به رختخواب نوشیده شود چون خواب آور عمل می‌کند و خواب می‌آورد، و این عمل بستگی به محیط دارد یعنی اگر فرد تنها و محیط ساکت باشد اثرش بهتر است.

یادآوری این نکته حائز اهمیت است که گرچه الکل دقت کارهای توأم با مهارت را کم می‌کند ولی استمداد انجام آنچه را عادت به انجام آن داشته است از میان نمی‌برد. از این رو نوازنده پیانو هنگامی که چنان مست است که نمی‌تواند راست بایستد می‌تواند به پیانو زدن ادامه دهد. بنابراین برای تعیین اینکه شخصی مست هست یا نه باید راهها یا چیزهایی را آزمایش کرد که شخص به اجرای آنها عادت ندارد. یک مکانیسین قادر است که با آچار کار کند و یک منشی مست می‌تواند براحتی بنویسد.

در کشورهای اسکاندیناوی و اخیراً در انگلستان قانون مقرر داشته است که الکل به قدرت راندن وسائط نقلیه لطمه می‌زند و در نروژ اگر بیش از ۵۰ میلیگرم الکل درصد سانتیمتر ککعب خون باشد راننده  را مجازات می‌کنند. در دانمارک این مقدار ۱۰۰ میلیگرم درصد سانتیمتر مکعب خون.

اثر الکل بر هضم معدی.

(الف) محلول الکلی غلیظ، بخصوص زمانی که با ماده تندی مصرف شود برجستگی‌های چشایی را در دهان تحریک کرده و ترشح روانی شیره معده را زیاد می‌کند.

(ب) اگر غلظت الکل زیاد نباشد به طور مستقیم بر ناحیه معده اثر می‌کند و ترشح، شیره معدی را زیاد می‌کند.

(ج) الکل پس از جذب، احساس خستگی و نگرانی را ، که باعث کاهش ترشح روانی شیره معده است از بین می‌برد.

(د) غلظت زیاد الکل، بعد از آنکه ترشح شیره معده را تحریک کرد آنرا متوقف می‌سازد و این تئقف ترشح ممکن است تا ۲۴ ساعت به طول انجامد. غلظت زیاد الکل در معده خالی تورم مخاط معده (Gastritis) ایجاد می‌کند.

استعمال الکل در دوران نقاهت:

(الف) چون الکل سبب تحریک ترشح شیره معده می‌شود، شرابهای طبی برای تحریک اشتها در دوران نقاهت مفید‌اند.

(ب) چون هنگام تمرین به ورزشکاران اجازه نوشیدن مشروبات الکلی داده نمی‌شود پس باید بعضی اثرات زیان آور بر بدن داشته باشد. بنابراین می توان نتیجه گرفت چیزی که برای یک ورزشکار خوب نیست برای شخصی که دوره نقاهت را می‌گذراند نیز خوب نیست.

اثر الکل بر گردش خون:

الف: الکل رگهای پوست را گشاد می‌کند و سبب احساس گرما می‌شود. به شخصی که در معرض سرمای شدید قرار گرفته است هرگز نباید الکل داد مگر اینکه قبلا او را در محیط گرمی قرار دهند. کسانی که عادت به استعمال نوشابه‌های الکلی دارند رگهای سطحی بینی آنها بطور دایم منبسط باقی می‌ماند.

ب: الکل بر حجم قلب در حال انبساط می‌افزاید، این انبساط در قلب و شش آماده شده، با مقداری الکل که کمتر از ۱/۰ درصد است حاصل می‌شود.

متابولیسم الکل:

الف: الکل در بدن با سرعتی، که ارتباطی به غلظت آن ندارد، به طور کامل اکسیده می‌شود. و این سرعت ده سانتیمتر مکعب در ساعت ( اگر الکل مطلق منظور شو د) و بی‌ضرر بودن نسبی الکل اتیلیک به علت همین سرعت اکسیداسیون آن کمتر است و اسید فرمیک به وجود می‌آورد، و ایجاد اغما می‌کند که ممکن است چند روز طول بکشد و نیز سبب تورم عصب بینایی و شبکیه می‌شود و ممکن است به کوری منجر گردد.

ب: الکل سبب نوعی غذاست زیرا انرژی اکسد اسیون آن در دسترس بدن قرار می‌گیرد. گلوکز نیز مفید است و به سرعت جذب می‌شود.

مسمومیت با الکل:

شخص مسموم را گرم نگهدارید در صورت لزوم تنفس مصنوعی دهید و معده او را بشویید. تزریق انسولین و گلوکز در سیاهرگ (ده واحد انسولین و ۲۰ گرم دکستروز در چهارصد سانتیمتر مکعب آی قطره قطره تزریق شود ) توصیه می شود.

اعتیاد به الکل:

اعتیاد را می توان با تجویز دیسولفیرام که اکسید اسیون الکل در مرحله استالدهید متوقف می‌سازد، درمان کرد. تجمع استالدهید بعث می‌شود که شخص احساس کسالت و ضعف نماید. دیسولفیرام باید فقط تحت نظر پزشک استعمال شود.

