عنوان :

مقاله کتابخانه‌های تمدن اسلامی

تعداد صفحات : ۱۱۵

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

کتابخانه‌ در قلمرو تمدن دارای ارج و منزلت والایی بوده است. میراث عظیم فرهنگی مدونی که در طی اعصار و قرون بر جای مانده، مبین آن است که این نهاد فرهنگی در ادوار درخشان تمدن اسلامی فضیلت فراوانی داشته و از ارکان اساسی جامعه اسلامی محسوب می‌شده است. اصولاً شکوفایی در ادوار با ثبات صورت می‌گیرد و نهادهایی چون مدرسه، دانشگاه، دارالعم ، بیت الحکمه و کتابخانه در یک جامعه با ثبات و مشحون وحدت از صلح،  پیشرفت ایجاد می شدند. هر زمان چنین زمینه‌هایی در قلمرو تمدن اسلامی فراهم بوده، کتابخانه‌های عظیمی در آن ایجاد شده و رشد کرده که به کانونهای فرهنگی روز روزگار خود نیز تبدیل شده‌اند.

در روزگاری که انحطاط فرهنکی جوامع اروپایی را فراگرفته بود و مردمان این جوامع مصائب و تیره روزیهای قرون وسطی را تجربه می‌کردند، در این سوی جهان، در حوزه تمدن اسلامی، زمینه مساعدی برای ایجاد و رشد نهادهای فرهنگی به وجود آمده بود. در راستای تحقق تعالیم دین مبین اسلام که طلب علم و دانش را فریضه می‌دانست، تاسیس کتابخانه در گوشه و کنار ممالک اسلامی مورد توجه حکام و دانشکندان معارف خواه بوده است.

 کلید واژه ها: ایران، تاریخ، تمدن اسلامی ، کتاب ، کتابخانه ها

فهرست مطالب

خلاصه    ۱
مقدمه    ۲
ابزار و وسایل کتابت در دوران اسلام    ۳
کتابخانه های تمدن اسلامی    ۳
الف: کتابخانه های شخصی    ۶
ب: کتابخانه های مساجد    ۶
ج:کتابخانه های عمومی    ۶
معرفی برخی از کتابخانه های عمومی دوران اسلامی    ۷
کتابخانه حلب    ۷
کتابخانه شاپور    ۷
کتابخانه سید رضی    ۸
کتابخانه سید مرتضی    ۸
د- کتابخانه های نیمه عمومی    ۹
کتابخانه فارس    ۹
کتابخانه رامهرمز    ۹
کتابخانه بصره    ۱۰
کتابخانه ابن شاه  مردان    ۱۰
کتابخانه صاحب بن عباد    ۱۰
چگونگی اداره کتابخانه ها و نحوه در آمد و مخارج آنها    ۱۱
شیوه های تهیه کتاب    ۱۱
کتابخانه های ایران اسلامی    ۱۲
دلایل افول کتابخانه های اسلامی    ۱۵
عوامل برونی    ۱۶
عوامل درونی    ۱۶
نتیجه    ۱۷
یادداشت‌ها :    ۱۸
Abstract    ۲۰
دکتر غلامحسین سعیدیان    ۲۲
چکیده    ۲۲
کلید واژه‌ها    ۲۳
مقدمه    ۲۴
آذربایجان بزرگ و امیرخان ترکمان    ۲۵
پی‌نوشت‌ها و توضیحات    ۳۶
منابع و مأخذ    ۴۸
سیاست‌های شاه عباس اول در رونق تجاری ایران    ۵۲
چکیده    ۵۲
واژه‌های کلیدی:    ۵۲
مقدمه    ۵۲
اقدامات شاه عباس اول در رشد و تجارت    ۵۷
الف- امینیت راه‌ها ئ مبارزه با راهزنان    ۶۰
ب- احداث راه و کاروانسرا    ۶۰
ج- حمایت از اتباع خارجی ( بازرگانان و مبلغان مسیحی)    ۶۲
د: استفاده از ارمنه در تجارت ابریشم    ۶۶
نتیجه    ۶۸
پی‌نوشت‌ها و یادداشت‌ها    ۶۹
فهرست منابع    ۷۳
عنوان مقاله:    ۷۷
چکیده:    ۷۷
کلید واژه‌ها    ۷۸
مقدمه:    ۷۸
الف: شهرها    ۸۱
ب: رودها و رودخانه‌ها    ۹۶
ج: دریاها و دریاچه‌ها    ۹۷
د-کوه‌ها    ۹۸
ه: دژها و قلاع    ۹۹
و: اماکن جغرافیایی دیگر    ۱۰۱
پی ‌نوشت‌ها    ۱۰۳
فهرست منابع و ماخذ    ۱۰۹

فهرست منابع و ماخذ

۱-     ابن بلخی. فارس‌نامه.  سعی و اهتمام و تصحیح گای لیسترنج، رینولد آلن نیکلسون. تهران: دنیای کتاب، چاپ دوم، ۱۳۶۳

۲-  ابن خرداد به.  المسالک و الممالک. ترجمه سعید خاکرند، تهران: میراث ملل. ۱۳۷۱

۳- ابن رسته (احمد بن عمر). الاعلاق النفیسه. ترجمه و تعلیق حسین قراچانلو. تهران: امیرکبیر. ۱۳۶۵

۴-  ابن واضح یعقوبی. ترجمه محمد ابراهیم آیتی جلد اول و دوم. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ هفتم. ۱۳۷۴

۵- اتابکی، پرویز، واژه‌نامه شاهنامه. تهران: نشر و پژوهش فرزان روز، چاپ اول، ۱۳۷۹

۶- استخری، ابواسحاق ابراهیم، مسالک و ممالک. به اهتمام ایرج افشار، تهران: انتشارات علیم و فرهنگی. چاپ سوم، ۱۳۶۸

۷-  اشپولر، برتولد. تاریخ ایران در قرون نخستین اسلامی . ترجمه جواد فلاطوری، جلد اول، تهران : انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۴

۸- اشپولر، برتولد. تاریخ ایران در قرون نخستین اسلامی . ترجمه مریم میراحمدی، جلد دوم. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۹

۹-  بارتولد، و. تذکره جغرافیای تاریخی ایران. ترجمه حمزه سردادور. تهران: انتشارات توس، چاپ دوم، ۱۳۵۸

۱۰-   بویل، جی. آ. (گردآورنده)  تاریخ ایران کمبریج . ترجمه حسن انوشه جلد پنجم،. تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ چهارم. ۱۳۸۰

۱۱- حمدالله، مستوفی،  نزهه القلوب. به کوشش محمد دبیر سیاقی. تهران. بی‌جا. ۱۳۳۶

۱۲-   دیولافوا. ژان.  ایران. کلده وشوش. ترجمه علی محمد فره‌وشی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران. چاپ پنجم.۱۳۷۱

۱۳- زنجانی، محمد،فرهنگ جامع شاهنامه. تهران: انتشارات عطایی، چاپ ا.ل، ۱۳۷۲

۱۴-   ظهیرالدین مرعشی، تاریخ گیلان و دیلمستان. تصحیح و تحشیه منوچهر ستوده. تهران: مطالعات و تحقیقات فرهنگی، چاپ دوم، ۱۳۶۴

۱۵- فردوسی، ابوالقاسم،  شاهنامه، به کوشش سعید حمیدیان، جلدهای اول تا نهم. تهران: انتشارات قطره، چاپ اول، ۱۳۷۳

۱۶-   فردوسی، ابوالقاسم، شاهنامه، مصحح ژول مول: جلدهای اول تا هفتم. با مقدمه محمدامین ریاحی، تهران: انتشارات سخن، چاپ چهارم،۱۳۷۳

۱۷-   فردوسی، ابوالقاسم، شاهنامه، مصحح ژول مول. تهران: انتشارات آموزش و انقلاب اسلامی، چاپ پنجم،۱۳۷۰

۱۸-   کریستین سن، آرتور، ایران در زمان ساسانیان. ترجمه رشید یاسمی. تهران: انتشارات امیرکبیر، چاپ پنجم، ۱۳۶۷

۱۹-   لسترنج، گای. جغرافیای تاریخی سرزمینهای خلافت شرقی،  ترجمه محمود عرفان. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ دوم. ۱۳۶۴

مقدمه

 کتاب و کتابخانه در تمدن از درجه و جایگاه ویژه و والایی برخوردار بوده است. این جایگاه بیشتر ناشی از تعالیم مکتب اسلام اس۰ت. اسلام؛ مکتب علم و دانش، و مسلمانان را به دانش اندوزی توصیه می کند. احادیث و روایات بیشماری از نبی اکرم و ائمه – علیهم السلام- درباره فضایل علم و دانش که از طریق کتاب و کتابخانه منتقل می شوند، وجود دارد.

با توجه به عنایت خاصی که مکتب اسلام به علم و دانش داشته است و راه بهروزی و سعادتمندی را از آن علما می داند، بدیهی است که توجه به کتاب به عنوان ابزاری با ارزش برای انتشار علوم در خور توجه و دقت است و نباید فراموش کرد که معجزه پیامبر اسلام خود، کتاب است و در دومین سوره قرآن کریم در ابتدا به کتاب اشاره دارد. ” ذالک الکتاب لا ریب فیه هدی للمتقین” (بقره، ۲).

اگر چه در روزگاران قدیم، کتاب همچون زمان حال گسترش پیدا نکرده بود، و افراد با سواد و کسانی که می توانستند بنویسند و بخوانند قشر وسیعی از جامعه نبودند، اما مسلمانان به ویژه در رابطه با اعتقادات دینی خود مبنی بر حفظ و نگهداری قرآن کریم از دستبرد حوادث روزگار و ثبت و ضبط آنچه از پیامبر اسلام می شنیدند، خود را موظف به نگارش می دانستند و بر حفظ و نگهداری آنها مراقبت می کردند.

مسلمانان هر چه از زمان پیامبر دورتر می شدند، خود را به نگارش و ثبت و ضبط وقایع نیازمند تر می دیدند و پا به پای تکامل خط و به همراه حفظ و ضبط قرآن کریم و آثار پیامبران و معصومین برای کسب اطلاع و آگاهی از اندوخته های اقوام دیگر نیز، تلاش وافر می نمودند.

 ابزار و وسایل کتابت در دوران اسلام

مسلمانان در آغاز، تعالیم دینی خویش را از طریق به یاد سپاری به نسل های بعد و دیگران انتقال می دادند. هر چند مواردی موجود است که مسلمانان از پوست حیوانات و دیگر ابزار نوشتاری نیز استفاده می کرده اند.^۱

با پیدایش و ورود پاپیروس، مخصوصا، رونق صنعت کاغذ سازی در میان مسلمانان، در عرصه تعلیم و تعلم و کتابت دگرگونی عمده ای پدیدار شد و به آن سرعت بخشید. نباید فراموش کرد که ورود علوم و دانش یونانی و کشاکش فکری فرق و مذاهب اسلامی از دیگر عواملی بودند که بر رونق بازار کتاب و حرفه های وابسته به آن افزودند.

 کتابخانه های تمدن اسلامی

تاریخچه ایجاد کتابخانه و جمع آوری کتاب به عهد باستان باز می گردد. بی شک کتابخانه و کتابداری ردپایی بر گذرگاههای پیچاپیچ تمدن، از عهد باستان تا عصر حاضر، بر جا گذاشته است. ایجاد کتابخانه در روزگار باستان به سومریان، بابلیان، آشوریان و مصریان نسبت داده می شود.

سومریان، در حدود ۲۷۰۰ سال پیش از میلاد مسیح کتابخانه های شخصی، مذهبی و ذولتی بر پا کرده بودند و مشهور است که کتابخانه تلو[۱] مجموعه ای متجاوز از ۳۰۰۰۰ لوح گلین[۲] داشته است. بابلیان که تمدن سومریان را به ارث برده بودند، سبک نگارش و سرشت مواد نوشتنی را حفظ کردند و مهم ترین کتابخانه در آن زمان کتابخانه بورسیپا[۳] بود. اما کتابداری به منزله یک پیشه به دوران آشوریان باز می گردد. آشور بانیپال، پاادشاه آشوری که از ۶۶۸ تا ۶۲۶ قبل از میلاد می زیسته، نخستین مفسر کار کتابدار در نظر گرفته می شود. تمدن باستانی مصریان همزمان با تمدن های سومریان، بابلیان و آشوریان شکوفا شد. اما، مصریان از نظر شکل کتاب و مواد نوشتنی با آنها تفاوت بسیار داشتند. ماده نوشتنی آنها برگ پاپیروس بود، از قلم مو مانندی به منزله ابزار نگارش استفاده می کردند. مصر باستان کتابخانه های بی شماری، از قبیل کتابخانه های شخصی، معبدی و بایگانیهای دولتی داشت.

اما کتاب در اسلام، خود داستانی دیگر دارد: آغاز پیام وحی با فرمان خواندن، سوگند خوردن به قلم که نمادی است برای نوشتن، فراخوان مکرر به تعلیم و تعلم، پافشاری به کتابت، رویکرد گسترده پیروان آیین اسلام به فراگیری خواندن و نوشتن، همه و همه نمودهایی از این گذشته است. به اینها باید مصحف نویسی را نیز افزود که خود فصلی پردامنه و درخور پژوهشی مستقل است. زیرا اهتمام ویژه مسلمانان به قرآن آنان را وا داشته است تا ظریفترین و دقیقترین ارایه ها را در نگارش و تزیین این کتاب آسمانی به کار گیرند.

مسلمانان از اواخر قرن دوم هجری به جمع آوری کتب علاقه زیادی نشان داده اندف اما دقیقاً معلوم نیست که آغاز تشکیل کتابخانه به کدام سال و کدام شخص باز می گردد. آن چه که مشخص است این که کتابخانه های عمومی پدیده ای متعلق به قرن چهارم هجری می باشد. خزانه الحکمه ها که پیش از دارالعم ها به وجود آمده بودند، به معنی واقعی کلمه، عمومی به شمار نمی رفتند.^۲

مدارکی وجود دارند که حکایت از ایجاد کتابخانه های مساجد در قرن چهارم هجری دارند. در همان حال ممکن است که آغاز کتابخانه های شخصی به شکل محدود آن مربوط به قرن سوم هجری باشد.

کتابخانه های جهان اسلام به چهار دسته تقسیم می شوند:

الف- کتابخانه های شخصی

ب – کتابخانه های مساجد

ج- کتابخانه های عمومی

د- کتابخانه های نیمه عمومی

این طبقه بندی تکیه بر بنیان گذاران و استفاده کنندگان از کتابخانه دارد. در کتابخانه خای شخصی عمومی و نیمه عمومی بنیان گذاران افراد خاصی بودن و تنها میزان استفاده کنند گان آنها را از جدا می کنند. درحالی که در کتابخانه های مساجد بنیانگذاران خاصی را نداریم.

الف: کتابخانه های شخصی

به آن دسته از کتابخانه ها گفته می شود که علما و دانشمندان برای استفاده‌های شخصی تاسیس می کردند. می توان گفت که در میان علمای شیعه – مثل علمای سایر مذاهب – بر پا داشتن کتابخانه های شخصی امری مرسوم بوده است اما دقیقا نمی توان مشخص کرد که اولین کتابخانه شخصی را چه کسی پدید آورد و یا تعداد آنها چقدر بوده است. در میان علمای شیعه که دارای کتابخانه های شخصی بر جسته ای بودند می توان از : محمد بن مسعود عیاشی سید رضی سید مرتضی شرف الدین محمد و شیخ طوسی نام برد.

ب: کتابخانه های مساجد

مساجد قدیمی‌ترین مراکز آموزشی در اسلام هستند. با توجه به توجه به جایگاه خاص مسجد در میان مسلمان مردم علما و دانشمندان به مساجد کتاب وقف می کردند و به این ترتیب بود که کتابخانه های مساجد به وجود آمدند و گویا در هرمسجد جامع بزرگ یک کتابخانه هم وجود داشت. ^۳

 ج:کتابخانه های عمومی

این دسته از کتابخانه ها به کتابخانه هایی گفته می شود که برای استفاده همگانی، بدون توجه به پایگاه اجتماعی، علمی و مذهبی استفاده کنندگان ساخته شده بودند. ” در آغاز قرن چهارم هجری نیاز به وجود یک کتابخانه عمومی بشدت احساس می شد. نهظت علمی در این دوره وسعتی قابل ملاحظه داشت. خزانه الحکمه ها به معنای واقعی کلمه عمومی نبودند… که بایستی به کتابخانه های عمومی تبدیل می شدند، به این ترتیب دارالعلم ها به وجود آمدند و به معنای واقعی کلمه عمومی بودند. به این ترتیب که جا و مکان و مستمری کافی و نیز قلم و دوات و کاغذ در اختیار مراجعان و محققان قرار می دادند.”^۴

کتابخانه های عمومی بخشی از دارالعلم ها و در واقع مهمترین بخش آنها را تشکیل می دادند. پایه گذاران آنها گاهی چهره های برجسته حوزه های علمی بودند.

 معرفی برخی از کتابخانه های عمومی دوران اسلامی

کتابخانه حلب

تاریخ بنیاد این کتابخانه مشخص نیست. اما دو چهره شناخته شده با آن پیوند خورده اند: سیف الدوله حمدانی (۳۵۶ ه.ق) در قرن چهارم و ثابت بن اسلم (۴۶۰ه.ق) در قرن پنجم. این کتابخانه دارای بیش از ده هزار جلد کتاب بود که سیف الدوله و شاید اشخاص دیگر- وقف آن کرده بود. این کتابخانه با تسلط فاطمیان اسماعیلی بر حلب طعمه حریق شد. ^۵

 کتابخانه شاپور

شاپور بن اردشیر در سال ۳۸۱ هجری موسسه ای را در محله بین السورین کرخ بغداد بنا کرد و به روایت بیشتر منابع، اسم دارالعلم بر آن نهاد. برخی منابع اسم دارالکتب را برای این کتابخانه به کار برده اند. شاپور که در زمان بهاء الدوله بویهی چندین نوبت به وزارت رسید، پیش از آن به علت شغل کتابت، دارای فرهنگ غنی و روابط دوستانه با دانشمندان بود. وی در اصل ایرانی و شیعه مذهب بود و به همین جهت کرخ را به عنوان جایگاه کتابخانه برگزید. این کتابخانه در حدود ده هزار جلد کتاب در موضوعات مختلف مانند: علوم دینی، ادبیات، فلسفه ، نجوم، هندسه، پزشکی و دیگر شاخه های علم داشت.

هر چند این کتابخانه موسسه ای شیعی بود و توسط شیعیان اداره می شد، اما فرق مختلف تسنن نیز در این کتابخانه جای خود را داشتند. بنابر این کتابخانه شاپور فقط به شیعیان بغداد اختصاص نداشت، بلکه در دسترس کلیه ساکنان این شهر بود. ^۶

 کتابخانه سید رضی

با آن که سید رضی ( ۴۰۶ه.ق) از چهره های شناخته شده و مشهور قرن های چهارم و اوایل قرن پنجم هجری است، از دارالعلم او اطلاعات اندکی در اختیار داریم. سید رضی در بغداد دارالعلمی ساخت که خود نیز در آن کتابخانه درس می گفت و دانشجویان برای شنیدن درس و استفاده از کتابها بدان مرکز می رفتند. سید رضی از اموال شخصی خود هزینه های کامل دانش اندوزان را پرداخت می کرد.

 کتابخانه سید مرتضی

سید مرتضی (۴۳۶ ه.ق) همانند برادرش، سید رضی، از شخصیت های علمی و سیاسی شیعی در قرن پنجم است. طبق برخی از منابع وی مدتی ناظر کتابخانه شاپور بود. او دارالعلمی در بغداد بنا کرد که در حدود هشتاد هزار جلد کتاب داشت. این کتابخانه پس از کتابخانه عمومی بنی عمار در طرابلس، بزرگترین کتابخانه بود. وی نیز به شاگردانش ماهانه مرتبی و مقرری پرداخت می کرد. از شاگردان او می توان از شیخ طوسی نام برد.

 د- کتابخانه های نیمه عمومی

کتابخانه های نیمه عمومی به کتابخانه هایی اطلاق می شود که بنیان گذاران، آنها را برای استفاده شخصی خویش بر پا می کردند و در همان حال تمام اقشار مردم نمی توانستند از آنها بهره گیرند و فقط طبقات بالای مردم توانایی ورود به کتابخانه ها را داشتند. این کتابخانه ها به امرا، پادشاهان و حکامی وابسته بودند که بیشتر کتابخانه ها را برای مصالح سیاسی و ستایش انگیزی فرهنگی خویش دایر می کردند.^۷ این دسته از کتابخانه ها نیز به محققان کمکهای مالی می کردند و زمینه پژوهشهای آزاد آنها را تامین می نمودند ^۸. از این گونه کتابخانه ها می توان به موارد زیر اشاره نمود:

کتابخانه فارس

این کتابخانه توسط عظد الدوله در فارس تاسیس شد. این کتابخانه از کتابخانه های معتبر زمان خویش به حساب می آمد و در مورد آن ، مقدسی از جغرافیدانان و سیاحان بنام قرن چهارم ، در توصیف این کتابخانه چنین می نویسد: این کتابخانه زیر نظر یک کتابدار، از نیکو کاران شهر اداره می شود. هیچ کتابی وجود ندارد که در دانشگاههای گوناگون تصنیف شده باشد و در آن وجود نداشته باشد. این کتابخانه داری فهرستهایی است که موجودی آن در آنها نوشته شده است.

کتابخانه رامهرمز

این کتابخانه در شهر رامهر مز ، در کنار خلیج فارس ، توسط ابن سوار کانب ساخته شد. که در آن موقوفاتی نیز وجود داشت.

کتابخانه بصره

کتابخانه بصره نیز توسط ابن سوار کاتب در شهر بصره ساخته شد. که نسبت به کتابخانه رامهرمز بزگتر و گسترده تر بود. به کسانی که در این کتابخانه بطور مستمر مطا لعه و تحقیق می کردند ماهیانه پرداخت می شد و در آنجا همیشه یک استاد کلام معتزلی تدریس می کرد ۹

کتابخانه ابن شاه  مردان

این کتابخانه نیز در شهر بصره واقع بود و به آن کتابخانه بصره نیز می گفتند که توسط وزیر ابو کالیجار دیلمی، ابو منصور بن شاه مردان ساخته شده بود. در این کتابخانه نوزده هزار جلد کتاب وجود داشت. ^۱۰

کتابخانه صاحب بن عباد

این کتابخانه در شهر ری که یکی از کانونهای تشیع بود ساخته شده بود. این کتابخانه به ادعای آرتور بوپ به اندازه مجموع کتابخانه های اروپا در قرن دهم میلادی کتاب داشت. تعداد کتابها به روایت خود صاحب به دویست و ششهزار جلد می رسیده است.

استفاده از این کتابخانه نه تنها رایگان بود بلکه برای تشویق امر آموزش و پژوهش به هر محقق ۱۰۰۰ در هم نیز پاداش داده می شد. ^۱۱ این کتابخانه با ارزش با یورش محمود غزنوی به ری ، به آتش کشیده شد و کتابهای کلامی ، فلسفه و. نحوی آن در پای دار علما سوختند و بقیه که در حدود صد بار شتر بودند به خراسان فرستاده شدند. ^۱۲

چگونگی اداره کتابخانه ها و نحوه در آمد و مخارج آنها

اداره کتابخانه ها در آن زمان بدین شکل بود که یک نفر به عنوان سر پرست بر کار کارکنان کتابخانه نظارت می کرد. عزل و نصب کتابداران و کارمندان با او بود و به کلیه امور ادری کتابخانه نظارتد می کرد. شخصی نیز به عنوان مدیر فنی یا کتابدار نیز وجود داشت که به کارهای غیر اداری رسیدگی می کرد و افرادی را که در زیر دست او بودند، راهنمایی می نمود. این افراد در کتابخانه ها عبارت بودند از:چند تن وراق و نساخ برای نسخه برداری از کتابها، صحاف برای جلد کردن آنها و تذهیب کارانی برای طلا کاری و تزیین کتابها، زیر دست مدیر فنی یا همان کتابدار در کتابخانه ها می کردند.

کتابخانه های عمومی و نیمه عمومی، عمدتاً از طریق موقوفاتی که واقف بر آنها در نظر می گرفت، تامین مالی می شدند. اما در این میان می توان از کمکهای مردمی و مخصوصا امرا و سلاطین نام برد.

 شیوه های تهیه کتاب

تشکیل و گسترش کتابخانه ها، از طریق کار نسخه برداران و نیز از طریق کتابهایی که برای شخص موسس تالیف می شده و اهدای کتابهای نفیس برای ابراز مراتب حق شناسی به موسس و بالاخره از طریق خریدارای منظم کتاب صورت می گرفته است. اما در میان تمام شیوه ها ، شیوه وقف قابل توجه تر است.

 کتابخانه های ایران اسلامی

کتابخانه های اسلامی با گسترش علم و دانش توسعه یافت. از این رو قرن اول هجری طبعاً دوره آغاز و پیدایش بوده است. از قرن دوم تا ششم هجری و نیز کمی از اوایل قرن هفتم هجری دوران تکامل و اوج پیشرفت کتابخانه های اسلامی به شمار می رود و دوره انحطاط و افوق از اواخر قرن هفتم با هجوم اقوام بیگانه و علل دیگر شروع می شود.

ایران یکی از کشورهای پهناور اسلامی، آن روزگار محسوب می شد، به تنهایی طی قرن های نخستین اسلامی بیش از ۶۰۰ کتابخانه را دارا بود که آوازه برخی از آنها در سراسر جهان پیچده بود. همین عامل باعث شد تا بسیاری از دانشمندان از دورترین نقاط جهان اسلام یعنی اندلس و دیگر نقاط به ایران آمده و از کتابخانه ها و مراکز فرهنگی این کشور بهره ها ببرند. ^۱۳

از قدیمی ترین کتابخانه های ایران اسلامی می توان از کتابخانه ابوالوفا بن سلمه در همدان نام برد که آثار مهمی درباره موضوعهای مرسوم در سده سوم هجری در آن گرد آمده بود.

کتابخانه رصد خانه مراغه که به همت خواجه نصیر الدین طوسی در جوار رصد خانه برپا شد و کتابهایی که از غارت کتابخانه های شهرهای بغداد، دمشق، حلب، موصل، خراسان، الموت، سمرقند، بخارا، مرو، قزوین، ساوه و نیشابور بدست آمده بود، در آنجا جمع آوری شد. همچنین خود خواجه، مامورانی را به اطراف عالم می فرستاد که هر جا کتاب مفیدی یافتند،‌ خریداری شود، در اثر تلاش وی در مدت کوتاهی کتابهای  رصدخانه به چهارصدهزار جلد رسید. ^۱۴