عنوان :

مقاله بقعه های متبرکه دزفول

تعداد صفحات : ۴۲

نوع فایل : ورد و قابل ویرایش

چکیده

در این مقاله درباره بقعه های متبرکه دزفول از جمله بقعه حضر ت سیّد محّمد بن موسی بن جعفرعلیه السّلام معروف به سبزقبا، حضرت محمّد بن جعفر بن ابیطالب(علیه السلام)، عقیل و ابراهیم دو شهید غریب خاندان امیر المؤمنین علی (ع)، حضرت حزقیل نبی معروف به ذوالکفل و … توضیح می دهد.

حضرت علی اصغر بن سیّد ساجدین معروف به علی شلگهی: کنیه این امام زاده بزرگوار ا بوالحسن و نام شریفش علی اصغر فرزند برومند امام زین العابدین (ع) ، نام مادرش و خاله ای که داشته خدیجه نام ام ولد و کنیز بوده اند . این علی کوچکترین فرزند امام زین العابدین (ع) به شمار می رفت . و آنچه اولاد و احفاد اوست از پسرش افطس به یادگار ماند محدّث قمی علیه الرّحمه در کتاب منتهی الامال می نگارد که این علی اصغر امام زین العابدین شریف و جلیل القدر به شمار می رفت و دارای فضائل بسیاری بوده است . و حضرت امام زین العابدین (ع) به نام برادر خود علی اکبر هم نام گردانید و در کتاب کنز الانساب سیّد مرتضی رحمه الله زیارتگاه او را در عربستان ایران یعنی در خوزستان ذکر فرموده .

 واژه های کلیدی: دزفول، بقعه متبرکه، شاه ابوالقاسم، سلطا نعلی سیا هپوش، ا مامزاده شاهزاده احمد (ع)، حضررت علی اصغر بن سیّد ساجدین، حضرت مولانا کهف الدین شیخ الوری اسماعیل قصری

فهرست مطالب

حضرت سیّد محّمد بن موسی بن جعفرعلیه السّلام معروف به سبزقبا    ۲
حضرت محمّد بن جعفر بن ابیطالب(علیه السلام)    ۳
عقیل و ابراهیم دو شهید غریب خاندان امیر المؤمنین علی (ع)    ۶
خواجه علی صفوی معروف به سلطا نعلی سیا هپوش (رودبند )    ۹
با با رکن الدّین ولی معرو به شاهرکن الدّین دزفولی :    ۱۲
حضرت شرف الدّین آقا سیّد محمود    ۱۵
حضرت حزقیل نبی معروف به ذوالکفل    ۱۸
امامزاده شاهزاده احمد (ع) معروف به شاه چراغ    ۲۱
حضرت مولانا کهف الدین شیخ الوری اسماعیل قصری    ۲۴
شاه ابوالقاسم :    ۲۸
سیّد الدّین ولی بن سیّد محمّد    ۳۰
حضرت علی اصغر بن سیّد ساجدین معروف به علی شلگهی    ۳۲
حضرت سیّد محمّد بن علی بن ابیطالب (ع)    ۳۳
حضرت اسحق بن ابراهیم علیه السلام    ۳۶
منابع و مآخذ :    ۳۹

منابع و مآخذ :

کتاب : زیارت بقاع متبرکه دزفول

نویسنده : محمد حسین حکمت فر    ناشر: انتشارات دارالمؤمنین  چاپ اول

حضرت سیّد محّمد بن موسی بن جعفرعلیه السّلام معروف به سبزقبا

درجزوه که اداره کل اوقات وامور خیّریه خوزستان تحت عنوان((نگاهی گذرا به بعضی از بقاع متبرّکه استان خوزستان))منتشر نموده؛آمده است:سیّد محّمد سبزقبا (ع)از اولاد امام موسی جعفر(ع)سیّدی جلیل القدروبا کرامت بود که بر اثر ظلم وستم خاندان پلید عبّاسی وبه قصد تبلیغ افکارپدر جهت امامت برادرش از مدینه و علف وسوزان شبه  جزیره ی عربستان از بصره به خرمشهرواز آنجا به اهواز وسپس به صورت غریب واردشهر دزفول شدهو میهمان زنی به نام زبیده خاتون می شود.که فرزند مریضی دارد.به واسطه ی کرامت سیّدشفا پیدا می کندوبعد از سه روز که میهمان آن زن است سقایت منزل ایشا نرا عهده دار می شود و هر که از دست با برکت این سیّد نبیل وعالم جلیل القدر آب می نوشد فوراً شفا می یابد و چون اکثر اوقات مانند دیگر علویان لباس سبز بر تن می کرد او را سبز قبا می گفتند.بنا به روایت محدّث کبیر سیّد نعمت اله جزایری (ره) در کتاب المجموعه سیّد محمّد سبز قبا را برادر حضرت امام رضا(ع) می داند که به صو رت غریب وارد دزفول شده و میهمان زنی می شودو قبل از وفا تش نامه ای به آن زن می دهد تا نا مه را به حضرت علی ابن موسی الرضا(ع)که از راه دزفول عازم خراسان است بدهد.سیّدعبد الله داعی دزفولی درتذکره الا خیار می نویسد : از دیگر بقاع الخیری که در محوطه ی ولایت واقع شده السیّدالمعظّم ذریّه طیّبه باقیهآل عبا. سیّدمحمّد مشهور به سبز قبا که در محلّه ی لبخندق از محلّات حیدرخا نه دزفول واقع شده است .

 حضرت محمّد بن جعفر بن ابیطالب(علیه السلام)

 ایشان پسروداماد حضرت امیر المؤمنین علی علیه السلام وشوهر حضرت ام کلثوم علیها السلام می باشندپدر بزرگوار ایشان حضرت جعفر بن ا بیطالب ملقّب و مشهوربه طیّاراز اصحاب حضرت رسول الله (ص)واز جمله مشاهدین وشهدا، فی سبیل الله بوده که در غزوه موته به دست کفار رومی به شرف شهادت نائل ودستهای مبارکش از بدن جدا گردید .

حضرت رسول اکرم (ص) در شهادت آن حضرت فرمودندند:خداوند متعال به پاداش آن دودست بریده،دو بال سبز به جعفر عطا فرمودکه در بهشت پرواز نماید وبه همین جهت اورا جعفر طیّارگفته اند .

بعد از شهادت جعفر علیه السلام حضرت پیامبر (ص)جهت تسلیت به بازماندگان به خانه ی ایشان تشریف برده و با چشمانی پراز اشک دست محبت بر سرفرزندان جعفر(عبدالله ومحمّد) کشیدوآنها را بوسید  ومحمدرا که شایستگی زیادی داشت به جانشینی پدر انتخاب نمود.بعدازسه روزمجددّاحضرت ختمی مر تبت  به دیدار خا نواده جعفر شتافتندوهمگی را محبت فرموده ودلداری داده ولبا س تعزیت از آنان به درآ‎وردندوبه(اسماء بنت عمیس)مادرمحمّد فرمودغم مخورکه من ولی ایشان دردنیا وآخرت هستم.وفرمودند:محمّد شبیه عمویم ابیطالب است.

ولادت با سعادت حضرت محمّد بن جعفردر حبشه ودرزمانی بودکه پدر گرامیشان حضرت  جعفر طیّار(ع) و گروهی از مسلمانان و یاران حضرت رسول اکرم (ص) به دستور آن حضرت به آن دیار مهاجرت کرده بودندکه بعدها به مدینه بازگشتند.

حضرت محمّدبن طیّار(ع)علاوه بر ایمان وتقوا وشایستگی ،صاحب فضائل وکمالات وعلوم بوده است.درزمان فتوحات صدر اسلام درایران به دستورحضرت امیر المومنین علی(ع)دررکاب امام حسن مجتبی(ع)همراه با اصحاب پیامبر جهت پیشرفت دین مبین اسلام ونشر کلمه توحید ونجات مردم از گمراهی همراه لشگر اسلام به ایران مهاجرت نموده ودر جنگ شوشتر زخم برداشتندوهنگام مراجعت در این مکان شریف که در هفت کیلومتری شهرستان دزفول است.وبه شرف شهادت نائل وپیکرمطهرشان در همان جا به خاک سپرده می شود، که مدارک واسناد آن به شرح زیر است :

۱-تحفه العالم تا لیف عبدالطیف جزائری۲- منتخب التواریخ تالیف میرزا هاشم خراسانی ۳-تذکره الا خیار تالیف سیّد عبدالله داعی۴- طراز المذهب(ناسخ التواریخ) در ا حوال حضرت زینب سلام الله علیها تالیف لسان الملک۵-تاریخ تذکره شوشترتالیف سیّد عبدالله جزایری از نواده های سیّد نعمت الله جزایری ،ودر صفحه ی ۱۹ این کتاب ذکر شده است که شرف النساء بیگم دختر شاه طهماسب صفوی قریه شرف آباد و قلعه ی شیخ و جعفر آباد و راضی پرچم را وقف آن نموده است.

۶- اینکه علما خاندان شیخ السلام دزفول که از نواده های شیخ بهایی علیه الرٌحمه وهمگی مجتهد و عالم درجه اوٌل و ملقٌب به شیخ السلام بوده اند افتخاراً تولیت خدمتگذاری آن را قبول نموده و آرامگاه آنان در مقبره متٌصل به آستانه قرار دارد و آخرین آنان مرحوم آیت الله شیخ عبدالحسین عاملی (بهاء الدین ) بوده که تولیت آن را به عهده داشته و هر روز پنجشنبه به پای پیاده و گاهی با پای برهنه به زیارت و خدمتگذاری آن حضرت شتافته است .

۷- کثرتصفا و روحانیت و برآمدن حاجات مانند شفای مریض و غیره ، دلیل قاطعی بر حقانیّت و مدفن آن بزرگوار در این مکان شریف می باشد. بنای آستانه ظاهراً در عصر امیر تیمور گورکانی و پسرش شاهرخ میرزا ساخته شده و در دوره صفویه و بعد از آن چند بار تجدید بنا شده است .

عقیل و ابراهیم دو شهید غریب خاندان امیر المؤمنین علی (ع)

 حدود سال ۳۰ هجری – پایان اقتدار ساسانیان در ایران و دوران خلافت عثمان ، سرزمین ایران به دلیل علاقه مندی به اسلام ، عبورگاه علویا نی شد که برای تبلیغ و ارشاد به گوشه و کنار این سرزمین پهناور سفر می کردند . در این سال دو فرزند جوان  رشید مهذٌب و دین شناس امیر المؤمنین علی (ع) به نام های عقیل و ابراهیم از مدینه به ایران آمدند و از طریق جنوب ، پس از ورود به شوشتروسپس آمدن به شوش ، خود را به دزفول رساندند و در میان مردمی که در کنار رودخانه زندگی می کردند به ترویج اسلام و هدایت و موعظه پرداختند . نفوذ کلام ، سیمای درخشان و همدلی و همراهی آنان با مردمی که در کشتزارهای کوچک مشغول کشاورزی بودند ، محبوبیٌت و مقبولیٌت عجیبی را رقم زد به طوری که حلقه درس و وعظ این دو جوان از بام تا شام ، وعده گاه شیفتگان و تشنه کامانی بود که جرعه جرعه مفاهیم و معانی قرآن را از زبان پرورش یافتگان مکتب علی (ع) دریافت می کردند.

جهت دریافت و خرید متن کامل مقاله و تحقیق و پایان نامه مربوطه بر روی گزینه خرید انتهای هر تحقیق و پروژه کلیک نمائید و پس از وارد نمودن مشخصات خود به درگاه بانک متصل شده که از طریق کلیه کارت های عضو شتاب قادر به پرداخت می باشید و بلافاصله بعد از پرداخت آنلاین به صورت خودکار  لینک دنلود مقاله و پایان نامه مربوطه فعال گردیده که قادر به دنلود فایل کامل آن می باشد .