داروهای آرامبخش:

اینها داروهایی هستند که سبب آرامش و از بین رفتن دل واپسی می شوند بدون آنکه وضوح ذهن را مختل کنند، این داروها دو نوع‌اند. یک نوع آنها درپسیکوز یعنی در مواردی که ذهن دچار عدم تعادل شده است بخصوص در شیزوفرنها به کار می‌رود و نوع دیگر درنوروزها یعنی مواردی که اختلالات موجود مربوط به کنش مغز است و در افراد عادی که تحت فشارهای هیجانی قرار می‌گیرند مصرف می‌شود.

داروهایی که در پسیکوز مصرف می شوند: رزرپین آرامبخش است. در هیپوتالاموس و در تگمنتوم مغز نورادرنالین وجود دارد. و در قسمتهایی از دستگاه کناری سروتونین موجود است. هر گاه رزرپین یا ماده‌ای منسوب بدان که دارای همان خاصیت است داده شود مقدار نورادرنالین و سروتونین کاهش پیدا می‌کند و اگر به قدر کافی داده شود این مواد از بین می‌روند. این که ناپدید شدن این امین‌ها چگونه به آرامش می‌انجامد معلوم نیست.

رزرپین بر سلسله اعصاب محیطی نیز مؤثر است و باعث می‌شود که نورادرنالین در تارهای پس گرهی سمپاتیک از بین برود و این منجر به نارسایی فعالیت سمپاتیک می‌شود.

ولی از بین رفتن نورادرنالین در مغز صدمه‌ای به تخلیه عصبی ثبت شده در تارهای پس گرهی سیستم عصبی سمپاتیک گربه وارد نمی سازد. اشکال استعمال رزرپین به عنوان آرامبخش این است که اثر آن ممکن است از حد ایجاد آرامش گذشته، منجر به افسردگی  و مالخولیا بشود، خودکشی‌هایی نیز اتفاق افتاده است.

کلرپرومازین:

و مواد منسوب به آن مواد مهمی هستند که در حال حاضر مورد استعمال دارند. تمام اینها مشتقات فنوتیازین‌اند.

در منطقه مسمؤل بیداری و برانگیختگی، آستانه محرکهایی مثل درد و جریانهای الکتریکی و ادرنالین بالا می‌ رود و پاسخهای کوتاه می شوند. به هر حال اثرات درمانی کلرپرومازین ممکن است به علت تغییرات دستگاه کناری باشند در حالی که مقادیر زیاد این ماده باعث شدت امواج مغزی، که از بادامه منشاء می‌گیرند، می‌شوند.

ممکن است که اثر درمانی کلروپرمازین به علت بازداشت سائقه‌های شدید به وسیله فرایندهای وابسته به بماری در مغز باشد و امکان دارد که کلرپرومازین از فرایندها‌ی سوخت سازی در این نواحی جلوگیری کند.

کلرپرومازین بسیاری از واکنشهای آنزیمی را بازداشت می‌کند و در پایین آوردن درجه حرارت بدن اثر شدید دارد و دارای عملی ضد عمل امتین است. اثرات ثانوی این ماده که در مطالعات بالینی مشاهده شده عبارتند ازخشکی دهان، سقوط فشار خون و یبوست، بزرگ شدن پستانها، جریان یافتن شیر نیز مشاهده شده است. استعمال مقادیر زیاد این ماده ایجاد علائم پارکینسونیسم، و افزایش کشش ماهیچه‌ای و لرزش می‌شود، مقدار دوپامین در هسته دمی کاهش نیافته ولی تبدیل آن ، چنانکه از ازدیاد ماده حاصل از سوخت و ساز آن، یعنی اسید هومووانیلیک معلوم می شود، افزایش می‌یابد.

به علاوه اثرات سمیت شدید، یرقان، دانه‌های جلدی و کم شدن فعالیت مغز استخوان دیده می‌شود.

برخی از ترکیبات وابسته به کلرپرومازین عبارتند از تری فلئوپرازین، تیوریدازین و پرفنازین

هالوپریدول:

نخستین نمونه گروهی از داروها است که از مطالعه اثرات مواد وابسته به پتیدین کشف شده است. این داروها آرامبخش اند و مثل کلرپرومازین عمل می ‌کنند، ولی مقدار مصرفی آنها ۱۰۰ تا ۵۰۰ مرتبه کمتر است.یکی از نمو نه های فعا ل این گروه اسپی پرون(spiperone) است که در اعمال جراحی روی حیواناتی نظیر گوسفند و بز به کار می‌رود.

ضربه و صدمه بیهوشی کامل را ندارد، گوسفند بیقرار و سرکش را می‌توان با مقدار کم دارو ساکت کرد به طوری که حیوان به مدت سه ساعت در زیر عمل بی‌تفاوت باقی‌ماند و در طول عمل غذا می‌خورد. این گونه داروها ترس را از بین می‌برند بدون اینکه اختلال هشیاری به وجود آورند.

این آرام بخشها اثرشان را بدون تأثیر بر نور ادرنالین، ۵- هیدروکسی تریپتامین یا استیل کولین ایجاد می‌کنند. ولی قدرت آرامبخشی آنها موازی اثر انها بر سوخت و ساز دوپامین پیش می‌رود. مثلا همان اثری که از ۱۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن کلرپرومازین بر سوخت و ساز دو پا به دست می‌آید برابر است با ۱/۰ میلی‌گرم از اسپی پرون به ازای هر کیلوگرم وزن بدن،

موارد استعمال:

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .